Σήμερα, όσον ποτέ άλλοτε, το πολιτικό φάσμα μαστίζεται από βαθύτατη κρίση. Και η μνήμη, η φαντασία, το συναίσθημα και οι βουλητικές λειτουργίες της ψυχής του Ελληνα, πάσχουν από καταφανή αδυναμία επαφής με το περιβάλλον της, η εικόνα του οποίου παρουσιάζεται ως μια ανώμαλη, άτακτη και, κατά πάντα, συγκεχυμένη σύνθεση από: Οικονομική συμφορά, πρωτοφανή ανευθυνότητα στα κοινά, εθνική αναξιοπιστία και μιζέρια, φόβο κοινωνικής διάλυσης.
Διανύοντας μια περίοδο πέντε χρόνων και περνώντας από τις Συμπληγάδες δυσβάστακτων μνημονιακών πολιτικών, με κυβερνήσεις εκτρωματικού χαρακτήρα που οδήγησαν τη χώρα στην υποτέλεια και στην ανυποληψία, με το εύρος των κοινωνικών ομάδων να υφίσταται τα δεινά της πολιτικής ανικανότητας, φτάσαμε σήμερα στις όχθες του παραλογισμού...
Πρόκειται στην πραγματικότητα περί "τραγελαφικής" κατάστασης, η οποία δεν αποδίδεται ούτε με την επικρατούσα στα χείλη πολλών χαρακτηριστική φράση "Πως καταντήσαμε έτσι;", ούτε με το αδυσώπητο τραγικό "Γιατί;".
Αυτό το "ΓΙΑΤΙ", που δεν έχει "γιατί" και "πως", φαίνεται ότι εκφεύγει των ορίων της λογικής, και της φαντασίας ακόμη. Και ενώ υπερτονίζεται η ανύπαρκτη λαική ομοψυχία, εξαίρεται η ιδέα της εθνικής υπερηφάνειας και η αναγκαιότητα της πολιτικής συνεννόησης, καλλιεργείται ο διχασμός και διεκτραγωδείται σε όλους τους τόνους η σχιζοφρενική αριστερίζουσα ελαφρότητα...
Με τον πρωθυπουργό να δηλώνει το πρωί στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ότι "Εδώ που ήρθαμε, ήρθαμε όλοι μαζί. 'Η συνεχίζουμε όλοι μαζί ή θα φύγουμε όλοι μαζί...", επιβεβαιώνοντας ότι ανήκει στους πολιτικούς της φυγής από την ευθύνη των πράξεών του, με άλμα επί κοντώ περνάει αίφνης από το "σχίσιμο των μνημονίων" στην αποδοχή τρίτου μνημονίου, αφού πρώτα εξαπάτησε το λαό και τον έσυρε στην εξευτελιστική κατάσταση να ψηφίσει ΟΧΙ, για να μετατρέψει το "υπερήφανο" ΟΧΙ σ' ένα ηχηρό ΝΑΙ, βιώνοντας για πολλοστή φορά ο Ελληνας την πολιτική απάτη, "ιματισμένη" με προσχηματικές δικαιολογίες...
Και τι να έκανε ο άνθρωπος, θα μπορούσε καλοπροαίρετα να αντιτάξει κάποιος. Θα μπορούσε, λοιπόν, πριν την εξάντληση κάθε ψέματος και εξαπάτησης του λαού, ώστε να εξασφαλιστεί η μαγεία της εντύπωσης, να μη σπαταλήσει πέντε και πλέον μήνες σε αλλοπρόσαλλες διαπραγματεύσεις, να μην είχε καταφύγει σε επικοινωνιακά παιχνίδια και να μην είχε προσβάλλει την αισθητική στην πολιτική, όσων τουλάχιστον προσδίδουν σημασία σ' αυτή.
Και στο βραχύ χρονικό διάστημα των πέντε μηνών, με την όλη πολιτική του πρακτική, ανεξάρτητα της ανάγκης μεγάλης μερίδας πολιτών να πιστέψουν στο "όνειρο", γνωρίζοντας μάλιστα πως παραλαμβάνει ρημαγμένες ζωές Ελλήνων, θα μπορούσε να μην λειτουργήσει με τόση ελαφρότητα και επιπολαιότητα, να μην εξωθήσει τα πράγματα στα άκρα, επιβεβαιώνοντας ότι αποτελεί πολιτικό απολίθωμα της ελληνικής παρηκμασμένης και εμβρυώδους αντίληψης...
Και είναι αλήθεια ότι η ιδιότυπη ελληνική κοινωνία ανέχεται για δεκαετίες την πολιτική βλακεία και τον πολιτικό αβδηριτισμό. Ερχεται δυστυχώς κάποια στιγμή, που σε πολλούς πολιτικούς, που μοιάζουν με όντα αποχαυνωμένα και έχουν γίνει φρικτή πληγή για την κοινωνία και αποτελούν τον...πολυσύνθετο τύπο του βλάκα που συνασπίζεται με τους ομοίους του, να μην μπορείς να καταλογίσεις τίποτα πια.
Οταν όλα περάσουν στο παρανοικό, φτάνουμε στο ακαταλόγιστο. Και ακριβώς σ' αυτό το σημείο βρισκόμαστε τώρα!..