Στην Ελλάδα έλεγαν παλαιότερα ότι ευδοκιμούσαν οι αριθμοί, αλλά κυρίως οι λέξεις. Σήμερα, στην Ελλάδα της κοινωνικής εξαθλίωσης, της εθνικής αναξιοπρέπειας και αναξιοπιτίας, ευδοκιμεί η πολιτική αλητεία και η πολιτική αγυρτεία. Αποθεώνεται ποικιλοτρόπως η πολιτική απάτη!..
Παραπαίοντας ταυτόχρονα η πολιτική σκέψη στο Τίποτα, χωρίς σχέδιο δράσης και με ένα ήθος χωρίς Ηθική, επιδίδεται σε αθροίσματα μωρίας! Και ένας μικρός, αλλά υπερήφανος λαός, μόνιμα ωστόσο παραπληροφορημένος και εξαπατημένος από τους τσαρλατάνους και τους Ταρτούφους της πολιτικής σκοπιμότητας, σύρεται στο γκρεμό από την πολιτική παχυδερμία!..
Με ένα σχεδόν "δακρύβρεκτο" διάγγελμα ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, καλώντας το λαό να ψηφίσει "όχι" για μια συμφωνία που δεν υφίσταται, επικαλούμενος τους δυσβάστακτους όρους των δανειστών, τους οποίους ωστόσο ουδείς γνωρίζει στο εύρος των λεπτομερειών τους. Οπως κανείς δεν γνωρίζει το "περιεχόμενο" των "σκληρών" διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους "θεσμούς". Για μια ακόμη φορά, ο λαός καλείται να συνυπογράψει την κοινωνική του καταδίκη, τον εθνικό του εξευτελισμό, με το πρόσχημα της ιστορικής ευθύνης και της "λύτρωσής" του από την μνημονιακή αθλιότητα.
Επί της ουσίας, με το δημοψήφισμα επισφραγίζεται η πολιτική τακτική των εκβιαστικών διλημμάτων και του αποπροσανατολισμού του λαού, ο οποίος για πέντε χρόνια βιώνει την αποθέωση της πολιτικής ανικανότητας των εκτρωματικών κυβερνήσεων.
Εκβιαστικά διλήμματα και διαχωριστικές γραμμές, με το πολιτικό ψέμα να γίνεται πλέον κτήμα και επιδίωξη των εξουσιολάγνων. Με έναν λαό να βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, με ένα έθνος να έχει υποστεί δομικές φθορές, εξαιτίας της ελαττωματικής λειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Μια ελλειπής λειτουργία, που φυσικά εκμεταλλεύονται οι ξένοι και οι εγχώριοι εκπρόσωποι ανομολόγητων συμφερόντων.
Η σύγχρονη πορεία των πολιτικών συνείδησεων που προκαλείται από τη διαρκή είσοδο των γεγονότων και την έλλειψη ιδεών και με την αποδοχή των πολιτικών πράξεων, που δεν συνδέονται με την αλήθεια των πραγμάτων, δίνουν αφορμή για κοινωνική διάσπαση και διχασμό, για φανερή εκδήλωση των δυσαρμονιών.
Επενδύοντας στο θυμικό και στο συναίσθημα του λαού, ο πρωθυπουργός της αριστερής σύγχυσης και της "καθαρότητας" της πολιτικής ανικανότητας, ωθεί έναν λαό σε μια περιπέτεια, που οι διαστάσεις της είναι απροσδιόριστες. Εκμεταλλευόμενος την κοινωνική αγωνία, αλλά και τις ολέθριες πολιτικές που ασκήθηκαν μέχρι σήμερα από τις εκτρωματικές κυβερνήσεις των μνημονίων, αποδείχνει ότι αρέσκεται να "αναπαύεται" υπο της σκιά της πολιτικής αγυρτείας, προβάλλοντας το έωλο επιχείρημα ότι "μάχεται" για τη μη πτωχοποίηση της κοινωνίας.
Και ήταν καταγέλαστη η "εικόνα" του υπουργού Επικρατείας, του Νίκου Παππά, ο οποίος εξερχόμενος του Μαξίμου, τις πρώτες πρωινές ώρες, "χασκογελούσε" για τις εξελίξεις, αποδεικνύοντας το ανύπαρκτο πολιτικό του μέγεθος, αλλά και την πολιτική του ανευθυνότητα...
Ο Νίκος Παππάς και ο κάθε Παππάς, δεν γνωρίζουν ότι οι ιδεοληψίες ζουν με φανατισμό και με θύματα. Η δημοκρατία δεν φανατίζει, γιατί είναι πολιτική πράξη ελεύθερη και αβίαστη. Είναι η πολιτική των ανθρωπίνων ριζών. Ολοι οι ιδεολογισμοί επικαλούμενοι το όνομά της, δεν φτάνουν ποτέ ως εκεί. Γι' αυτό και ξεκινάνε τρομοκρατικά και συνεχίσουν τρομοκρατικά. Καμία ιδεοληψία, που γίνεται καθεστώς, δεν σέβεται ούτε τις αρχές της, ούτε τη δημοκρατία. Φυσικό, λοιπόν, είναι να εκφράζεται με εκβιαστικά διλήμματα διανθισμένα με συναισθηματισμό, που ενδυναμώνουν τις εθνικές παραισθήσεις περί "δύναμης" και δήθεν ενίσχυσης των διαπραγματευτικών ελιγμών...
