Τον χαρακτήρα μιας εποχής δεν τον συλλαμβάνει η νόηση της ανύποπτης συνήθως πλειοψηφίας. Τον συλλαμβάνουν μεμονωμένα άτομα με ευαίσθητους αισθητήρες, που βλέπουν πίσω από τις επιφάνειες. Οι πολλοί με τα κοινά αισθητήρια θεωρούν ότι η ζωή που βιώνουν, ανεξάρτητα της χρονικής συγκυρίας, μπορεί να είναι ιδεώδης ή να δείχνει πως το ιδεώδες γίνεται όλο και πιο προσιτό.
Ισορροπούμε εν πολλοίς ως αντικείμενα μιας μεγάλης πλάνης ή και αυταπάτης. Ο μέσος "μακάριος" Ελληνας επαίρεται για μια πρακτική γνώση που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αντιλαμβάνεται υποτίθεται τα πάντα, αλλά κάθε φορά γίνεται "θύμα" της εξυπναδίστικης αντίδρασής του, με την ψυχική του στερεότητα να κλονίζεται, από τις άκριτες επιλογές του. Με αποτέλεσμα να επαφίεται για το παρόν και το μέλλον του σε πολιτικούς, οι οποίοι ζουν κατά τον τρόπο ενός ψύλλου επί κέρατος βοός!..
Και με αυτούς τους πολιτικούς της ευκαιριακής λογικής και της προσαρμογής στο κομματικό συμφέρον, η Ελλάδα πέρασε στη συμφωνία του πεπρωμένου. Κι όσο κι αν είμαστε άμουσοι, ωστόσο καταλαβαίνουμε τους τρανταχτούς ήχους της άγριας μοίρας. Και αν προσθέσουμε τη "φαγωμάρα" και την πολιτική προπαγάνδα των μεν κατά των δε, τις τόσες δοκιμές στου κασιδιάρη το κεφάλι, την τόση απουσία πολιτικής, πολιτικής ικανότητας και πολιτικού ήθους, την τόση διάβρωση, χορεύουμε άνετα γύρω από την ανοιγμένη καταπακτή.
Οσοι πέφτουν, κηρύσσονται αγνοούμενοι. Οσοι μένουν, χορεύουν ασταμάτητα. Εχουμε και την πολυτέλεια των πλέον ακραίων δηλώσεων και εκδηλώσεων, που υπερπηδούν την έννοια της γελοιότητας...
Τελικά ωραία περνάμε! Τι άλλο θέλουμε; Εξωραΐζουμε τις καταστάσεις, μετατρέπουμε σε "θαυματουργούς" τους θαυματοποιούς της πολιτικής, εγκλωβιζόμαστε στον πακτωλό των βερμπαλιστικών υποσχέσεων, άρα θεωρούμε ότι η ελπίδα έχει μέλλον, οπότε όλα καλά! Τι άλλο θέλουμε; Αν υπάρχει δυστυχία, αυτή είναι η διαφωνία για τους τρόπους και τους δρόμους προς την ευτυχία. Δηλαδή, ανώδυνη δυστυχία.
Τι μας λείπει; Μα λείπει το Κοινοβούλιο; Οχι. Εχουμε επομένως δημοκρατία ουσίας. Αν δεν είχαμε, κάποιος κάποιος πολιτικός θα το φώναζε. Μας λείπει το ενδιαφέρον των κομμάτων ή της κυβέρνησης; Σκυταλοδρομία γίνεται ποιος θα ψηφίσει πρώτος τα μνημόνια, ώστε να εθιστούμε να δίνουμε περισσότερα και συντομότερα.
Ε, εντάξει. Μας λείπει το εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν ή στην αργκό, ρίχτα. Η κοινωνική δικαιοσύνη, η αξιοκρατία, η παιδεία, η κοινωνική πρόνοια, δεν είναι πράγματα που προσφέρονται μια και έξω. Δίνονται εξακολουθητικά. Βέβαια, μας ενδιαφέρει ο ρυθμός. Ε, ας μη κολλάμε στο ρυθμό. Σκεφτείτε ότι έχουμε την ελευθερία να μιλάμε, να αποκαλύπτουμε τα εσώψυχα μας ενίοτε με τρόπο βάρβαρο και αγενέστατο, να φωνάζουμε και να διαψεύδουμε αύριο, όσα λέμε σήμερα.
