Παρότι η εξαγωγή συμπερασμάτων, σχετικά με τις ελληνικές-ευρωπαϊκές εξελίξεις είναι, σαφώς, πρόωρη δεδομένου ότι δεν έχουν ακόμη περατωθεί οι συνομιλίες, για το μέλλον της Ελλάδας, στις Βρυξέλλες, τα γεγονότα είναι τόσο καταιγιστικά, ώστε θα επιχειρήσω μια πρώτη προσέγγιση σε τέσσερα επίπεδα: σε αυτό της ΕΕ, σε αυτό της Ελλάδας, σε αυτό του μέλλοντος, και σε αυτό του πρακτέου.
1. ΕΥΡΩΠΗ. Η ατμόσφαιρα στις Βρυξέλλες, όπως μεταφέρεται από τα ΜΜΕ, θυμίζει ανθοδέσμη από λουλούδια όλων των χρωμάτων. Εν ολίγοις, τα έχει όλα: πολεμική ατμόσφαιρα, εκστρατεία εκφοβισμού σε εξέλιξη, σκοτεινά σχέδια που κινούνται κάτω από το τραπέζι, και είναι σε γνώση μόνο των ολίγων και εκλεκτών, διασπαστικές κινήσεις που χωρίζουν το ευρωπαϊκό ιερατείο σε φράξιες, εμπνεύσεις που θέτουν σε κίνδυνο τη γαλλογερμανική συμμαχία, προτάσεις στα όρια του παραλογισμού, αλλεπάλληλες ανακοινώσεις νοσηρών προγραμμάτων, με πρόθεση να αλυσοδέσουν την Ελλάδα σε δεσμεύσεις εκ γενετής αδιέξοδες, αφ’ υψηλού αντιμετώπιση της λιλιπούτειας ελληνικής οικονομίας του 2% περίπου της Ευρώπης, που δήθεν έχει συσσωρεύσει δαίμονες καταστροφής της ευρωζώνης για αυτό και πρέπει άμεσα να ληφθούν δρακόντεια μέτρα εναντίον της. Το περισπούδαστο διευθυντήριο της ευρωζώνης, έχει απολέσει αναρίθμητες ώρες, έχει στερηθεί πολλά Σαββατοκύριακα, και ουσιαστικά έχει αναγάγει το σύνολο των προβλημάτων της ενωμένης Ευρώπης, στην ανάγκη «μεταρρυθμίσεων» στην Ελλάδα, και κυρίως στη δήθεν απροθυμία της να τις υλοποιήσει. Θεωρώ περιττό να επεκταθώ στις «μεταρρυθμίσεις» αυτές, που εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων, είναι παντελώς αναποτελεσματικές, έχουν καταστρεπτικά αποτελέσματα, και είναι κάθετα αντίστροφες από αυτές που πραγματικά απαιτούνται. Η όντως απαράδεκτη συμπεριφορά της ευρωζώνης, εναντίον του λιλιπούτειου κράτους -μέλους της, της Ελλάδας, είναι το πέπλο ντροπής με το οποίο έχει περιβληθεί, και με το οποίο θα περάσει στην ιστορία. Επί 6 σχεδόν χρόνια, τυράννησε, εξευτέλισε και εξαθλίωσε έναν ολόκληρο λαό, γιατί δεν ήταν σε θέση να επιλύσει ένα, θα έλεγα, ασήμαντο πρόβλημα, μέσα στο σύνολο αυτών που την ταλανίζουν. Αντιθέτως, αυτό που επέτυχε είναι η πλήρης καταστροφή της Ελλάδας. Και διερωτώμαι, με το δικαίωμα μιας φανατικής ευρωπαϊστριας, από τα μακρινά μου φοιτητικά χρόνια, που έλαβε ενεργό μέρος στις εντελώς πρώτες συγκεντρώσεις φοιτητών για την ένωση της Ευρώπης: με ποιο, ακριβώς, σκεπτικό το ευρωπαϊκό ιερατείο θέτει, συνεχώς, υπό αμφισβήτηση την εμπιστοσύνη της προς την Ελλάδα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτή υπέστη σοβαρό ρήγμα εξαιτίας της ιδεολογίας της νέας ελληνικής Κυβέρνησης, που προφανώς δεν είναι της αρεσκείας του, αλλά ωστόσο αρνείται πολυτελώς να λάβει υπόψη το αυτονόητο, ότι δηλαδή και η εμπιστοσύνη της Ελλάδας στην ΕΕ έχει σοβαρότατα διασαλευθεί…..και βεβαίως απολύτως δικαιολογημένα.
Με την ελληνική κρίση και την απειλή του GREXIT, το τέλος της ευρωζώνης φαίνεται τώρα να είναι πλησιέστερα παρά ποτέ.
