κατά κόσμον Διογένης ο Κυνικός
Σχεδόν πριν από ένα μήνα σχολιάζαμε και αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει στο άρθρο μας με τίτλο «Μπλόφα, θέατρο ή πραγματική σύγκρουση;». Σήμερα μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητας ότι γίνονται όλα αυτά μαζί!!! Τα όσα ζούμε σήμερα είναι απίστευτα και ίσως προδιαγραμμένα εδώ και πάρα πολύ καιρό. Αρχίσαμε και εμείς τις θεωρίες συνομωσίας θα μας πείτε; Όχι. Όλα είναι θέμα του παραλόγου!
Παραλόγου; Ναι παραλόγου… Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είχε γράψει σοφά ότι «η αλήθεια είναι πάντοτε παράλογος, και διά τούτο δεν την λέγουσι ποτέ οι φρόνιμοι και ηλικιωμένοι άνθρωποι, αλλά την ομολογούσιν οι μεθυσμένοι, οι τρελλοί, οι άρρωστοι και τα μικρά παιδία.». Άραγε η δήλωση του κ. Κουκουλόπουλου το 2011 ότι σε έχει συμφωνηθεί να χρεωκοπήσει η χώρα 3-4 χρόνια είναι τυχαία;
Το ανωτέρω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του «Έμποροι των Εθνών» και ίσως αυτό να αποτελεί και την απάντηση στα όσα βιώνουμε σήμερα. Η μόνη διαφορά είναι ίσως οι πρωταγωνιστές σήμερα. Που και για αυτό δεν είμαστε σίγουροι. Αν και στο έργο αυτό του Παπαδιαμάντη κυριαρχεί το ερωτικό δράμα, όμως δεν λείπουν και τα πολιτικά σχόλια.
«... Τι εζήτει η Βενετία πέμπουσα τους στόλους τούτους εις το Αιγαίον; Ό,τι ζητεί ο σφαγεύς παρά του θύματος, τας σάρκας αυτού, ίνα κορέση την πείναν του.»
«Η Βενετία προσηγόρευεν εαυτήν Πολιτείαν και είχεν υιούς τυράννους. Τοις έδιδε το χρίσμα της και τους έπεμπεν ίνα κατακυριεύσωσι της γης. Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και τώρα, πάντοτε η αυτή. Τότε διά της βίας, τώρα διά του δόλου... και διά της βίας. Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάται ούτοι, οι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί ούτοι πίθηκοι − καλώ δε ούτω τους λεγομένους πολιτικούς».
Σας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά; Δυστυχώς για άλλη μία φορά οι Έλληνες και κυρίως οι πολιτικοί μας, που είναι ο καθρέπτης μας, φανήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων. Πέσαμε για άλλη μία φορά στην παγίδα των ξένων. Στην χώρα μας επικρατεί και πάλι η διχόνοια, ο διχασμός. Αντί ενωμένοι να βαδίσουμε ενώπιον της οικονομικής λαίλαπας που σάρωσε τα πάντα, τσακωνόμαστε, διχαζόμαστε και δεν βλέπουμε τον Αρμαγεδδώνα που θα επακολουθήσει.
Ενώ ο σοφός λαός έχει περιγράψει με τις παροιμίες του τι φέρνει η διχόνοια, όπως ο τίτλος του άρθρου μας ή το «όλοι κοιτάζουν τον καυγά και η γριά το μέλι», ξεχνάμε τα πάντα ως λαός μπροστά στο προσωπικό μας συμφέρον. Φανατιζόμαστε τόσο πολύ που ξεχνάμε τις καταστροφικές συνέπειες του διχασμού. Αυτές που η χώρας μας πλήρωσε πολύ, μα πάρα πολύ ακριβά.
Εμάς δεν μας ενδιαφέρουν τα ψευτοδιλήμματα που θέτει η κάθε πλευρά. Το λέμε ΝΑΙ στην Ευρώπη… Αλλά λέμε ταυτόχρονα και ΝΑΙ στην φτωχοποίηση και στην περαιτέρω εξαθλίωση του λαού μας; Ή λέμε ΟΧΙ σε όλα και όποιον πάρει ο χάρος; Πάντως από το δημοψήφισμα αυτό ξέρετε ποιος θα είναι ο μοναδικός κερδισμένος; Ο Ιωάννης Μεταξάς!!! Ναι… Γιατί θα αποδειχθεί με το πλέον κατηγορηματικό τρόπο το ποιος είπε το ΟΧΙ. Βλέπετε ο φανατισμός διαχρονικά στην Ελλάδα δεν μας επιτρέπει να δούμε και τα θετικά πράγματα που μπορεί να έκανε ακόμη και ένας δικτάτορας! Ακόμη και αυτό το ΟΧΙ του Μεταξά προσπάθησαν πολλοί συμπατριώτες μας να αμφισβητήσουν. Για να δούμε τώρα τι θα γίνει; Ο σημερινός πρωθυπουργός λέει ΟΧΙ… Ο λαός όμως τι θα πει;
Η κυβέρνηση δυστυχώς, και το γράφουμε αυτό ως Έλληνες όχι ως οπαδοί ενός κόμματος, απέτυχε παταγωδώς. Όχι γιατί οι διαπραγματεύσεις πήγαν στραβά, αλλά γιατί άφησε την οικονομική γάγγραινα, την ολιγαρχία να συνεχίζει απτόητη το καταστροφικό της έργο στο εσωτερικό της χώρας. Σήμερα δεν βλέπουμε την αντιπαράθεση δύο απόψεων, του ΝΑΙ και του ΟΧΙ. Βλέπουμε την αντιπαράθεση της ολιγαρχίας που προσπαθεί να διαφυλάξει τα συμφέροντα της με τους άλλους που προσπαθούν να αλλάξουν την κατάσταση και προφανώς δεν ήξεραν και δεν ξέρουν πως!
