Στη σύντομη επισκόπηση των γεγονότων, τα συμβαίνοντα στην περιορισμένη διάρκεια φαίνονται σαν ασύνδετα και άσχετα, ενώ οι σειρές στις μακρινές διάρκειες είναι περισσότερο ευκρινείς. Θα ήταν εντούτοις δυνατόν ακολουθώντας τη σειρά των εξελίξεων να προσδιορίσουμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα και να προδιαγράψουμε ακόμη και την πορεία, χωρίς την παρέμβαση της έννοιας της τύχης.
Τα γεγονότα όμως δεν έχουν μόνο κατεύθυνση, έχουν και μέγεθος. Ο προσδιορισμός των μεγεθών είναι απαραίτητος για τις συγκρίσεις και τις εκλογές. Αυτή η ποσότητα με την ένταση δίδουν το νόημα και τον χαρακτήρα των συνθέσεων που επικρατούν. Το πρόβλημα για τον άνθρωπο συγκεντρώνεται στη διαδοχή των καταστάσεων. Τι προηγείται πριν αποφασίσουμε, τι μας καθοδηγεί, τι μας υπηρετεί σε κάθε περίπτωση και πως ο αυθορμητισμός των θελήσεων καταλήγουν σε ανθρώπινες ισορροπίες.
Αυτό εξαφανίζει την ακολουθούμενη σειρά της φιλοσοφίας του υποκειμένου και του αντικειμένου. Και τελικά το πρόβλημα ενδιαφέρει σαν ηθική θέση και όχι σαν νοητική εκδήλωση. Η ανθρώπινη ύπαρξη φέρει διαφόρους βαθμούς, τη φυσική, την ψυχική, την ηθική, τη λογική. Ο αγώνας του ανθρώπου στράφηκε προς όλα τα πεδία για μια κατάφαση. Ο άνθρωπος αγωνίζεται για την αποτροπή της απώλειας της θέσης του, της ηθκής του κατάστασης. Οταν χαθούν όλα αυτά τα χαρακώματα, τότε θα έχει πεθάνει...
Η αλήθεια της ζωής είναι το φιλοσοφικό κενό μέσα στο οποίο ζει ο άνθρωπος και η ανθρώπινη κοινωνία. Την ίδια στιγμή της αμφιβολίας ανακαλύπτεται μια άλλη πραγματικότητα που έχει αξία, γιατί φαίνεται ότι ικανοποιεί τον άνθρωπο που την ακολουθεί.Η αλήθεια έχει διαφύγει και τα χαρακτηριστικά της δεν μπορούν να προσδιοριστούν άμεσα. Οσο άπειρο φαίνεται το Σύμπαν, άλλο τόσο είναι και η αλήθεια. Παραδεχόμαστε τον αυτοματισμό, γιατί θα ήταν αστείο να πιστεύαμε το αντίθετο.
Στην έκφραση των βουλήσεων του ανθρώπου επιδρούν τα θυμικά στοιχεία κατά προτεραιότητα, που ο πολυμορφισμός ανταποκρινόμενος στον γενικό πολυμορφισμό δίδει την απάντηση στο ερώτημα της εμπνεύσεως της συμπεριφοράς του ανθρώπου. Τη συμπεριφορά την εμπνέει ο γενετικός πολυμορφισμός που εδρεύει στα χρωμοσωμάτια του γενετικού μηχανισμού. Είναι ο ίδιος μηχανισμός που προσδιορίζει την αναλογία των φύλων. Από εκεί προσδιορίζεται και η σχέση των καλών με τους κακούς χαρακτήρες.
Δίκαια και σωστά κάθε χαρακτήρας θεωρήθηκε σαν αναλλοίωτα τυπωμένος και δικαιώνεται η γνώμη του Schopenhauer, ότι από τη γέννησή του ο άνθρωπος έχει τις καταβολές του μέλλοντα χαρακτήρα του. Η λογική είναι άσκηση, κοντά στην κληρονομική καταβολή. Εκφράζει τον εξελιγμένο τύπο προσαρμογής, όπως απαντάται στα συστήματα σχέσεων που μεταβάλλονται με μεγάλη ταχύτητα. Οι ανθρώπινες σχέσεις ανήκουν στον τύπο των "παχέων" μεταβολών, που προκάλεσαν την αντίστοιχη εξέλιξη και ανάπτυξη των διανοητικών οργάνων. Η περαιτέρω ανάπτυξη της λογικής είναι αποτέλεσμα ευρύτερης και πολύπλοκης αναγκαιότητας,που ξεφεύγει τις αρχικές βιολογικές καταστάσεις.
Από τη διάγνωση της θέσης της λογικής πιστεύεται ότι θα γίνει δυνατό να πληροφορηθούμε αν ήλθε για να καταργήσει ή να συμπληρώσει τα κενά μιας προηγούμενης κατάστασης. Και αν μπορεί να βγάλει τον άνθρωπο από την αγωνία, που είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της αστάθειας και της αβεβαιότητας που επικρατεί στην ανθρώπινη κοινωνία.
Η έλλειψη συνέπειας στις αρχικές σκέψεις οδηγεί σε αντιφάσεις και αδιέξοδα. Το πλαίσιο είναι προσδιορισμένο από τη φύση. Η υπέρβαση οδηγεί σε πνευματικές εκτροπές, ενώ η μειωμένη εμφάνιση στην ατέλεια και στην απουσία γενικής συγκατάθεσης. Αν ζούσε ο Νίτσε θα έπρεπε να ήταν ικανοποιημένος. Αυτό που μιλούσε από τα βάθη του θυμικού το επιζητούσαν όλοι οι άνθρωποι και έγινε πραγματικότητα. Τα οχυρά της κοινωνίας κλονίζονται από την ορμητική επέλαση των πολιτισμένων βαρβάρων και την επίδειξη δύναμης...
Η ψυχή ωστόσο αμφιβάλλει εάν το τέρμα είναι αυτό που ζήτησε ή εάν δεν παρασύρθηκε από τις ανεξέλεγκτες και ανεξάντλητες δυνάμεις του θυμικού, που η λογική δεν μπόρεσε να κατευθύνει, δείχνοντας πλήρη αδυναμία στη χειραγώγηση της ανθρώπινης μοίρας.