Μερικοί το λένε ασυνέπεια και ανακολουθία. Τους αποκαλούμε "μούχλες". Παίρνουμε πάντα την κακή πλευρά. Εχει και η ελευθερία το χιούμορ της. Δεν είναι σοβαρή και κατσουφιασμένη. Η ευτυχία πάλι θέλει ένα αίσθημα ανοχής και γενναιοψυχίας. Αλλά αυτά πληρώνονται ακριβά. Μα ζητάμε το ακριβότερο. Την ευτυχία! Φτηνά θα την πληρώσουμε; Το κακό μας είναι ότι φανταζόμαστε τα πράγματα μ' έναν τρόπο προσωπικό και σχεδόν ιδανικό. Αυτά, όμως, έχουν τον τρόπο τους. Εδω σημειώνεται μια απόκλιση από την ευτυχία μας. Είναι λάθος ματιά. Ας διορθώσουμε τα μάτια μας!..
Και οι πολιτικοί μας που μας "πουλάνε" μισοτιμής ευτυχία; Απαλλαγμένοι από κάθε αίσθημα ευθύνης και ενοχής. Καλά κάνουν βέβαια. Τους παραχωρήσαμε το δικαίωνα να γκρεμίζουν. Αλλωστε, δεν έχουν την ικανότητα να κτίζουν. Πότε τους είπαμε να σταματήσουν το γκρέμισμα και να κτίσουν τη δυνατότητα;
Οπότε; Οπότε "μακάριοι" όσοι ληστές πολιτικοί προσέλθετε "ότι ευρεία η πύλη η άγουσα" στην καλοπέραση. "Μακάριοι" οι πεινώντες την αδικίαν, ότι αυτοί χορτασθήσονται αδίκως από τον δημόσιο κορβανά. "Μακάριοι" όσοι εποίησαν την ιδεολογία δύναμη εξουσίας, τρόπο παραοικονομίας και φοροδιαφυγής.
"Μακάριοι" όσοι επεδόθησαν στην αθλιότητα των συναλλαγών κι έφαγαν το καταπέτασμα, "Ούτοι ου μη πεινάσουσι εις τον αιώνα". "Μακάριοι" όσοι εσπούδασαν το ψέμα και ενεδύθησαν πορφύραν εξουσίας, "Ούτοι ου μη κατηγορηθήσονται εις τον αιώνα". "Μακάριοι" όσοι εις την πράξιν εφήρμοσαν ότι ο...σκοπός αγιάζει τα μέσα, "Ούτοι ου μη διωχθήσονται εις τον αιώνα".
"Μακάριοι" όσοι αλλοίωσαν τας δέλτους της Ιστορίας μας, "Ούτοι θα λάβωσι και λαμβάνουσι" τα βραβεία του νεοελληνικού πολιτισμού. "Μακάριοι" οι κεκράκτες και χειροκροτητές παντός βδελυρού εκ της εξουσίας απορρέοντος, "Οτι αυτών εστίν" ο διορισμός, των άλλων δε ο εξοβελισμός.
Κακότυχοι όσοι πιστεύουν στα παχυλά λόγια γραβατωμένων και αγραβάτωτων κυβερνώντων, "Ούτοι ου μη εισέλθωσιν εις την ιεράν πόλιν της ρεμούλας". Κακότυχοι οι κατοικούντες εις γην Μαδιάμ και λέγοντες το κακό με τοόνομά του, "Ούτοι ου μη φάγωσιν εις τον αιώνα".
"Μακάριοι" οι ορώντες και μη βλέποντες. "Μακαριοι" οι αλλήθωροι, ότι τον άρτον ορώντες πέτρας ροκανίζουσι και χορταίνοντες κοιμούνται μακαρίως. "Μακάριοι" όσοι εις φάρμαν πλέον ζώων βόσκουσι και καμπανίτας οίνους ονειρεύονται. "Μακάριοι" οι γελοίοι, γιατί γλίτωσαν από τη σοβαρότητα!..
Κακότυχοι όσοι Ηρακλείδες, γιατί η κοπριά του Αυγεία δεν καθαρίζεται με τίποτα. κακότυχοι όσοι αγαπάτε τον τόπο, γιατί υπερπλήθυναν όσοι τον μισούν!