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ακολούθησε τον δρόμο του κ. Σαμαρά, του κ. Παπανδρέου, του κ. Βενιζέλου, του κ. Παπαδήμου και άφησε αλώβητους όλους τους μεγαλο-απατεώνες, φοροφυγάδες, λαθρέμπορους και πάει λέγοντας. Αν από την πρώτη στιγμή είχε κυνηγήσει όλα αυτά τα λαμόγια και με σκληρά μέτρα μάλιστα, αν είχε προσπαθήσει να βγάλει στο φως το μαύρο χρήμα θα είχε νικήσει και δεν θα αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα είτε από το εξωτερικό είτε στο εσωτερικό. Δυστυχώς δεν το έπραξε και το τίμημα θα είναι μεγάλο.
Και είναι επίσης λυπηρό, εγκληματικό για κάποιους παλιούς οπαδούς της αριστεράς να βλέπουν πρακτικές που να θυμίζουν νεποτισμό, πρακτικές που μόνο σε σάπια καθεστώτα συμβαίνουν σε καιρό κρίσης. Και φυσικά αναφερόμαστε στον Πρόεδρο των ΕΛΠΕ που αύξησε τον «μισθούλη» του κατά 110.000 € ετησίως. Δηλαδή δεν του επαρκούσε ο μισθός των 170.000 € που ισοδυναμεί με όσα λαμβάνουν πχ 280 χαμηλοσυνταξιούχοι ήθελε και το «ΕΚΑΣ» του!!! Και οι δικαιολογίες περί τριών θέσεων είναι κατάπτυστες. Αντί να δουλεύει ένας για τρεις και να λαμβάνει τρεις μισθούς, ας δούλευαν τρείς άνθρωποι… Θα μειωνόταν και η ανεργία έτσι!!!
Επίσης σε αυτό τον τόπο, νέοι άνθρωποι, ικανά στελέχη δεν υπάρχουν; Γιατί ακούμε συνεχώς τα ίδια και τα ίδια ονόματα; Και ο κύριος Τσοτσορός τόσο επιτυχημένος ήταν για να αναλάβει μια τόσο σημαντική θέση; Εμείς γιατί θυμόμαστε τον παλιό ΣΚΑΙ που από τον κ. Αλαφούζο πέρασε στο χέρια του κ. Τσοτσορού και την μετέπειτα κατάντια του; Γιατί θυμόμαστε ζημιές 185 εκ ευρώ; Γιατί αναγκάστηκε μετά να μεταβιβάσει τον σταθμό στον κ. Κοντομηνά; Και μάλιστα αφού είναι τόσο ικανό στέλεχος γιατί έχασε και την δικαστική διαμάχη που είχε με τον κ. Κοντομηνά;
Είναι σύνηθες φαινόμενο οι άνθρωποι να βλέπουν σε τρίτους την πηγή των προβλημάτων τους. Είναι ανθρώπινο και κατανοητό. Στην παρούσα όμως περίπτωση η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε τα μάτια της μόνη της. Και αυτό λίγο μας ανησυχεί. Εμάς μας ανησυχεί το αύριο της χώρας. Η κατάσταση ούτως ή άλλως και με τους προηγούμενους πολιτικούς δεν πήγαινε άλλο. Τώρα όμως τι γίνεται; Εκτός και αν η λύση βρίσκεται στην λέξη «μπάχαλο»! Δηλαδή αν δεν γίνουν όλα λίμπα δεν θα βρεθεί μια έντιμη λύση.
Έντιμη λύση; Υπάρχει και τέτοια; Γιατί εμείς βλέπουμε και την κοροϊδία και την διαπραγμάτευση, που λέει ο λόγος και από τις δύο πλευρές, αλλά κυρίως το θέατρο που παίζεται. Τι μάθαμε σήμερα; Ότι είχε συζητηθεί το θέμα του χρέους, αλλά δεν ανακοινωνόταν τίποτα μέχρι να βρεθεί πρώτα ο τρόπος για να σερβιριστούν τα νέα στα εθνικά κοινοβούλια της ΕΕ και των λαών της!!! Λέτε να βρέθηκε ο τρόπος με αυτό το μπάχαλο; Τι λέτε και εσείς;
Σε όλες τις εποχές, η πολιτική ήταν η τέχνη του παραλόγου.
(Stefan Zweig, Αυστριακός συγγραφέας)