Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος του αυριανού δημοψηφίσματος, σίγουρα όλοι συμφωνούμε πως οι κλειστές τράπεζες και τα ΑΤΜ παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθημερινότητα των τελευταίων ημερών διεκδικώντας να αποτελέσουν καθοριστικό παράγοντα στην έκφραση του ελληνικού λαού.
Εμείς μπορεί να μην το αντιλαμβανόμαστε αυτή τη στιγμή αλλά ο ιστορικός του μέλλοντος που με ψυχρό μυαλό θα προσεγγίσει τα γεγονότα, μάλλον στη γραφή του θα αφήσει ένα αρνητικό στίγμα για την πνευματική κατάπτωση αυτού του λαού.
Ναι οι στιγμές είναι δύσκολες. Ναι άλλοι προνόησαν και άλλοι βρέθηκαν παγιδευμένοι.
Αλλά μια πατρίδα και οι τύχες της, να καθορίζονται από ένα ΑΤΜ; Από τις τράπεζες; Από απλά χαρτιά δίχως αντίκρισμα; Για κάθε 10 υπάρχει 1.
Για ποιο χρέος, ποιο πραγματικό λοιπόν χρέος μιλάμε;
Και πόσο συνέβαλε αυτή η κοινωνία ώστε να καταλήξουμε όμηροι των συστημάτων;
Κάποτε η σχέση μας με την τράπεζα ήταν για να πάμε μια στο κάμποσο να καταθέσουμε στον κουμπαρά μας. Όλα τα υπόλοιπα γίνονταν με πραγματικά λεφτά. «Φτου» και μετρούσαμε τα πεντοχίλιαρα και τα χιλιάρικα. Οι δε τράπεζες ήταν φειδωλότατες στη χορήγηση δανείων.
Γιατί αποδέχθηκε η κοινωνία μας να γίνει ομηρος ενός συστήματος συναλλαγών; Δεν τα κατάφερνε μια χαρά;
Γιατί παγιδεύτηκε σε δάνεια άχρηστα ώστε να εκτοξευθεί το ψεύτικο χρήμα;
Και τώρα; Τώρα ξεροσταλιάζει στα ΑΤΜ. Κλαίει, λιποθυμά, φωνάζει. Και τα κανάλια; Εκεί, από δίπλα να καταγράψουν τις σκηνές. Διαμαρτύρονται έξωθεν για αυτό που βλέπουν, αλλά ηδονίζονται όσο τίποτε με τα τεκταινόμενα.
Κι όλη αυτή η εξέλιξη της κοινωνίας μας ήταν ένα λάθος. Σήμερα πλέον το διαπιστώνουμε ξεκάθαρα.
Κι αν εμείς εγκλωβιστήκαμε, ένα μηχάνημα που λέγεται ΑΤΜ θα καθορίσει το μέλλον της πατρίδας μας;