«Μένουμε Ευρώπη» βροντοφώναξαν αρκετοί χθες στην πλατεία Συντάγματος. Τόσο αρκετοί ώστε ήταν περισσότεροι από όσους μαζεύτηκαν προχθές για να διαδηλώσουν ενάντια στη λιτότητα.
Χθες λοιπόν είχαμε το πρώτη φορά στους δρόμους για μια σειρά ανθρώπων που όλα τα περασμένα χρόνια παρακολουθούσαν τα δρώμενα από την άνεση της τηλεόρασης.
Έσπασαν λοιπόν την παρθενιά τους όπως διάβασα στο «τοίχο-τοίχο» αλλά θα συμπληρώσω μια μικρή προσθήκη. Την έσπασαν με βρώμικο και εξευτελιστικό τρόπο.
Και εξηγούμαι.
Σαφέστατα ο καθένας έχει δικαίωμα να διαδηλώσει για το οτιδήποτε. Ωστόσο πόσο δόκιμο είναι αυτό τη στιγμή ακριβώς που η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύεται (ή υποτίθεται τουλάχιστον πως αυτό κάνει διότι μπορεί και να μας κοροϊδεύει) απέναντι στους δανειστές για μια συμφωνία η οποία θα τερματίσει τη λιτότητα ή τουλάχιστον μέσω της διευθέτησης του χρέους θα ανοίξει το δρόμο για τον τερματισμό της;
Κι έπειτα με ποιους συνδιαδήλωσαν; Με κάτι βουτυρομπεμπέδες γραβατομένους της Συγγρού που χαμογελούσαν μουδιάσμενα; Ή μήπως με τον Αδωνη ο οποίος από τη στιγμή που πέρασε το κατώφλι της Βουλής έχει πάρει καμιά 10αρια κιλά; Ή με τον Κεφαλογιάννη;
Και με ποιους θα μείνετε στο Ευρώ; Με αυτούς που μας έβαλαν μέσα με ψεύτικα στοιχεία; Μα αυτούς που στη συνέχεια έκαναν ότι μπορούσαν για να ναρκοθετήσουν και να εκτροχιάσουν την πορεία της χώρας μέσα στην Ευρωζώνη; Αντί το κράτος να πάει μπροστά, γέμισε με χρέη. Με τους σαμποτέρ της ελληνικής προσπάθειας θα παραμείνετε στην Ευρώπη; Διότι μπορεί ο Παπανδρέου να εγκλημάτισε σε βάρος της χώρας, αλλά στο σκαμνί της Δικαιοσύνης θα πρέπει να οδηγηθεί μαζί με το νωθρό προκάτοχό του και αναμενόμενο Μεσσία του επίσης «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ» Κώστα Καραμανλή.
Επίσης διαδηλώνοντας για να παραμείνετε στην Ευρώπη στην ουσία λέτε ΝΑΙ στο φόρο περιουσίας που έρχεται για να σας γδάρει λίγο παρακάτω, στους ΕΝΦΙΑ, στα τέλη επιτηδεύματος κ.ο.κ. Είδατε μήπως τους ευρωπαίους να παραθέτουν κι ένα παράλληλο αναπτυξιακό σχέδιο για άνοιγμα θέσεων εργασίας του οποίου την υλοποίηση θα επιβλέψουν οι ίδιοι γιατί οι δικοί είναι ανίκανοι;
Σε ποια Ευρώπη θα παραμείνετε; Και με ποιους θα παραμείνετε;
Εκεί λοιπόν που κάποτε ένας ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ έγραφε ιστορία, κι ας μην ήξερε γράμματα, ο Μακρυγιάννης, εσείς βιώσατε την πρώτη σας φορά αλλά με τρόπο επώδυνο, ατιμωτικό.
Μπορείτε να μείνετε στην Ευρώπη με κάθε κόστος, με κάθε θυσία, με κάθε ανθρωποθυσία. Με το αεροπλάνο απέχει ελάχιστα πια. Ευτυχώς η αντίστοιχη νοοτροπία σας δεν επικράτησε το 1821.
Σκεφθείτε ότι η Ελλάδα των αγράμματων και ξυπόλητων έφτιαξε βιός, η Ελλάδα εκείνη μέσα σε 100 χρόνια άγγιξε το όραμα της Μεγάλης Ιδέας και σήκωσε σημαία στη Σμύρνη. Η σημερινή ευρωπαϊκή Ελλάδα τρώει σφαλιάρες από παντού.
Σε κάθε περίπτωση, ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ στην Ελλάδα. Εδώ γεννηθήκαμε. Εδώ μεγαλώσαμε. Κι ίσως απαλλαγμένοι πλέον από όλα τα βάρη, κάποια στιγμή να καταφέρουμε να βγάλουμε άξιους ανθρώπους στη διακυβέρνηση αυτού του τόπου και ίσως πάλι κάποια στιγμή αυτή εδώ η γη να βγάλει πάλι καρπό. Θα αναζητήσουμε στο παρελθόν μας, τους σπόρους που μας παρέδωσαν στα χέρια μας οι παπούδες και οι γιαγιάδες μας με χέρια τρεμάμενα.
Μια χάρη μόνο. Αν τα καταφέρουμε, εσείς καλύτερα να παραμείνετε στην Ευρώπη.