Η παροχή του Τρίτου Μνημονίου που επίκειται δεν είναι χρήματα. Η παροχή δεν είναι καν λογιστικές εγγραφές. Οι λογιστικές αυτές εγγραφές ήδη υπάρχουν!
Η παροχή που ζητάμε από την Τρόικα είναι απλώς α) αλλαγή της ημερομηνίας ωρίμανσης σε κάποιες υπάρχουσες λογιστικές εγγραφές απαιτήσεων του ESM και του ΔΝΤ από εμάς, και β) μείωση του επιτοκίου.
Τα χρήματα που λέμε ότι θα μας δώσουν δεν είναι (για εκείνους) καν χρήματα, με την αυστηρή έννοια του όρου!
Είναι απλά λογιστικές εγγραφές. Έτσι δουλεύει το fiat money, που είναι το ευρώ, τί να κάνουμε τώρα;
Για να δούμε λίγο τί γινόταν (εξαπλουστευμένα χωρίς τη διατραπεζική, μιας και τότε δεν υπήρχε τότε θεσμοθετημένο το “lender of last resort” της ΕΚΤ):
• Πριν 7 χρόνια π.χ., μια Βορειοευρωπαϊκή Τράπεζα θέλει να συμμετάσχει σε μια δημοπρασία δεκαετών Ομολόγων Ελληνικού Δημοσίου (ΟΕΔ). Καθώς η αξιολόγησή τους τότε ήταν ΑΑΑ χρειαζόταν να έχει μόνο το 5% περίπου ως κεφαλαιακή κάλυψη για να δανειστεί το υπόλοιπο 95% ενεχυριάζοντας στην ΕΚΤ το Ομόλογο.
• Αγοράζει λοιπόν 1 δισ. ευρώ ΟΕΔ, με 50 εκατομμύρια δικά της χρήματα. Η ΕΚΤ βάζει τα υπόλοιπα με την ενεχυρίαση του τίτλου από την τράπεζα (απλά μεσολαβεί η διατραπεζική αλλά την παραλείπουμε για απλούστευση), και η Ελληνική κυβέρνηση παίρνει ένα δισ. ευρώ με την υποχρέωση να πληρώνει το βασικό επιτόκιο συν ένα σπρεντ για να κερδίζει η Τράπεζα. Τα 950 εκατομμύρια είναι αερόχρημα που δημιουργείται μέσω λογιστικών εγγραφών στην εκάστοτε κεντρική τράπεζα, δανείζοντας τις εμπορικές τράπεζες και ταυτόχρονα παίρνοντας ως ενέχυρο το Ομόλογο. Ταχυδακτυλουργικά!
• Το σπρεντ είναι αυτό που μένει στην Τράπεζα, άρα όταν αυτό ήταν 1,5% από εκείνο των Ομολόγων Γερμανικού Δημοσίου, η Τράπεζα έβγαζε 15 εκατομμύρια ετησίως από τόκους στο ΟΕΔ, με ίδια κεφάλαια 50 εκατομμύρια, ή 30% απόδοση. Νοτ μπαντ!
• Αν ήταν μάλιστα κάποια Τράπεζα που να έχει παραπάνω μόχλευση από την επιτρεπόμενη (9:1), όπως ήταν η DB που λέγεται πως είχε φτάσει και πάνω από το 50:1, τότε με 20 μύρια ίδια κεφάλαια έβγαζε 15 μύρια το χρόνο. Νοτ μπαντ ατ ωλ!!
• Κάπου στο 2009 εμφανίζεται μια ελληνική κυβέρνηση που λέει ότι το μαγαζί πάει για φούντο, οπότε κανείς δεν θέλει να τη δανείσει, και η αξία των ΟΕΔ πάει στα τάρταρα.
• Πρόβλημα για την παραπάνω φίλη μας την Βορειοευρωπαϊκή Τράπεζα, καθώς αν η Ελλάδα αποφασίσει να ρίξει φέσι στους ομολογιούχους, θα πρέπει να βρει εκείνη τα 950 μύρια που δανείστηκε, ώστε να διαγράψει το χρήμα που την δάνεισε η ΕΚΤ, η οποία δια νόμου δεν μπορεί να κάνει διαγραφές. Όμως λόγω της μόχλευσης, η ΒΤ δεν έχει κεφαλαιακή επάρκεια για τέτοιου είδους παιγνίδια. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε η τράπεζα θα έπρεπε να ανακεφαλαιοποιηθεί με χρήματα των φορολογούμενων της έδρας της (στη Βόρεια Ευρώπη) και να κρατικοποιηθεί.
