Με τον Τσίπρα ασφαλισμένο, όπως ελπίζουν, στο κλουβί του τρίτου μνημονίου, τα εδώ μαντρόσκυλα του 4ου Ράϊχ έχουν τώρα εξαπολυθεί εναντίον των δύο κορυφαίων σκληρών ελληνικών ηγετικών εφεδρειών της αντίστασης, των πιο επίφοβων για τις κατοχικές δυνάμεις: της Ζωής Κωνσταντοπούλου και του Γιάννη Βαρουφάκη- των δυο Ελλήνων για τους οποίους οι παλιάτσοι του τσίρκου των Βρυξελλών, Γιούνκερ και Σούλτς, δεν θα αποτολμούσαν και να διανοηθούν αηδιαστικούς ασπασμούς και προστατευτικά χτυπήματα στη ράχη.
Η λυσσασμένη επιχείρηση συκοφάντησής τους με διαστρέβλωση, παραμόρφωση, υποτίμηση ή και διαβολή κάθε πρωτοβουλίας, ενέργειας, φράσης, χειρονομίας τους, που συνεχίζεται εδώ και μήνες, έφθασε χθες σε κρεσέντο υστερίας, με τα γνωστά κανάλια λυμάτων της διαπλοκής να αφιερώνουν ημίωρα των βραδινών δελτίων τους σε αξιοθρήνητες απόπειρες να τους κοντύνουν.
Πρόθυμα φυσικά να συντρέξουν την επιχείρηση: τα συνασπισμένα κόμπλεξ κατωτερότητας και ένστικτα πολιτικής αυτοσυντήρησης όλου του πολιτικού τόξου, καταλογίζοντας στην Πρόεδρο της Βουλής τον δήθεν «αυταρχισμό» της, στον δε επί πεντάμηνο μόνο υπουργό των Οικονομικών την παρ΄ολίγον καταστροφή της χώρας και την βαρύτητα των όρων της συνθηκολόγησης.
Κίνητρο του χολερικού μίσους που κινεί η πρώτη είναι η αμείλικτη μεθοδικότητα, το ερευνητικό πείσμα, η ανακριτική δεινότητα και η υψηλή νομική κατάρτιση που επέδειξε επί των προηγουμένων κυβερνήσεων του κουκουλώματος των
σκανδάλων λεηλασίας, στις κατά καιρούς εξεταστικές επιτροπές της Βουλής, υπό δύο προέδρους οι οποίοι εξαντλήθηκαν στην εργώδη προσπάθεια να προστατέψουν τους ερευνώμενους και να οδηγήσουν εις «φυλακήν» τους φακέλους των υποθέσεων.
Τα χαρακτηριστικά που ανέδειξε εκείνη η εμπειρία και η ασυμβίβαστα άκαμπτη προσήλωσή της Κας Κωνσταντοπούλου στο Σύνταγμα και στον κανονισμό της Βουλής, κατά τη θητεία της ως Προέδρου του σώματος, αλλά και το πολύτιμο παραγωγικό έργο της με τις επιτροπές της Αλήθειας για το Χρέος και της έρευνας του εγκαταλειμμένου φακέλου των γερμανικών χρεών και πολεμικών επανορθώσεων, την κατέστησαν στόχο πολιτικής εξοντώσεως από απειλούμενα ξένα και ιθαγενή συνένοχα συμφέροντα .
Τελευταίο κόκκαλο επί του οποίου επέπεσαν οι λυσσώντες διώκτες του κ. Βαρουφάκη είναι η πληροφορία που προέκυψε από συνέντευξή του σε αυστραλιανό μέσο ενημέρωσης ότι είχε συγκροτήσει στο υπουργείο Οικονομικών μικρή ομάδα μελέτης για την πιθανή ανάγκη προσφυγής σε εναλλακτικό νόμισμα, σε περίπτωση που οι «εταίροι» μας θα επιχειρούσαν τον τραπεζικό στραγγαλισμό μας- δηλαδή αυτό που τελικά έκαναν.
Η «ομολογία» ή η «αποκάλυψη» αυτή τροφοδότησε ολοήμερο βαλπούργιο όργιο προπαγανδιστικής εκμετάλλευσης, σε εμετική περιφρόνηση της κοινής λογικής που υπαγορεύει, αντί κατακραυγής, τον έπαινο για μια ενέργεια πρόνοιας, που έστω με εξάμηνη καθυστέρηση απέβλεπε στην οργάνωση μιας δεύτερης αμυντικής γραμμής, σε μια σύγκρουση με Ευρωπαίους «εταίρους» απρόβλεπτης αγριότητας και κακεντρέχειας.
΄Αγρυπνη φρουρός της διαύγειας και της νομιμότητας, η κ. Μπακογιάννη, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα, χαρακτήρισε την ενέργεια του κ. Βαρουφάκη «ύ π ο π τ η».
