Αυτές τις ώρες, μαίνεται η ιδεολογικοπολιτική διαμάχη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ με την ελπιδοφόρα πιθανότητα, η πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής και του συνεδρίου του κόμματος να ανατρέψει τις Πρωθυπουργικές υπογραφές του τρίτου και τρισχειρότερου μνημονίου της καταστροφής. Στην περίπτωση αυτή, ο Αλέξης Τσίπρας, όπως μαθαίνουμε από καλά πληροφορημένες πηγές, θα δημιουργήσει ένα δικό του προσωποπαγές κόμμα. Το οποίο θα αγκιστρωθεί στη μιντιακή δικτατορία και στον περίγυρο των στελεχών που επενδύουν στη μέχρι χθες ακτινοβολούσα προσωπικότητα του Πρωθυπουργού για να διατηρήσουν τα Υπουργικά, βουλευτικά και επιμέρους αξιώματα.
Η μόνιμη συγκατοίκηση του Μνημονιιακού με τον Αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ είναι αδιανόητη. Όπως πολύ χαρακτηριστικά δήλωσε ο καλός και σεμνός βουλευτής Δημήτρης Κοδέλας, «είμαστε αυτό που κάνουμε και όχι αυτό που δηλώνουμε». Δεν είναι δυνατόν να καταγγελεις το μνημόνιο και την ίδια ώρα να το αντιπολιτεύεσαι. Να έχεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Η όλη σύγχυση που υπάρχει μέχρι σήμερα, δεν μπορεί παρά να ξεδιαλύνει. Όσο πιο σύντομα τόσο το καλύτερο για να μην εκφυλιστεί το βροντώδες αντιμνημονιακή όχι του δημοψηφίσματος, όπως θα επιθυμούσε η μνημονιακή παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Η ενότητα του κόμματος δεν μπορεί να μετατραπεί σε ένα νέο ιερό δισκοπότηρο, τύπου «ευρώ πάση θυσία» και να χρησιμοποιηθεί ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ για να ξεπλυθούν οι καταστροφικές μνημονιακές πιρουέτες
Στην περίπτωση που το υπό τον Πρωθυπουργό κατεστημένο, κατορθώσει τελικά να κρατήσει τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε η Αριστερή Πλατφόρμα, δεν έχει άλλο δρόμο από το να δημιουργήσει ένα νέο ευρύ αντιμνημονιακό δημοκρατικό μέτωπο, το οποίο θα σαρώσει στις επερχόμενες εκλογές που δεν μπορεί να αργήσουν πολύ. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, γνωστός για το ήθος, τη σεμνότητα, την προσήλωσή του σε αρχές και αξίες, αντιμέτωπος με τις ιστορικές ευθύνες που εκπροσωπεί και του αναλογούν, αναγορεύεται σε ηγετική φυσιογνωμία του αντιμημονιακού αγώνα και της ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα.
Η μνημονιακή παράταξη του Αλέξη Τσίπρα είναι καταδικασμένη αργά ή γρήγορα, να εξαφανιστεί από το πολιτικό προσκήνιο, όπως έγινε και με το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο μάλιστα διέθετε βαθύτατες ρίζες στην κρατική μηχανή, σε τοπικούς και συλλογικούς φορείς, που ελάχιστα άντεξαν στην ιδεολογικοπολιτική και εκλογική του καθίζηση.
Αν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Αριστερή Πλατφόρμα δεν ανταποκριθούν εγκαίρως στο κάλεσμα της ιστορίας και αφεθούν σε χρονοβόρες εσωκομματικές διαδικασίες όπου θα τους σύρει ο καλός κομματικός τακτικιστής Αλέξης, τότε θα τον ακολουθήσουν στο δρόμο της απαξίωσης και της απώλειας.
Το τεράστιο πολιτικό κενό του αντιμνημονιακού μετώπου, αλίμονο, θα το μονοπωλήσει η Χρυσή Αυγή, με δευτερεύουσα την παρουσία αυτή του ΚΚΕ, το οποίο από τη φύση του, δε διασφαλίζει την κυβερνητική προοπτική.
Το φάντασμα της ιστορικής αναβίωσης του παραδείγματος της Γερμανίας του μεσοπολέμου με την άνοδο του Ναζισμού, βρίσκεται προ των πυλών και είναι αφελείς όποιοι δεν το αντιλαμβάνονται. Και διαβάζουν την ιστορία ως φάρσα και όχι ως κωμωδία.
Γεγονός είναι ότι τα ψέματα τελειώνουν. Ο παραλογισμός του «ευρώ πάση θυσία», ή της «ενότητας του κόμματος πάση θυσία» είναι πλέον μια αδιανόητη επιλογή μετά το βροντώδες όχι του δημοψηφίσματος και την ταφόπλακα του «αριστερού»τρίτου μνημονίου.
* Ο Θόδωρος Κατσανέβας είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Κίνησης ΔΡΑΧΜΗ