• Έρχεται ως από μηχανής Θεός η τότε ελληνική κυβέρνηση, και λέει ότι δεν θα κάνει στάση πληρωμών προς τους ιδιώτες Ομολογιούχους (ΒΤ) αλλά θα δανειστεί από την Τρόικα, και θα πληρώσει την Τράπεζα στο ακέραιο. Ανακούφιση. Το ιδιωτικό χρέος μετατρέπεται σε διακρατικό, με αγγλικό δίκαιο (δηλαδή ο δανειστής στα παίρνει όλα) και η ΒΤ αποφεύγει τον μηδενισμό των μετόχων της, την κρατικοποίηση, και την επιβάρυσνη των φορολογούμενων της έδρας της με κάτι αντίστοιχο του ελληνικού ΤΧΣ που ανακεφαλαιοποίησε τις Ελληνικές Τράπεζες. Ο πρόεδρος της ΒΤ έρχεται στην Ελλάδα να ευχαριστήσει τον ταλαντούχο Ηγέτη που του έσωσε τον πισινό, και φόρτωσε τον Λαό του με τα χρήματα που θα φόρτωναν στον Λαό της έδρας της ΒΤ για την ανακεφαλαιοποίηση. Του δίνει και ένα διεθνές βραβείο βλακείας.
• Παρεμπιπτόντως, αυτά δεν τα λέω εγώ ο ασήμαντος, αλλά τα είπαν οι Όλι Ρεν, Κριστίν Λαγκάρντ, και Ντομινίκ Στρως Καν, σε συνεντεύξεις τους, με δικά τους λόγια.
Πως μας έδωσαν λοιπόν τα χρήματα των μνημονίων 1&2; Μα με λογιστικές εγγραφές! Βρέθηκαν εκεί μετατρεπόμενες σε απαίτηση του ESM από απαίτηση ιδιωτικών τραπεζών που ήταν πριν τα μνημόνια 1&2.
Είναι αερόχρημα. Εμφανίζεται και εξαφανίζεται στις οθόνες.
Η διαφορά μιας Κεντρικής Τράπεζας με ένα περίπτερο είναι ότι τα λεφτά που χρωστάς στο βερεσέ του περιπτέρου, προέκυψαν από την οικονομική δραστηριότητά του και δέσμευσαν πραγματικό κεφάλαιο για αγορά των προϊόντων του και την πληρωμή του υπαλλήλου.
Δυστυχώς οι Κεντρικές Τράπεζες δεν λειτουργούν όπως τα περίπτερα, και δεχόμενες ως ενέχυρο ένα κρατικό ομόλογο ΑΑΑ, δανείζουν το 95% της αξίας του στην τράπεζα που το αγόρασε από το κράτος και το ενεχυρίασε στην ΕΚΤ, απλά πληκτρολογώντας την μεταφορά των χρημάτων προς την τράπεζα, χωρίς να υπάρχει κεφάλαιο από πίσω παρά μόνο το ενέχυρο βάσει του οποίου δανείζουν.
Με αυτό τον τρόπο έχουν δημιουργηθεί δεκάδες τρισ. δολάρια και ευρώ από τον αέρα.
Αν μπερδεύετε τη λειτουργία των κεντρικών τραπεζών με αυτή των περιπτέρων, προτείνω να δείτε λίγο τις διαφορές στους λογιστικούς κανόνες που έχουν οι πρώτες από οποιαδήποτε άλλη οικονομική οντότητα.
Αυτό που ζητάνε οι "δανειστές", δηλαδή εκείνοι που αλλάζουν τις λογιστικές εγγραφές κατά βούλησιν, είναι πως δε θέλουν να κάνουν άλλες λογιστικές εγγραφές για την Ελλάδα, αν η Ελλάδα δεν βάλει τάξη στα δημοσιονομικά της.
Λένε με άλλα λόγια να ξοδεύουμε όσα μαζεύουμε από φόρους, και ένα κατιτίς λιγότερο για να πληρώνουμε τους ελάχιστους τόκους που θα εγγράψουν. Για λίγο καιρό δηλαδή, ώσπου να ξαναποκτήσουν οι “αγορές” την εμπιστοσύνη τους προς την Ελλάδα, ότι ξέρει τί κάνει, και μετά με ένα ελλειματάκι ως 3% όπως λέει η συνθήκη του Μάαστριχτ, όλα καλά.