Πρόκειται περι πολιτικής διαστροφής! Η διαστροφή όμως και η κατάχρηση αυτής της απλοποίησης των πραγμάτων από τους παραλήπτες, τους ανίδεους, για τη σημασία που έχει η αλήθεια για το έθνος,δυναμιτίζει τα θεμέλια αυτού του έθνους. Προσπαθούμε στην ελληνική θλιβερή πολιτική πραγματικότητα να μεταφράσουμε τις λέξεις του ψεύδους, με λέξειςπου δεν υπάρχουν, εκχυδαίζοντας το πολιτικό λεξιλόγιό μας, που εξυπηρετεί μόνο χαμηλό λαικισμό.
Με το δημοψήφισμα που προανήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας, το οποίο δεν έχει κανένα νόημα αφού δεν γνωρίζουμε τους όρους της συμφωνίας, αλλά απλώς εξυπηρετεί την κομματική σκοπιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ, γελοιοποιώντας τη χώρα διεθνώς, καταδείχνεται με τρόπο "μεγαλειώδη" ότι η πολιτική ηθική, ως ζώσα αξία και "κανών βίου", δεν εχει καμία σχέση με την...πρώτη φορά κυβέρνηση αριστερά!
Και το χειρότερο: Οδηγεί τον απληροφόρητο λαό, τον επιρρεπή στο συναίσθημα και στον "ηρωισμό από τον καναπέ", να οδηγηθεί "δια της στενής πύλης και της τεθλιμμένης οδού".
Το δημοψήφισμα, ανεξάρτητα αν αποτελεί και θεσμική εκτροπή, ανεξάρτητα αν προαναγγέλλεται από έναν πρωθυπουργό που πρόσφατα έχει πάρει την νωπή λαική εντολή να αποφασίζει ως υπεύθυνος πολιτικός, θα προκαλέσει πολλές ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό στο εγγύς μέλλον. Βασικά όμως θα έχει ολέθριες συνέπειες για την κοινωνία αμεσοπρόθεσμα. Από τους ωχαδερφιστές της πολιτικής λείπει η συνείδηση της ευθύνης. Λείπει η "γενναιότητα" και η "γενναιοφροσύνη", που απαιτείται για να διαβούν την όποια στενωπό, ένα μονοπάτι τραχύ, αλλά μονοπάτι. που μπορεί κάπου να οδηγήσει...
Καλείται ο λαός να "ψηφίσει" ένα ανύπαρκτο κείμενο συμφωνίας. Πρόκειται για πολιτική απάτη μεγατόνων. Πρόκειται για ένα πολιτικό πραξικόπημα του αισχίστου είδους,χωρίς να παρέχονται εγγυήσεις για την πορεία των πραγμάτων. Ο Αλέξης Τσίπρας "αναποδογυρίζει" κάθε διαλεκτική της αλήθειας και κάθε ιστορικό κεκτημένο της χώρας τούτης...
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι εκ των πραγμάτων ή κάτοικος του δικού του πλανήτη των ιδεοληψιών, πολίτης της δικής του πολιτείας, υπήκοος του δικού του νόμου, θύμα του πολιτικού του ερμητισμού και της πολιτικής του επιπολαιότητας ή ένας ακόμη πολιτικός απατεώνας, ο οποίος βρήκε ένα βολικό πρόσχημα για να περιορίσει την ευθύνη του στα ασφυκτικά σύνορα του δικού του κόσμου...
Αυτός ο "κόσμος" μπορεί να προσλάβει διαστάσεις ολέθριες για την κοινωνία. Και είναι καιρός ο λαός να αντιληφθεί πως η μοίρα του ατόμου μπορεί, σε τελευταία ανάλυση, να επηρεάσει τη συλλογική μοίρα. Η "εκβιαστική" πολιτική απόφαση του πρωθυπουργού είναι μια "πολυτέλεια" ανεύθυνη και δίχως πραγματικό περιεχόμενο.
Και στις μέρες που διατρέχουμε, από έναν πρωθυπουργό της Αριστεράς θα περίμενε κανείς τη συενίδηση μιας επαυξημένης ευθύνης του πολιτικού απέναντι της εποχής του, απέναντι της μεγάλης κοινότητας, ενώ προυποθέτει την αποδέσμευση απ' όλες τις αποδοχές των καθιερωμένων σχημάτων του πολιτικού ψεύδους, που εμοδίζουν την ελεύθερη πορεία των συνόλων, για τη δικαίωση της ζωής τους!