Με συναίσθηση, της αγωνίας όλων μας, τη σημερινή μαύρη ημέρα για τον Ελληνισμό, Παρασκευή 10/7/2015, σας απευθύνετε το παρόν υπόμνημα.
Επειδή, σήμερα, συνεδριάζετε στη Βουλή, με το μαχαίρι στο λαιμό, προκειμένου σε πνεύμα «ρεαλισμού» και «συναίνεσης» (φευ), να δώσετε «λευκή επιταγή» στους Τσίπρα, Δραγασάκη, Τσακαλώτο να υπογράψουν οποιαδήποτε «συμφωνία», που θα είναι μόνο μια μικρή παράταση πριν το οριστικό τέλος (το δικό σας, το δικό μας και της Ελλάδας) και τίποτα άλλο, αποκλείοντας κάθε αμυδρή ελπίδα για τη σωτηρία/αντίσταση του Έθνους .. αντιγράφω (σελ. 71) τα εξής συγκλονιστικά από το βιβλίο «Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ» των συγκαιρικών της άλωσης της Κωνσταντινούπολης συγγραφέων Γεωργίου Φραντζή και Νικόλο Μπαρμπάρο, που έζησαν μέσα στη λεηλατημένη Πόλη τα δραματικά γεγονότα:
«Ο σουλτάνος μπήκε στη Πόλη (29/5/1453) και έδειξε ωμή και βάρβαρη συμπεριφορά. Ο μεγάλος δούκας Λουκάς Νοταράς παρουσιάστηκε μπροστά του, τον προσκύνησε και του έδειξε τον τεράστιο θησαυρό που είχε κρυμμένο. Ο σουλτάνος και οι σύμβουλοί του θαύμασαν τους πολύτιμους λίθους, τα μαργαριτάρια και τα υπόλοιπα πλούτη. Ο Νοταράς είπε στο σουλτάνο: "Όλα αυτά τα είχα φυλάξει για τη Μεγαλειότητά Σας και Σας τα προσφέρω τώρα σαν δώρα. Σας ικετεύω, να δεχτείτε τις παρακλήσεις του ταπεινού δούλου Σας".
Με τα δώρα αυτά είχε την ελπίδα, ότι θα κέρδιζε την ελευθερία τόσο του ίδιου, όσο και της οικογένειάς του. Ο σουλτάνος όμως απάντησε: "Απάνθρωπο σκυλί και πονηρέ μηχανορράφε, είχες τόσα πλούτη κρυμμένα από την πατρίδα σου! Και τώρα προσπαθείς με δόλο και πονηριές, που τις ξέρεις πολύ καλά από μικρός, να ξεγελάσεις και εμένα, για να αποφύγεις αυτό, που σου αξίζει; Πες μου, άπιστε, ποιος μου χάρισε την Πόλη και τους θησαυρούς της;" "Ο Θεός", απάντησε ο Νοταράς. "Αφού λοιπόν μου τα χάρισε αυτά ο Θεός και σας παρέδωσε όλους αιχμαλώτους στα χέρια μου, τί φλυαρίες είναι αυτές που λες, πονηρέ; Τώρα πια δεν μου τα χαρίζεις εσύ, αλλά ο Θεός".
Ύστερα έδωσε διαταγή, να τον κλείσουν στη φυλακή και να τον φυλάνε καλά. Την άλλη ημέρα διέταξε, να τον φέρουν μπροστά του και του είπε: "Τιποτένιε, δεν βοήθησες με τον τεράστιο θησαυρό σου τον αυτοκράτορα και την πατρίδα σου. Ξέρεις όμως να λες πολλά ψεύτικα επιχειρήματα, αλλά τώρα πια δεν μπορούν, να σε βοηθήσουν". Την άλλη μέρα ο σουλτάνος έδωσε διαταγή, να σκοτώσουν μπροστά του (σ.σ. !!!), πάνω στον Ξηρό Λόφο, τον ίδιο και τους δύο γιους του (σ.σ. !!!), που κάποτε ο Νοταράς είχε ζητήσει από τον αυτοκράτορα (σ.σ. Κωνσταντίνο Παλαιολόγο), να τους δώσει το αξίωμα του "μεγάλου ανώτατου δικαστικού" και του "οικονομικού άρχοντος" αντίστοιχα. Αυτό ήταν το τέλος του Νοταρά.
Κατόπιν ο σουλτάνος έδωσε διαταγή, να εκτελέσουν πολλούς άλλους άρχοντες, αξιωματούχους και προύχοντες της Πόλης, λησμονώντας τις υποσχέσεις, που τους είχε δώσει, ενώ έκανε τους υπολοίπους σκλάβους του.»
Μετά όλα αυτά τα παραπάνω δραματικά γεγονότα, που επαναλαμβάνονται πάντα στην ιστορία.
κ.κ. Αντιπρόσωποι του Ελληνικού Έθνους (σ.σ. χαρακτηρισμός, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Ελληνικού Συντάγματος), αγαπητοί και συμπάσχοντες συμπολίτες μου,
Σε εξαιρετικά τραγικές στιγμές, οι άνθρωποι, λόγω των φυσικών ενστίκτων και όχι της λογικής, προτιμούν να περιμένουν τη αναπόφευκτη/νομοτελειακή μελλοντική τους καταστροφή, «αρκεί να μη συμβεί σήμερα», παρά να θυσιάσουν την τωρινή «βολή» τους και να υπερνικήσουν την τωρινή τους φυσική αδράνεια. Τα ιστορικά παραδείγματα αυτής της ανθρώπινης συμπεριφοράς είναι άφθονα. Αποφεύγω την αναφορά τους για τον περιορισμό του κειμένου.
Με τη δειλία όμως, ποτέ δεν κέρδισε κανείς την ελευθερία του. Ο Albert Schweitzer όταν πήγε στο Όσλο, για να πάρει το Νόμπελ Ειρήνης, κάλεσε τον κόσμο "Να τολμήσει, να αντιμετωπίσει την κατάσταση"! Αυτό ακριβώς, πρέπει να πράξουμε πρωτίστως εμείς οι Έλληνες, τούτες τις τραγικές στιγμές: Να υπερνικήσουμε την παθητικότητα και την αδράνειά μας, να δώσουμε με την αντίσταση τόπο στην ελπίδα, χωρίς τη λατρεία ειδώλων και αυταρχικών πολιτικών κ.ά. «αυθεντιών», που ευθύνονται πρωτίστως για τη σημερινή αποπνικτική κατάσταση, με αγάπη και σεβασμό στη ζωή και την αξιοπρέπειά μας. Και τότε, αν διατρανώσουμε τη βούλησή μας για ελευθερία, θα μας συνδράμουν κι άλλοι Λαοί. Ενώ, αν παραδοθούμε, θα μας εγκαταλείψουν όλοι στη μοίρα μας!.
Επειδή όλα, όταν επιτυγχάνονται, αυτό μπορεί να επέλθει, μόνο με τον αγώνα κι όχι με την παράδοση, αυτό που είμαστε υποχρεωμένοι να πράξουμε σήμερα, είναι: "ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ"!!!