Με τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015 η ελληνική κοινωνία πίστεψε πως ήρθε η ώρα της αλλαγής και της αντίστασης. Οι επόμενες μέρες ήταν μέρες ανάτασης και εθνικής υπερηφάνειας.
Επιτέλους μια κυβέρνηση που δεν έλεγε ‘Ναι σε όλα! Επιτέλους μια κυβέρνηση που έβαζε το λαό πάνω από τους τραπεζίτες και τους νταβατζήδες της διαπλοκής! Επιτέλους μια κυβέρνηση που ανακτούσε τη χαμένη αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού και την εθνική μας κυριαρχία. Μνημόνια τέλος διαλαλούσε προς κάθε κατεύθυνση και είναι αλήθεια ότι θορυβήθηκαν και τα ντόπια και τα ξένα κέντρα εξουσίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ο ηγέτης ολόκληρου του ελληνικού λαού, που του ζητούσε να μπει ένα τέλος στο καθεστώς της κλεπτοκρατίας της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Τα πρώτα όχι, που ειπώθηκαν από τα χείλη του πρωθυπουργού ξένισαν τους δήθεν εταίρους και έδωσαν ελπίδα στα εκατομμύρια των άνεργων, των υποαπασχολούμενων, των ανθρώπων, που έβλεπαν τις ζωές τους να καταστρέφονται και το μέλλον των παιδιών τους να χάνεται.
Ο Αλέξης ο Τσίπρας ήταν αυτός, που έλεγε ότι δεν θα μείνουμε πάση θυσία στο ευρώ, αν αυτό που διακυβεύεται είναι η εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Και ο λαός τον πίστεψε. Ο Γιάνης Βαρουφάκης (προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού) δήλωνε πως δε ζητάει η Ελλάδα νέα δάνεια για να τροφοδοτεί ένα αυτοτροφοδοτούμενο χρέος, που διαιωνίζει τα δεσμά του ελληνικού λαού και μετατρέπει την πατρίδα μας σε μια αποικία χρέους, με όσα αρνητικά αυτό συνεπάγεται για τους πολίτες της.
Όμως ο βασιλιάς ήταν γυμνός. Οι ιδεοληψίες και ο ευρωλιγουρισμός δεν του επέτρεψαν να κάνει το μεγάλο άλμα. Αντί να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό, πως αυτό, που ζητάνε οι ξένοι υπάλληλοι του παρασιτικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου δεν είναι τίποτα άλλο από την καταστροφή της χώρας μας και τη μετατροπή του ελληνικού λαού σε ένα λαό σύγχρονων δούλων, αρκέστηκε στο να εφησυχάζει και να ναρκώνει τα αντιστασιακά αντανακλαστικά του λαού μας. Ιδιαιτέρως η εμμονή του να διαλαλεί τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά ότι οι δανειστές θα χορεύουν στο ρυθμό του και ότι θα φέρει μέρα μεσημέρι συμφωνία έντιμη για την Ελλάδα και την Ευρώπη δηλώνει δύο πράγματα. Είτε ότι αυτός και η ηγετική του ομάδα είναι πολιτικά νάνοι και ανίκανοι (ακόμα και ένας τυφλός ξέρει ότι σε όποια χώρα έχει μπει το ΔΝΤ και τα γεράκια των τραπεζιτών η χώρα καταστρέφεται ολοσχερώς και ο λαός της υποφέρει τα πάνδεινα), είτε ότι έχει πάρει διαβεβαιώσεις από εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας ότι θα έχει την απόλυτη στήριξή τους (δες Ισραήλ – ΗΠΑ).
Μ’ αυτά και μ’ αυτά αυτοπαγιδεύθηκε στο ύπουλο παιχνίδι των δανειστών. Πλήρωνε πειθήνια τις δόσεις των τόκων και μπλέχτηκε σε μια ατέρμονη διαπραγμάτευση, αφήνοντας πολύτιμο χρόνο να χαθεί. Αφαίμαξε όλα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, των δήμων ακόμη και των νοσοκομείων και προχωρούσε στον αδιέξοδο δρόμο, που ο ίδιος χάραζε, ως το τέλος. Και το χειρότερο βάδιζε στα τυφλά με μόνο οδηγό του την ελπίδα χωρίς να παίρνει καμία διαβεβαίωση, από τους εταίρους ότι θα καταλήξουμε σε κάποιου είδους έντιμη συμφωνία.
Η έλλειψη εναλλακτικών σχεδίων (ακόμα και της επιστροφής στη δραχμή) είναι κάτι που βαραίνει ολόκληρη την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των πάσης φύσεως επιτελείων μέσα στο κόμμα. Ο φίλος και σύντροφος Παναγιώτης Λαφαζάνης έπρεπε με κάθε μέσο όχι να ζητούσε αλλά να απαιτούσε από τον Τσίπρα να υπάρχει ένα σχέδιο, πολύ πριν τις εκλογές, το οποίο δε θα αφορούσε μόνο την επιστροφή στη δραχμή, αλλά και τα αποθέματα σε πετρέλαιο και φάρμακα καθώς και την αυτάρκεια σε τρόφιμα (βασικό πρόβλημα των επαναστατών στη Γαλλική επανάσταση ήταν πως θα θρέψουν τους κατοίκους των πόλεων), απ’ τη στιγμή, που ως έθνος θα ακολουθούσαμε τον δρόμο της αντίστασης και όχι της υποταγής.
