Του Νίκου Γεωργαντζά
Γιατί ενοχλεί τόσο πολύ, το κάθε τι αυθεντικό, ενός πολιτισμού που δημιούργησε η ανάδυση της πολιτείας; Της πολιτείας που με την ανάδυσή της καταργεί την ύβρη της εξουσίας και κάνει τους υπηκόους ανθρώπους ξανά κυρίαρχους εν ελευθερία;
Τώρα τους κοιτάμε. ΄Οχι άνθρωποι πια, αλλά άτομα ξεκομμένα από τον κοινωνικό και πολιτισμικό μας ιστό, μόνον τους κοιτάμε, μια ΜΗ κοινωνία ατόμων σε πλήρη ιδιωτεία, με μηδενική συμμετοχή στα κοινά.
Ως πότε θα επιβιώσουμε ως υπήκοοι, χωρίς πολιτεία, άρα χωρίς πολίτες και χωρίς πολιτισμό; Ως πότε θα επιβιώσουμε χωρίς την ελληνική συλλογική μας ΠΡΑΞΗ;
Γιατί ενοχλεί τόσο πολύ, το κάθε τι αυθεντικό, ενός πολιτισμού που δημιούργησε η ανάδυση της πολιτείας; Της πολιτείας που με την ανάδυσή της καταργεί την ύβρη της εξουσίας και κάνει τους υπηκόους ανθρώπους ξανά κυρίαρχους εν ελευθερία;
Τώρα τους κοιτάμε. ΄Οχι άνθρωποι πια, αλλά άτομα ξεκομμένα από τον κοινωνικό και πολιτισμικό μας ιστό, μόνον τους κοιτάμε, μια ΜΗ κοινωνία ατόμων σε πλήρη ιδιωτεία, με μηδενική συμμετοχή στα κοινά.
Ως πότε θα επιβιώσουμε ως υπήκοοι, χωρίς πολιτεία, άρα χωρίς πολίτες και χωρίς πολιτισμό; Ως πότε θα επιβιώσουμε χωρίς την ελληνική συλλογική μας ΠΡΑΞΗ;