Ο πάλαι ποτέ περήφανος Αλέξης Τσίπρας ως ηγέτης ελληνικής αριστεράς, διασύρεται πλέον από τη θέση του πρωθυπουργού περιφερόμενος ανά τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τις Βρυξέλλες.
Το σατανικό σχέδιο του διασυρμού του είναι εμφανές. Πέντε μήνες τώρα τον στέλνουν στο βυθό εξευτελίζοντάς τον.
Οι δανειστές διέκριναν και στον Τσίπρα τη γνωστή ατολμία των ελλήνων πολιτικών να μαζέψουν το κράτος και να χαράξουν αναπτυξιακή πολιτική. Εξοργίστηκαν όμως περισσότερο μαζί του διότι τουλάχιστον οι προηγούμενοι ήταν σκυφτοί και δεν έλεγαν μεγάλα λόγια σε σχέση με τον σημερινό πρωθυπουργό.
Αν θέλουμε να είμαστε ψυχροί και ειλικρινείς, από την μεριά τους πολύ καλά του κάνουν. Εσείς, εμείς, τι θα κάναμε όταν κάποιος επί μακρόν μας κουνιόταν και μας επιτίθετο και μετά ερχόταν να μας ζητήσει δανεικά;
Έχουν πετύχει να τρέχει ο Τσίπρας από πίσω τους.
Έχουν πετύχει να προτείνει μνημόνιο τρις χειρότερο των προκατόχων του (σκεφθείτε ότι ο Σαμαράς δεν εφάρμοσε νέα χαράτσια, απλά κράτησε τα παλιά) και να του το πετάνε πίσω στα μούτρα λίγες μόνο ώρες αφότου το χαρακτήραν...καλή βάση.
Απίστευτα καψόνια.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει αρκετή δουλειά ως προς το να αναλύσει γιατί ο Αλέξης Τσίπρας προκάλεσε τις εκλογές και βρισκόμαστε σήμερα εδώ που βρισκόμαστε. Κι αυτός κι εμείς.
Τι κάνουμε τώρα;
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει δύο επιλογές μπροστά στην ιστορία και την υστεροφημία του.
Η πρώτη να συνεχίζει να εξευτελίζεται ανταλλάσσοντας προτάσεις αφαίμαξης του ελληνικού λαού με τις Βρυξέλλες, διαπραγματευόμενος και συρόμενος από όσους μέχρι χθες απαξίωνε. Με τα μέτρα τα οποία θέλει να πάρει, το πιθανότερο είναι ότι θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για το ελικόπτερο.
Η δεύτερη είναι να πάει σε δημοψήφισμα με τον ίδιο να λαμβάνει ξεκάθαρα θέση κατά του ευρώ και προαναγγέλλοντας ένα δύσκολο αλλά ελπιδοφόρο μέλλον. Να πει ότι το δημόσιο δεν μπορεί να συνεχίσει άλλο έτσι. Πως πολλοί θα φύγουν γιατί υπάρχουν υπηρεσίες που υδροκεφαλίζουν αλλά και αρκετοί θα πάνε διότι αλλού έχουμε τεράστια κενά. Να δώσει κίνητρα σε όσους φύγουν να επιστρέψουν στους τόπους τους και να δημιουργήσουν.
Αν το αποτέλεσμα είναι υπέρ της ευρωζώνης, τότε να πάει σπίτι του αρνούμενος από πρωθυπουργός να γίνει δήμιος. Αν όχι, να ηγηθεί της νέας εθνικής προσπάθειας.
Κακά τα ψέματα. Το ευρώ δεν κινδυνεύει άμεσα αν αποχωρήσει η Ελλάδα επειδή θα μείνουν τα χρέη απλήρωτα. Ένα κουμπάκι θα πατήσει ο Ντράγκι όπως με την QE και θα καλυφθούν τα κενά.
Αν όμως στρώσουμε τον κώλο μας κάτω, δουλέψουμε όπως οι πρόγονοί μας, αρχίσουμε πάλι να παράγουμε και να εξάγουμε έχοντας μεταμορφωθεί σε ένα σοβαρό σύγχρονο κράτος, ΑΝ ΔΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΑΣΠΡΗ ΜΕΡΑ, τότε η Ευρωζώνη θα αρχίσει να μετρά αντίστροφα.
Κι αυτός, να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας, δουλεύοντας, ίσως είναι το νέο εθνικό όραμα που χρειαζόμαστε. Άραγε μπορούμε; Θέλουμε;