Πέρασε σχεδόν ένας μήνας από την ημέρα που προκηρύχτηκε το δημοψήφισμα. Ένας μήνας που είχε τα πάντα. Από δημοψήφισμα έως ελέγχους κεφαλαίων και κλειστές τράπεζες.
Είχε τον Ελληνικό Λαό ο οποίος όχι μόνο δεν τρομοκρατήθηκε αλλά συμπεριφέρθηκε με σύνεση, ηρεμία και αλληλεγγύη κρατώντας τη χώρα όρθια αποφεύγοντας πανικό και φόβο παρόλο που Έλληνες και Ευρωπαίοι πολιτικοί και ολιγάρχες τον απειλούσαν με καταστροφή έτσι και ψηφίσει ΟΧΙ. Μια συμπεριφορά που σε μια εβδομάδα ξεφτίλισε και κατάργησε, όχι τα μνημόνια αλλά, οικονομικές θεωρίες δεκαετιών. Μια στάση Λαού που έκανε τους τρανούς οικονομολόγους να σκίσουν, όχι τα μνημόνια αλλά, τα πτυχία τους.
Αυτός ο μήνας είχε ένα εντυπωσιακό και βροντερό ΟΧΙ ποσοστού 61,3% στο δημοψήφισμα, το βάρος του οποίου δεν το άντεξε η κυβέρνηση και έτρεξε να το βαφτίσει ΝΑΙ κάνοντας κουρελόχαρτο ένα από τα κορυφαία Συνταγματικά δικαιώματα του Λαού.
Αυτός ο μήνας όμως είχε και σύνοδος κορυφής, τρίτο μνημόνιο και Βουλή αλλά και ανασχηματισμό.
Στη σύνοδο κορυφής η Ευρώπη έδειξε το στυγνό χιτλερικό της πρόσωπο εκβιάζοντας κυβέρνηση, Πρωθυπουργό και Λαό, με άτακτη χρεοκοπία και καταστροφή της Ελλάδας. Είδαμε έναν Πρωθυπουργό να παλεύει για εικοσιτετράωρα με τη γερμανική Ευρώπη αλλά στο τέλος εξουθενωμένος να συνθηκολογεί φέρνοντας ένα τρίτο μνημόνιο ιδιαίτερα απεχθές και καταστροφικό παρόλο που μέχρι σήμερα δεν έχει «ξεδιπλωθεί» όλο αυτό το τερατούργημα. Κέρδισε όμως να ενημερωθεί η παγκόσμια κοινότητα για την ανθρωποφαγική πολιτική της Γερμανικής Ευρώπης.
Αμέσως μετά είδαμε Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, να στηρίζουν την κυβέρνηση δίνοντάς της, τις απαραίτητους ψήφους για να περάσει με άνεση από τη Βουλή τα προεόρτια του τρίτου μνημονίου. Σε πλήρη σύμπνοια μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί, δεξιοί - αριστεροί . Σε πλήρη σύμπνοια εκείνοι που κατηγορούσαν τους αντιπάλους τους για δοσίλογους και γερμανοτσολιάδες, ψήφιζαν «αγκαλιασμένοι», ναι σε όλα…
Ταυτόχρονα είδαμε υπουργούς να καταψηφίζουν την κεντρική επιλογή της κυβέρνησης αλλά να μην παραιτούνται από τις κυβερνητικές τους θέσεις δηλώνοντας μάλιστα ότι στηρίζουν και την κυβέρνηση!!! «Μαθήματα» κοινοβουλευτισμού… Το θρυλικό «ποιοι είμαστε εμείς και ποιοι οι άλλοι» κολλάει γάντι σε όσα έχουν συμβεί στη πολιτική κονίστρα τον τελευταίο μήνα.