2. ΕΛΛΑΔΑ. Η συνταγή της Naomi Klein στο Δόγμα του Σοκ συνεχίζεται, χωρίς διακοπή, με επιτυχία. Πρόσφατα προστέθηκε και η «διαπίστωση» του Γερμανού ΥΠΟΙΚ ότι…… «το ελληνικό κράτος δεν είναι Ευρώπη»!!!!. Κατά τα άλλα, από προχθές, που οι «εταίροι» μας έβαλαν γιαταγάνι στο λαιμό του Έλληνα πρωθυπουργού, με κλειστές τράπεζες και ουρές για τη λήψη μόνον 60Ε, το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού πλην του ΚΚΕ, έγινε ξαφνικά, φανατικά μνημονιακό. Εκβιαστικά, μας υποχρεώνουν να εφαρμόσουμε μέτρα, αυτόχρημα εγκληματικά τα οποία είχαν απορριφθεί από όλες τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, ως βάρβαρα, ως τερατώδη και ως καταστρεπτικά. Ο δικός μας Αλέξης, που βρίσκεται στο κλουβί των λεόντων, φαίνεται ότι ενδίδει. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, διότι αποτελούσε την τελευταία ελπίδα, για την Ελλάδα. Αποδέχεται, όπως φαίνεται τα ΠΑΝΤΑ. Τα πιο εξευτελιστικά, τα πιο τραγικά, τα πιο επονείδιστα., ακριβώς αυτά που για να μην πραγματοποιηθούν, οι Έλληνες έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Δεν θέλω να σκεφθώ ότι ο Αλέξης πρόδωσε το 63% των Ελλήνων που του φώναξε ένα βροντερό ΟΧΙ, αλλά που υποχρεώθηκε να μεταλλάξει σε ένα ΝΑΙ σε όλα! Μα ΠΩΣ και ΓΙΑΤΙ ο κ. Τσίπρας τα καταπίνει όλα; Πως δέχεται να υλοποιήσει τα χειρότερα; Μια είναι η δικαιολογητική απάντηση: οι κλειστές τράπεζες και οι ουρές μπροστά τους. Το κλείσιμο των τραπεζών μαρτυρεί, φευ, το είδος της «αλληλεγγύης- συνοχής» της ΕΕ, που ωστόσο, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί τάχιστα με υποκατάστατο χρήμα, έτσι που ο Πρωθυπουργός μας να είναι σε θέση να διαπραγματευθεί σε συνθήκες, περίπου, ομαλότητας με τους «εταίρους». Υπάρχει, βέβαια, και η πληροφορία που δίνεται από τον γνωστό Αμερικανό πολιτικό και οικονομολόγο Paul Graig Roberts, με βάση την οποίαν απειλείται η ζωή του.
Οι θυσίες αίματος φαίνεται, δυστυχώς, να δικαιολογούνται από το δήθεν μέγα προνόμιο της παραμονής στο ευρώ. Όλα για το ευρώ, και η τελευταία ρανίδα του αίματός μας για την δόξα του. Και διερωτώμαι με τρόμο, γιατί να έχουμε καταλήξει τόσο χαμηλά; Γιατί να εκλιπαρούμε, προσφέροντας το σύνολο της ζωής και του πλούτου της πατρίδας μας, για ένα νόμισμα βαριά άρρωστο, που σίγουρα θα εκλείψει σύντομα, και το οποίο οι «εταίροι» μας χρησιμοποιούν εναντίον μας, για να ενδώσουμε σε βωμούς και εστίες. Αν δεν δείχναμε αυτή την ανεπίτρεπτη ευρωλαγνεία, αποτέλεσμα της προπαγάνδας των ΜΜΕ, εναντίον της δραχμής, θα απειλούσαμε εμείς την Ευρώπη με GREXIT.
3. ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ. Τα μέτρα είναι εγκληματικά, αλλά ανεφάρμοστα. Σε πολύ λίγο χρόνο θα έχουν καταστρέψει, φοβούμαι τελεσίδικα, ότι έχει ακόμη παραμείνει όρθιο στη χώρα αυτή. Και χωρίς να ζηλεύω το ρόλο Κασσάνδρας, πιστεύω ότι το ποσοστό των Ελλήνων που θα εκλιπαρούν την επιστροφή στη δραχμή θα είναι συντριπτικά υψηλό. Κάτι, που προτείνω, σταθερά, από το 2010, όχι βεβαίως ως επιλογή, αλλά ως αναγκαιότητα. Θα υπάρξει και κόμμα δραχμής, που πιθανότατα θα επικρατήσει ταχύτατα στο ελληνικό πολιτικό προσκήνιο. Σε 3 χρόνια από σήμερα, αν η ευρωζώνη δεν έχει διαλυθεί, η Ελλάδα θα έχει επιστρέψει στη δραχμή. Θα είναι, όμως, πολύ αργά πια γιατί η πολύπλευρη καταστροφή θα έχει καταστεί μη αντιστρέψιμη.
4. ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ;
*Να προτείνουμε GREXIT με δικούς μας όρους (η δραχμή δεν θα είναι ΑΣΦΑΛΩΣ χειρότερη κόλαση από αυτήν που μας αναμένει)
*Να κάνουμε παύση πληρωμών και επιλεκτική χρεοκοπία
*Να απαιτήσουμε συμψηφισμό των χρεών της Γερμανίας από τις πολεμικές καταστροφές
*Να εξαιρέσουμε το τμήμα του χρέους που είναι απεχθές, γύρω στο 60-70%
*Να αρχίσουμε κατεπειγόντως την εφαρμογή προγράμματος ταχύρυθμης ανάπτυξης με παράλληλη αναδιανομή υπέρ των ασθενέστερων
*Να αποβάλουμε τις φοβίες μας και να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι θα επιβιώσουμε και χωρίς δεκανίκια. Να συνειδητοποιήσουμε, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ότι δεν έχουμε άλλη λύση.
marianegreponti-delivanis.blogspot.gr