Ξαναχτύπησε ο...αγαπητός στον ελληνικό λαό, γερμανός υπουργός οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με δηλώσεις του στο πλαίσιο συνεδρίου της Bundesbank.
Οπως μεταδίδει το Reuters υποστήριξε ότι η Κριστίν Λαγκάρντ έχει δίκιο ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο χωρίς κούρεμα. Αλλά κούρεμα δεν μπορεί να γίνει γιατί αυτό θα παραβίαζε τους κανόνες της Ε.Ε.(!!!). Άφησε, ωστόσο περιθώριο για αναδιάρθρωση ή reprofiling του ελληνικού χρέους, σπεύδοντας να αποσαφηνίσει πως αυτό το περιθώριο είναι πολύ μικρό.
Επίσης, σύμφωνα με το πρακτορείο MNI φέρεται να είπε στον υπουργό Οικονομικών Jack Lew να σώσει η Γερμανία το Πουέρτο Ρίκο και οι ΗΠΑ την Ελλάδα.
Ακόμη και τώρα, στο αμήν, με αρκετούς πλέον ευρωπαίους να ξεμυτίζουν σιγά σιγά υπέρ της Ελλάδας αλλά και τις ΗΠΑ να πιέζουν την κατάσταση, ο Σόιμπλε στέκεται πραγματικό εμπόδιο.
Αναρωτιέται κανείς ποια θα ήταν ίσως η εξέλιξη της πενταετίας από το 2010 έως σήμερα αν στη θέση του βρισκόταν κάποιος άλλος.
Όσο παράδοξος ή σκληρός φαντάζει ο τίτλος, είναι άκρως ρεαλιστικός. Ο Σόιμπλε αποτελεί ένα μεγάλο εμπόδιο για την Ελλάδα διότι πολύ απλά μας αντιπαθεί, για να μην πω ότι μας μισεί. Κάποτε ειπώθηκε πως πιθανότατα κάποιον δικό του πρέπει να έχασε στον πόλεμο στην Ελλάδα. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Άλλο η αυστηρή στάση και οι ορθές επισημάνσεις σε σοβαρά ζητήματα και διαφορετικό το μίσος που βγάζει εναντίον μας.
Κι ο Σόιμπλε δεν κάνει εύκολα πίσω. Τον βλέπετε. Ούτε ένα ηλεκτρονικό χειραμαξίδιο δε χρησιμοποιεί. Εκεί, μόνος του, έχοντας περάσει τα 70 να τα κάνει όλα μόνος, δίχως καμία βοήθεια. Πείσμων! Αξιοθαύμαστο για την περιπέτειά του, αρνητικό για την περίπτωσή μας.
Ακόμη και τώρα στο παρά πέντε (;) και πέντε (;) επιμένει στην αρνητική πλευρά των πραγμάτων. Όλα δε γίνονται και τα πάντα απαγορεύονται από τους κανόνες.
Αυτό είναι ένα ακόμη πρόβλημα. Ποτέ δεν ακούστηκε αισιόδοξος για κάτι. Ένας άνθρωπος που τον κατάπιε αμάσητο τελικά το πρόβλημά του.
Αναρωτιέται κανείς αν πέρα από το να βγάζει στην πολιτική του συμπεριφορά τις επιπτώσεις όσων πράγματι δραματικών του συνέβησαν, τιμωρεί τους άλλους για όλα όσα του έφερε η ζωή.