Οι διαφωνίες των λαών και γενικά των ανθρώπων προέρχονται από την εκλογή των δρόμων. Οποιαδήποτε αξία και αν έχουν τα τέρματα, οι δρόμοι που ακολουθούνται έχουν μεγαλύτερη αξία. Μεταφορικά το τέρμα λογίζεται σαν τον καρπό μιας επιδίωξης και μιας προσπάθειας. Υπάρχουν βέβαια τέρματα, όπως και προιόντα, χωρίς τα οποία δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος. Για παράδειγμα, η τροφή που αποτελεί τη βάση της υπόστασης του ανθρώπου. Στις λοιπές περιπτώσεις οι μόχθοι και οι θυσίες αποτελούν τον περιοριστικό παράγοντα της πορείας και των επιδιώξεων.
Το μέτρο προσδιορίζεται, όπως άλλωστε και κάθε μέτρο, από τη λογική λειτουργία, που καθορίζει την τιμή και το κόστος κάθε πορείας. Για την εκτίμηση αυτών των συνθηκών καταφεύγουμε στην ιδέα των μεταβολών. Οι μεταβολές είναι στοιχεία της κοσμικής λογικής. Χωρίς τις μεταβολές δεν μπορεί να αποκατασταθούν οι ισορροπίες.
Οι συνθέσεις και οι καινούργιες δημιουργίες υπακούουν στον νόμο του Hegel των θέσεων και των αντιθέσεων. Η μονοσήμαντη πορεία ενός γεγονότος οδηγεί στο αδιέξοδο. Η σταθερότητα και η στασιμότητα είναι φανταστικές καταστάσεις, ενώ στην πραγματικότητα αναπτύσσονται διαρκώς μεταβαλλόμενα καθεστώτα.
Η πρωτόγονη αδυναμία να συλλάβει το νόημα των μεταβολών προκαλούσε τη συσσώρευση και το ξέσπασμα αυτών των μεταβολών. Και σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα την εμφάνιση των καταστροφών. Η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι οι μεταβολές, που δεν τις πρόσεξαν και δεν προπαρασκευάστηκαν οι άνθρωποι για να τις αντιμετωπίσουν. Αυτό το ρευστό περιβάλλον έπρεπε να είχε δημιουργήσει άλλον τύπο ανθρώπου, όπως ένα ελαστικό έδαφος θα δημιουργούσε άλλο σωματικό τύπο ανθρώπου.
Η σταθερότητα του εδάφους έχει μεταφέρει αυτό το χαρακτηριστικό και στην ανθρώπινη διανόηση. Είναι γνωστό δε ότι οι ψυχικές προσαρμογές δημιουργούνται μέσω του πνεύματος. Με αυτό θα αντιμετωπιστεί και το πρόβλημα των μεταβολών. Οι μεταβολές σε αντίθεση προς τη σταθερότητα εξασφαλίζουν την πρόοδο, την τελειότητα. Η σταθερότητα και η στασιμότητα, ενίοτε υπό τη μορφή του "βολέματος" ή και της ανασφάλειας, οδηγούν στον ατομικό και κοινωνικό θάνατο.
Οσο το υπόστρωμα της ζωής αναφέρεται στη σταθερότητα των ιδεών, ανήκει στην πρωτόγονη νοοτροπία, που δεν μπορούσε ούτε καν τις φυσικές μεταβολές να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει. Ο χώρος που κατέχεται από τις αντιλήψεις αυτές προσδιορίζει και το μέγεθος της πνευματικής ανάπτυξης των λαών, αλλά και των μεμονωμένων ατόμων..
Με την εξέλιξη δημιουργούνται διαρκώς καινούργια πεδία ισορροπιών. Τις ισορροπίες επιδιώκει να αποκαθιστά η λογική λειτουργία. Οταν η ανθρώπινη λογική κατορθώσει να παρακολουθεί και να εκτιμά τις μεταβαλλόμενες καταστάσεις και να αποκαθιστά τις επιβαλλόμενες ισορροπίες, τότε θα έχει πετύχει το μεγαλύτερο σκοπό των αιώνων: θα έχει καταργήσει τις συγκρούσεις!