Συνέπεια της καταψήφισης από υπουργούς ήταν ο αναμενόμενος ανασχηματισμός της περασμένης Παρασκευής. Ένας ανασχηματισμός όχι δομικός, όχι μακράς πνοής αλλά εντελώς άχρωμος και άοσμος που δεν είχε καμία ένδειξη καλύτερης διακυβέρνησης αλλά επικεντρώθηκε στο ξεκαθάρισμα εσωκομματικών λογαριασμών και στην ισορροπία τρόμου που υπάρχει στο βασικό κυβερνών κόμμα. Εκείνο που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό όμως είναι η διείσδυση στην κυβέρνηση και άλλων «εθνομηδενιστών» και μάλιστα σε ευαίσθητα και κομβικά υπουργεία. Μαζί με ομοϊδεάτες τους που ήδη έχουν υπουργικούς θώκους αποτελούν πλέον σημαντικό τμήμα της κυβέρνησης . Αυτό μπορεί σε μια κρίσιμη στιγμή να γίνει επικίνδυνο για την Πατρίδα και την ιστορία της…
Έξι μήνες μετά τις εκλογές αποδείχθηκε με σχεδόν μοιραίο τρόπο ότι η κυβέρνηση δεν είχε όχι plan b αλλά ούτε plan a. Υποτίθεται ότι από το 2012, τρία χρόνια τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ ετοίμαζε σχέδιο διακυβέρνησης και διαπραγμάτευσης με τους δανειστές με επικεφαλής τον κο Δραγασάκη. Το μόνο σχέδιο που ετοίμασε τελικά, ήταν ότι δεν ετοίμασε κανένα σχέδιο, παρά μόνο θεωρίες, ιδεοληψίες και αριστερίστικοι αρτηριοσκληρωτικοί. Η εξάμηνη διακυβέρνηση απέδειξε με το χειρότερο τρόπο ότι η Αριστερά σε κρίσιμες περιόδους και στιγμές ευθύνης, εζυγίσθη εμετρήθη και ευρέθη ελλιποβαρής, για άλλη μια φορά στην Ελληνική ιστορία.
Ο Αλέξης Τσίπρας κινδυνεύει να χαρακτηριστεί με πολύ άσχημο τρόπο από την ιστορία στο μέλλον παίρνοντας στην πλάτη του και την καταστροφή της προηγούμενης πενταετίας. Εδώ που φθάσαμε θα πρέπει ο Πρωθυπουργός να έχει ως βασικό του πολιτικό διακύβευμα την προστασία των φτωχών και αδυνάτων, την προστασία της πρώτης κατοικίας, την προστασία πολιτών από συλλήψεις για μικροποσά χρέους στην εφορία λόγω αδυναμίας πληρωμής. Εάν προχωρήσει σε διώξεις και αυταρχισμό θα βρει τους πάντες απέναντί του. Είναι αναγκαία συνθήκη η κοινωνική δικαιοσύνη και η ανακατανομή πλούτου. Θα πρέπει να κατευθύνει όλη την πολιτική του αλλά και τα χρήματα του πακέτου Γιούνκερ σε παιδεία, υγεία, κοινωνικό κράτος, ανεργία και στοχοθετημένη ανάπτυξη και όχι βέβαια ξανά σε δρόμους και εργολάβους, σε διαφημίσεις και καναλάρχες, σε μίζες και ολιγάρχες. Και βέβαια θα πρέπει επιτέλους να δώσει τη μάχη ενάντια στη διαπλοκή που τόσο συχνά αναφέρει.
Ο Πρωθυπουργός θα πρέπει άμεσα να δημιουργήσει μια στιβαρή κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, Δημοκρατική, Προοδευτική, Πατριωτική όλων των Ελλήνων, δικής του εμπνεύσεως και επιλογής «για να σύρει το κάρο» στον κακοτράχαλο δρόμο που βρισκόμαστε. Είναι η ώρα να κυβερνήσει τη χώρας ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας και όχι ως ο επικεφαλής μιας αριστερής γκρούπας…
Υ.Γ. 1. Πάντως την πιο συντριπτική ήττα τον τελευταίο μήνα την έχουν υποστεί οι δραχμολάγνοι. Όλοι εκείνοι που δεκαπέντε χρόνια τώρα μας είχαν ζαλίσει με τα καλά της αλλαγής νομίσματος. Μόλις μπήκε στο τραπέζι σοβαρά αυτή η πιθανότητα αυτή, κάνανε σαν κλαίουσες χήρες. Άλλοι έλεγαν ότι δεν είναι ώριμη η κατάσταση και χρειάζεται χρόνος και πρέπει να μείνουμε λίγο ακόμη στο ευρώ, άλλοι έλεγαν λεφτά υπάρχουν, θα καταλάβουν την τράπεζα της Ελλάδας και το νομισματοκοπείο και θα μοιράσουν ευρώ. Άλλοι έκαναν υποκλίσεις σε Ρώσους και κινέζους περιμένοντας ρούβλια και γουάν… Αλλού για αλλού. Μ’ αυτά και μ’ αυτά χάθηκε η μπάλα.
Υ.Γ 2. Τα ραντεβού στα γουναράδικα έγιναν ραντεβού… με την τρόικα!