Ερώτημα κι αυτό...Οταν ελαστικές ή και εκμαυλισμένες πολιτικές συνειδήσεις περιχαρακώνουν το πολιτικό ήθος μ' ένα πλέγμα βλακείας και καιροσκοπισμού, όταν οι πολιτικοί έχουν εκποιήσει κάθε σοβαρότητα, υπευθυνότητα και συνέπεια προς χάριν ευκαιριακών κομματικών και προσωπικών συμφερόντων, έχοντας αποστραγγίσει την καραμέλα της προοδευτικότητας, όντας τα περιδεέστερα και τα οπισθοδρομικότερα όντα, ο εκάστοτε κυβερνητικός ανασχηματισμός δεν αφορά κανέναν.
Αφορά μόνο τους επιτήδειους της πολιτικής σκοπιμότητας και δεν μπορεί παρά να προσλαμβάνει τον χαρακτήρα του....πολιτικού αυνανισμού, με ό,τι αυτός συνεπάγεται για την ατομική και μόνο απόλαυση!..
Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Τσίπρα επιβάλλεται από την αδήριτη ανάγκη των περιστάσεων, από το "μπάχαλο" στην κυβερνητική "πλειοψηφία", για την εφαρμογή του μνημονίου, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος. Θα μπορούσε να εκληφθεί και έτσι, αν ήταν δύσκολο να συναρμολογήσει κανείς τη τραγελαφική εικόνα της πολιτικής μας ζωής: Ασυνέπεια, έκδηλη πολιτική ανικανότητα, ιδεοληψίες, παντελής έλλειψη σχεδίου δράσης, ανακύκλιση των ίδιων αρλεκίνων της πολιτικής, ο αυστηρός κομματικός ορθολογισμός που μάρανε την κοινωνική ελπίδα.
Ναι, την ελπίδα που είναι το μόνο "φάρμακο" που έχουμε μέσα μας και αξίζει να το διατηρήσουμε. Ο "πολιτικός αυνανισμός", ωστόσο, μάρανε αυτή την ελπίδα. Απογυμνωθήκαμε, όπως ακριβώς απογυμνώνεται ένα έντομο, όταν του κόβουν τις κεραίες του και τα φτερά του. Και μείναμε γυμνοί μπροστά στα καταιγιστικά γεγονότα και στη μανία της πολιτικής λογικής, που συχνά περνάει τα όρια της αλαζονείας,της υπεροψίας και της αυθαιρεσίας..
Ναι, θα ανακοινωθεί ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, με την Μέρκελ να δηλώνει ότι "χάθηκε η εμπιστοσύνη προς την ελληνική κυβέρνηση και ότι η βοήθεια προς την Ελλάδα θα δίδεται κατόπιν στενού ελέγχου". Ο ανασχηματισμός άραγε θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη με τους Ευρωπαίους εταίρους; Μόνο κάποιος ευρισκόμενος στις παρυφές της αφέλειας θα μπορούσε να αποδεχθεί αυτή την "ευεργετική επίδραση" του ανασχηματισμού στις σχέσεις μας με τους "καρεκλοπόδαρους" των Βρυξελλών.
Πως μπορούμε να απαλλαγούμε από το "σαράκι" της πολιτικής αβελτηρίας; Αυτό το..σαράκι κατάντησε να είναι η μικρή μας αναπόδραστη παγίδα. Ας μη φανεί παράξενο. Γιατί πως αλλιώς να ερμηνευτεί η θεληματική μας προσαρμογή στο ρυθμό της προδοσίας, που πάντα έρχεται φτιασιδωμένη με νέο πρόσωπο. Και εν προκειμένω μ' αυτό της Αριστεράς!...
Μήπως τελικά κατασκευάζουμε οι ίδιοι το πλαίσιο, επινοούμε τους ρυθμούς και ζητείται λυτρωτής που θα μας προδώσει; Μήπως πασχίζουμε να μετουσιώσουμε την εντύπωση από το αδρό γεγονός, για να τη στριμώξουμε μέσα στα ασφυκτικά σύνορα της φαντασίας μας; Αυτό δεν "πάθαμε" με το πρόσφατο ψευδεπίγραφο δημοψήφισμα; Αυτό δεν πάθαμε με το Ζάππειο 1 και 2 και 3 του χαλκοπρόσωπου Αντώνη Σαμαρά;
Κάθε φορά επιστρατεύονται "μνήμες" παραταξιακές, ακόμα και εθνικές, κάθε φορά σερβιρισμένες κατά το μενού των αναγκών, για να "παραμυθιαστούμε" και να αποδεχθούμε τα τετελεσμένα. Ετσι, με αμνήμονες μνήμες και αλλοιώσεις, παραδινόμαστε στην Κίρκη της εξουσίας, νομίζοντας μάλιστα ότι συλλογιζόμαστε ή και ότι προσφέρουμε στο εθνικό καλό. Και αποδεχόμαστε στημένα διλήμματα: ΝΑΙ ή ΟΧΙ. Προοδευτικός και πατριώτης ή συντηρητικός και "γερμανοτσολιάς". Κατά το παλιό "ψωμί και ελιά και Κώτσο βασιλιά". Και στο σχετικά πρόσφατο "Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" του ανεκδιήγητου Γιώργου Παπανδρέου...
Είναι θέμα ομοιοκαταληξίας ή πολιτικής αβελτηρίας; Ετσι, βγάλαμε διαβατήριο προς τον πολιτικό μαζοχισμό. Και προς το διχασμό, δυστυχώς. Στον "άνθρωπο που γελά" του Ουγκώ, η τυφλή αγαπούσε (τυφλά) ένα τέρας, που την είχε ευεργετήσει. Οταν ανέβλεψε, ένιωσε φοβερή αποστροφή προς τον ευεργέτη της. Εμείς ποιους αγαπάμε τυφλά και κάνουμε τους ανοιχτομάτηδες;
Αν δεν αποκτήσουμε μια ώριμη εποπτεία και καθολική θεώρηση των πραγμάτων, όπου αδογμάτιστα ερμηνεύεται το σύνθετο φαινόμενο της πολιτικής, αν δεν σκεφτούμε με πληθωρική βουλητικότητα τη μοίρα του τόπου, όχι με προσπάθεια γαλήνης που ευνουχίζει την ένταση της θέλησης, αλλά με τη γόνιμη ταραχή της συνείδησης, θα εξακολουθούμε να εκλαμβάνουμε ως "ελπίδα" τον όποιο κυβερνητικό ανασχηματισμό, ιδίως στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία.
Και ως παθητικοί θεατές των αυτόχρημα νάρκισσων της πολιτικής, οι οποίοι ηδονίζονται να καθρεπτίζονται μέσα στην επιφάνεια της μάζας, επιδιδόμενοι στον πολιτικό αυνανισμό τους, χωρίς να φέρουν ίχνος εντροπής στις μαλακές παρειές τους!..