Του Στρατή Μαζίδη
Νομίζω πως η παραπάνω φράση η οποία ανήκει σε ένα σκωτσέζο φιλόσοφο, αποτυπώνει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο την εξάμηνη παρουσία της κυβέρνησης Τσίπρα.
Το «ήθελαν να πετύχουν» δεν αμφισβητείται εκτός αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε παρανοϊκούς. Η πρώτη αυτή πρόταση αποτελεί ένα αξίωμα για την οποιαδήποτε κυβέρνηση στο οιοδήποτε μέρος. Κανείς δεν επιθυμεί να αποτύχει.
«Δούλεψαν λίγο». Αυτό είναι το μόνο βέβαιο αν και ορισμένοι θα έλεγαν πως δε δούλεψαν καθόλου. Έξι μήνες αναλώθηκαν σε μια υποτιθέμενη διαπραγμάτευση, διότι αν υπήρχε πραγματική διαπραγμάτευση, τότε θα είχαμε κερδίσει και δυο πράγματα.
Τι έγινε στη χώρα αυτό το εξάμηνο; Ψηφίστηκαν πχ αναπτυξιακοί νόμοι; Περιορίστηκε η γραφειοκρατία; Μαζεύτηκε το πλαδαρό κράτος; Έγινε μια αρχή απέναντι στους ολιγάρχες;
Τίποτε απολύτως.
Το ότι επαναπροσελήφθησαν ορισμένοι απολυθέντες του δημοσίου, οι καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών και επαναλειτούργησε η ΕΡΤ δε θεωρούνται έργο.
Η έλλειψη εναλλακτικού σχεδίου, το στράγγιγμα πάσης φύσεως αποθεματικών ώστε να οδηγηθούμε στραγγαλισμένοι στα capital controls που πέθαναν την ιδιωτική οικονομία, η άτιμη μεταμόρφωση του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, η υπερψήφιση εξοντωτικών φορομπηχτικών πολιτικών και η ύπουλα σχεδιαζόμενη πολιτική υφαρπαγής των υστερημάτων του ελληνικού λαού (θα το αναλύσουμε ξεχωριστά) μέσω του περιουσιολογίου, η ταπείνωση της χώρας από όσους δήλωναν ότι θα αντισταθούν και πως "ότι λέμε, ισχύει πάντα", φανερώνουν πως:
ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΠΟΛΥ!
Πρέπει να φύγουν.
Νομίζω πως η παραπάνω φράση η οποία ανήκει σε ένα σκωτσέζο φιλόσοφο, αποτυπώνει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο την εξάμηνη παρουσία της κυβέρνησης Τσίπρα.
Το «ήθελαν να πετύχουν» δεν αμφισβητείται εκτός αν έχουμε να αντιμετωπίσουμε παρανοϊκούς. Η πρώτη αυτή πρόταση αποτελεί ένα αξίωμα για την οποιαδήποτε κυβέρνηση στο οιοδήποτε μέρος. Κανείς δεν επιθυμεί να αποτύχει.
«Δούλεψαν λίγο». Αυτό είναι το μόνο βέβαιο αν και ορισμένοι θα έλεγαν πως δε δούλεψαν καθόλου. Έξι μήνες αναλώθηκαν σε μια υποτιθέμενη διαπραγμάτευση, διότι αν υπήρχε πραγματική διαπραγμάτευση, τότε θα είχαμε κερδίσει και δυο πράγματα.
Τι έγινε στη χώρα αυτό το εξάμηνο; Ψηφίστηκαν πχ αναπτυξιακοί νόμοι; Περιορίστηκε η γραφειοκρατία; Μαζεύτηκε το πλαδαρό κράτος; Έγινε μια αρχή απέναντι στους ολιγάρχες;
Τίποτε απολύτως.
Το ότι επαναπροσελήφθησαν ορισμένοι απολυθέντες του δημοσίου, οι καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών και επαναλειτούργησε η ΕΡΤ δε θεωρούνται έργο.
Η έλλειψη εναλλακτικού σχεδίου, το στράγγιγμα πάσης φύσεως αποθεματικών ώστε να οδηγηθούμε στραγγαλισμένοι στα capital controls που πέθαναν την ιδιωτική οικονομία, η άτιμη μεταμόρφωση του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, η υπερψήφιση εξοντωτικών φορομπηχτικών πολιτικών και η ύπουλα σχεδιαζόμενη πολιτική υφαρπαγής των υστερημάτων του ελληνικού λαού (θα το αναλύσουμε ξεχωριστά) μέσω του περιουσιολογίου, η ταπείνωση της χώρας από όσους δήλωναν ότι θα αντισταθούν και πως "ότι λέμε, ισχύει πάντα", φανερώνουν πως:
ΑΠΕΤΥΧΑΝ ΠΟΛΥ!
Πρέπει να φύγουν.