Συντριπτικός ο χαρακτηρισμός ιδιαίτερα όταν προέρχεται από την κοπέλα που σε ανύποπτο χρόνο προανήγγειλε Capital Control (έλεγχο κεφαλαίων) στις τράπεζες (προφήτης έγινε;) και που για την ματαίωση του δημοψηφίσματος απείλησε με εισβολή της στρατιάς του «Ναι» στο Μέγαρο Μαξίμου, δηλαδή με πραξικόπημα ουκρανικού τύπου…
Και επειδή είμαστε στην καταγραφή πράγματι αποκαλυπτικών δηλώσεων, ως προσφορά στον ιστορικό του μέλλοντος, δεν πρέπει να διαφύγει της ιστορικής μνήμης η κορυφαίας ιστορικής σημασίας (λόγω τόπου και χρόνου) δήλωση του κ. Μεϊμαράκη, στις Βρυξέλλες, κατά την έξοδό του από την σύνοδο του ΕΛΚ, (των δεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων) και ενώ συνεχιζόταν αλλού η αγωνιώδης εθνική μάχη: « Να κοιτάξει (ο ΄Ελληνας πρωθυπουργός) να υπογράψει τη συμφωνία και να αφήσει τους τακτικισμούς.» Όπως συνήθως ο αναπληρωτής πρόεδρος της Ν.Δ. ήταν λακωνικός. Και επανέλαβε και στις Βρυξέλλες, ως εν χορώ με τους Γιούνκερ, Ντάϊσελμπλουμ, Σούλτς, την υπόδειξη στον κ. Τσίπρα: Να υπογράψεις! Μόνο στις Βρυξέλλες παρέλειψε την απειλητική ουρά «αλλιώς…» με αποσιωπητικά, που την συνόδευαν στην Αθήνα.
Δεν αξίζουν καν μνείας τα περί εξεταστικής κατά Βαρουφάκη που αποτόλμησε ο ακούραστος μνηστήρας της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ, ή οποιουδήποτε τέλος πάντων κομματιδίου, που πέρασε ήδη στην ιστορία (μάλλον στη λίστα Γκίνες) των υπουργών Πρόνοιας, με την αμίμητη περί συνταξιούχων φράση του: «Και δεν πεθαίνουνε κι’ όλας…»
Αυτούς όλους ουκ εά τους καθεύδειν η βασανιστική επίγνωση ότι στη πληθωρική επικοινωνιακή προσωπικότητα του Βαρουφάκη, εδραζόμενη στα στέρεα θεμέλια διεθνούς επιστημονικής καταξίωσης και ευρύτατου κύκλου σχέσεων φιλίας και εκτίμησης στον κόσμο της οικονομικής επιστήμης αλλά και της μεγάλης δημοσιογραφίας είναι που κατά βάσιν οφείλεται η απογείωση της ελληνικής τραγωδίας , από το μίζερο παλκοσένικο της ελλαδίτικης διαχείρισης, στο περίβλεπτο πάμφωτο κρηπίδωμα της διεθνούς σκηνής. Αυτά που οι έμπλεοι φθόνου καταλογίζουν στον Βαρουφάκη ως καταστροφικά ελαττώματα, συνέβαλαν στην αποκάλυψη της αποκρουστικής διαστροφής μιας «παραστρατημένης» Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
* * * * *
Και ελάχιστα επί του αμέσως πρακτέου, κατά την άποψη του γράφοντος, οιαδήποτε η αξία της:
Οσοδήποτε συντριπτικοί οι όροι της συνθηκολόγησης, την οποία αντικειμενικές αλλά και υποκειμενικές συνθήκες κατέστησαν αναπότρεπτη, η παρούσα κυβέρνηση δεν πρέπει να αποτελέσει την «παρένθεση» που απεργάσθηκαν εξωτερικοί εισβολείς και εσωτερικοί συνεργοί τους.
Η παρουσία της εγγυάται την στοργικότερη αντιμετώπιση των πληττομένων μαζών και την πιο ευσυνείδητη προσπάθεια αποκατάστασης της ισονομίας και της οικοδόμησης ενός κράτους Δικαίου. Εγγυάται επίσης ότι η πρωτεύουσα και η χώρα δεν θα επιστρέψουν στα αποκρουστικά χαρακτηριστικά αστυνομικού κράτους, με κιγκλιδώματα, ασπίδες, ασφυξιογόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης. Πειστική αφοσίωσή της κυβέρνησης σ’ αυτό το έργο θα περιορίσει τις πολιτικές απώλειες που συνεπάγεται το μνημόνιο λεηλασίας και θα της προσπορίσει τον σεβασμό -με ευρύτερες και οικονομικές προεκτάσεις.
Αυτό δεν αναιρεί την χρησιμότητα διαφύλαξης από την διαχειριστική φθορά μιας αναδημιουργικής μαγιάς, ενός εκτός κυβέρνησης σκληρού ποιοτικού πυρήνα, μελέτης, παρέμβασης και προοπτικής , δημιουργικού ελέγχου του κυβερνητικού έργου. Μιας εφεδρείας της αλλαγής, μιας κιβωτού, για τον απευκταίο κατακλυσμό…