Φτάνοντας στο παρά πέντε των διαπραγματεύσεων ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Τελευταίο του αποκούμπι, ενώ θα έπρεπε να είναι ο πρώτος στην τάξη σύμμαχος του και σύμβουλός του, ο ελληνικός λαός. Καταφεύγει σε δημοψήφισμα. Με ένα ξεκάθαρο ναι ή όχι ο ελληνικός λαός καλείται να αποφανθεί αν δέχεται νέα μέτρα λιτότητας ή όχι. Και η απάντηση εν μέσω κλειστών τραπεζών και εκβιασμών είναι ένα βροντερό ΟΧΙ, φάρος για τους πολίτες όλου του κόσμου. Έτσι είναι οι Έλληνες! Ανυπότακτοι και απρόβλεπτοι. Ικανοί για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο…
Όμως το κρέας βαφτίζεται ψάρι. Το αποτέλεσμα της λαϊκής ετυμηγορίας μεταμορφώνεται σε Ναι και πάση θυσία στο ευρώ! (Πλέον έχω αμφιβολίες αν ήθελε να επικρατήσει το όχι στο δημοψήφισμα). Ο ηγέτης της 5ης του Ιούλη μεταμορφώνεται μέσα σε λίγες ώρες σε έναν παγκόσμιο ικέτη. Εκλιπαρεί να μην εισακουστεί ο ελληνικός λαός και απλώνει το χέρι χωρίς αιδώ για να πάρει τα λεφτά των εκβιαστών μας.
Για τρίτη φορά ο ελληνικός λαός ακούει τα ίδια λόγια από τα χείλη των πρωθυπουργών του. Σώσαμε τη χώρα… Δεν υπήρχε άλλη λύση… Πετύχαμε αναδιάρθρωση του χρέους (το 2022 να ξεκινήσει η συζήτηση και βλέπουμε δεν λέγεται…). Θα χάνατε τα λεφτά που έχετε στις τράπεζες… Δύσκολη συμφωνία που δεν θέλαμε… Θα έρθει η ανάπτυξη μετά από λίγο καιρό… Ψέματα. Ψέματα. Ψέματα. Με αυτόν τον τρόπο ο Τσίπρας και οι γύρω από αυτόν «ναιναίκοι» του εκβιάζουν τον ελληνικό λαού με τον πιο ύπουλο τρόπο. Εκεί που σας έφερα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα άλλο. Καμία λέξη για Αντίσταση…
Προς το παρόν ο Τσίπρας δείχνει να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού καθώς ο λαός βρίσκεται κάτω από την επήρεια ενός σοβαρότατου σοκ και επιπλέον ακόμη δεν έχει κατανοήσει ότι το τρίτο μνημόνιο είναι μία τερατώδης συμφωνία, η οποία θα οδηγήσει στην πλήρη καταστροφή τη χώρα μας. Το χρέος θα αγγίξει το 200% του ΑΕΠ (ίσως και παραπάνω). Οι στρατιές των ανέργων θα πληθύνουν. Ο πρωτογενής τομέας, ο τόσο σημαντικός για την ελάχιστη αυτοδιάθεση ενός λαού, θα εκμηδενιστεί. Οι κατασχέσεις σπιτιών από το 2016 θα είναι μια πραγματικότητα. Μισθοί και συντάξεις θα μειωθούν τόσο άμεσα (ακούγονται φοβερά σενάρια για όσους έχουν βγει σε σύνταξη και δεν έχουν κλείσει τα 67 έτη) όσο και έμμεσα με την αύξηση του ΦΠΑ.
Η Ελλάδα τους επόμενους έξι μήνες θα είναι ένα καζάνι έτοιμο να εκραγεί. Το πρόγραμμα λιτότητας που επιβάλει η κυβέρνηση και οι διεθνείς οικονομικοί δολοφόνοι απλά δεν βγαίνει. Η φοροδοτική ικανότητα του ελληνικού λαού έχει εκμηδενιστεί. Αν η κυβέρνηση θελήσει να επιβάλει στον ελληνικό λαό ένα τέτοιο εξοντωτικό πρόγραμμα μονάχα με τη βία και τη συνεργασία όλου του διαπλεκόμενου πολιτικού και μιντιακού κόσμου μπορεί να το πετύχει. Η συμμαχία με το Βορίδη, το Μητσοτάκη και τα άλλα παιδιά μονάχα ντροπή είναι για την Αριστερά.
Η μόνη διέξοδος για τον Αλέξη Τσίπρα, αν διαθέτει τουλάχιστον λίγη αυτοεκτίμηση, είναι να παραιτηθεί άμεσα από πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και να διεξάγει ένα έκτακτο συνέδριο με σκοπό να ελευθερώσει αυτές τις δυνάμεις της Αριστεράς, που θα αναλάβουν να διεξάγουν έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, που τόσο πολύ έχει ανάγκη ο λαός μας. Με τη σειρά του ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μετασχηματιστεί και από ένα γραφειοκρατικό κόμμα συσχετισμών τάσεων, να μετεξελιχθεί σε ένα πολιτικό υποκείμενο, που θα εκφράζει τους πόθους και τις ελπίδες ολόκληρου του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού, λειτουργώντας με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες χωρίς διακρίσεις ανάμεσα σε κομματικά στελέχη, που θα ελέγχουν τη βάση όντας οι αδιάψευστοι ηγέτες και καθοδηγητές και σε αυτούς που απλώς θα είναι χειροκροτητές και οπαδοί. Άλλωστε πολλά λάθη έχουν γίνει από τις ηγεσίες δεν νομίζεται σύντροφοι; Αν δεν δημιουργηθεί ή αν δεν μετεξελιχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα νέο πολιτικό ριζοσπαστικό, πραγματικά δημοκρατικό υποκείμενο, τότε φοβάμαι σύντροφοι ότι τα τύμπανα του φασισμού θα αρχίσουν να ακούγονται όλο και πιο έντονα.