Δεν είναι παράλογο. “Μαζέψου λίγο βρε φίλε”, μας λένε.
Η Ελλάδα όμως έχει κόκκινες γραμμές(!) που είναι η διατήρηση των απαράδεκτων προνομίων των πρόωρα συνταξιοδοτηθέντων (με κόστος 3 ΕΝΦΙΑ το χρόνο), των 23.000 δημοσίων οργανισμών, όταν η Γερμανία έχει 1.300, και άλλα πολλά που όλοι τα ξέρουμε. Θέλουμε να ξοδεύουμε όσα χρειάζεται για να διατηρείται ο πελατειακός στρατός! Τα έχουμε πει 500 φορές.
Αντίθετα στην αύξηση των φόρων κανείς τους δεν έχει κόκκινη γραμμή!
Ο καυγάς είναι για την προστασία των πελατών! Αυτό είναι το διακύβευμα των ”διαπραγματεύσεων”! Αυτό και μόνο.
Οι ξένοι όμως λένε πως αν δεν μειώσουμε τις παροχές προς το πελατειακό σύστημα που βγάζει τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα, ε τότε πρέπει να αυξήσουμε τους φόρους.
Εκεί συμφωνούν οι δικοί μας. Και παίρνουν πίσω την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ που είχαν ορκιστεί πως θα κάνουνε, και μάλιστα για να μαζέψουν το μπαγιόκο αποφασίζουν να μην τηρήσουν την δικαστική απόφαση του ΣτΕ για υποχρέωση αναπροσαρμογής των αντικειμενικών αξιών ως τον Ιούνιο του 2015 δηλαδή τωρα!
Θέλουν να αυξήσουν τους φόρους στην παραγωγική οικονομία για να μην θιχτούν υπάλληλοι του δημοσίου και πρόωρα συνταξιοδοτημένοι γιατί αυτοί ψηφίζουν ανελλιπώς, ενώ από τα κορόιδα του ιδιωτικού τομέα τα 3 εκατομμύρια κάνουν “αποχή διαμαρτυρίας” σε κάθε εκλογές, γιατί τους σφάζουν σαν τα πρόβατα! Θα έπρεπε να φυλακίζεται προληπτικά όποιος προσπαθεί να πείσει τον κόσμο να μην ψηφίζει, δήθεν για διαμαρτυρία.
Αυτό παίζεται στη διαπραγμάτευση. Προστασία πελατών.
Γι’αυτό και ενώ τα κρατικά χρέη δεν αποπληρώνονται ποτέ αλλά απλά ανακυκλώνονται και εξυπηρετούνται, εμείς πληρώσαμε 4 δισ. ευρώ ως τώρα για να μην αποδεχθούμε το αίτημα της Τρόικας να ξοδεύουμε ως εκεί που φτάνει η τσέπη μας.
Είναι γελοίοι οποίοι αφαιρούν €4 δισ. ρευστότητα για να αποπληρώσουν 4 δισ. ακόμα χρέους.
Είναι γελοίοι όποιοι για την προστασία των πελατών καταστρέφουν μια ολόκληρη οικονομία, εγγυώμενοι ότι οι μισθοί των πελατών και οι συντάξεις των 50άρηδων είναι ιεροί.
Δεν μας λέει κανείς βρε φίλε να πετάξουμε στο δρόμο τους 80άρηδες συνταξιούχους!
Κανείς!
Όμως εμείς επιμένουμε, 1.000.000 πρόωροι συνταξιούχοι πελάτες, 1.000.000 υπάλληλοι στενού και ευρύτερου δημοσίου και ΔΕΚΟ που οι μισοί είναι μη-απαραίτητοι ή δεν πατάνε καν. Βλέπε 88 κηπουροί στα 2 στρέμματα γκαζόν στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ!
“Πελατάκια, Μού!!!” [σ.σ.: αείμνηστος Βέγγος]
Πελάτες υπέρ πάντων, και φόροι στα ζα!
Κόψε κάτι, βρε φίλε!
Το εννοώ. Κόψε!
Αλλιώς θα φτάσουμε στο QE12 και ακόμα θα συζητάμε για κόκκινες γραμμές και κορδέλες.
Γι' αυτό σας λέω: όλα είναι ένα θέατρο.
capital.gr