Για όσους εντρυφούν στις απολαύσεις και ενδίδουν στις επιθυμίες τους, ως βακχευτές και διονυσιαστές, για όσους επικουρίζουν και θύουν στην Αφροδίτη, διαγκωνιζόμενοι στο προσφιλές άθλημα της οφθαλμοπορνείας, ας μην πάει ο νους τους στο πονηρό...
Είναι η πολιτική γελοιότητα, σ' ένα αφαιρετικά εμπνευσμένο σκηνογραφικό περιβάλλον παραλογισμού, που απογυμνώνεται και συνεγείρει όλες τις αισθήσεις μας...Ολίγιστοι οι πολιτικοί που δεν έχουν επιβιβαστεί στο όχημα της γελοιότητας. Και ακόμη λιγότεροι όσοι διαφυλάττουν τις παρακαταθήκες του μείζονος και ελάσσονος Ελληνισμού και με όση σοβαρότητα διαθέτουν δεν υπηρετούν ευαισθητικές αυταπάτες. Απεναντίας, ο λόγος τους είναι αποστασιοποιημένος από καθετί ουδέτερο και επίπεδο. Συντεταγμένος και εκπεφρασμένος ούτε οιωνοσκοπεί, ούτε προφητολογεί. Και συμφιλιώνεται με τη συμβολιστική και μεταφυσική μεθοδολογία, μακριά από κάθε είδους κατεστημένη σημασιολογία...
Ολοι οι άλλοι πολιτικοί, οι συντριπτικά πολλοί και επιρρεπείς στη γελοιότητα, όπως τους παρακολουθούμε καθημερινά, αποτελούν μια γκρίζα πραγματικότητα. Κοινά τους γνωρίσματα η πολιτική αισχρουργία, η συνθηκολόγηση με τη συνείδηση και η αποβορβόρωση κάθε έννοιας ηθικής. Κοινό τους στοιχείο η ψευδής παράσταση ανύπαρκτης κατάστασης. Και το επίχριστο. Η πολιτική γυμνότητα σκιαγραφημένη στον καμβά της υποκριτικής ευλάβειας και του ινσουιτισμού...
Τι παρακολουθήσαμε χτες στη Βουλή; Την πολιτική στριπ-τιζ σ' ένα περιβάλλον άκρατου παραλογισμού. Τα όσα ακούστηκαν ξεπερνούν μια σύγχρονη Ροίδεια σατιρική φαντασία. Και ανεξάρτητα των εξελίξεων που σηματοδοτεί το χτεσινό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή, για μια ακόμη φορά διαπιστώσαμε ότι η επιδίωξη της αλήθειας, που είναι πράξη επαναστατική και απελευθερωτική, προσέκρουσε στο πακτωλό των δόσεων νοθείας στις απόψεις...
Κανείς δεν ανέλαβε την ευθύνη, έστω σε μια στιγμιαία έξαρση ειλικρίνειας, απ' όλα τα έδρανα της Βουλής, για όσα οι χείριστες πολιτικές που ακολούθησαν, όχι πάντα υπό την πίεση των "κακών ξένων", αλλά της κομματικής σκοπιμότητας, επισώρευσαν στην ελληνική κοινωνία. Κανείς δεν είχε το στοιχειώδες θάρρος και την πολιτική ευπρέπεια να αναλάβει έστω κάποια πτυχή της ευθύνης...
Αν ο λαός είχε τα αισθητήρια και τα κριτήρια για να βλέπει με ενάργεια, θα έστελνε όλους αυτούς τους υποσχεδιολόγους και δημαγωγούς, με την ευκαιριακή ανταποδοτική μνήμη και τις συγκυριακές απωθήσεις της γελοιότητας τους, στη χαβούζα της ανυποληψίας, όπου η διαψευδόμενη λαική προσδοκία, σε κάθε σταθερή δημοκρατία, είναι αμείλικτη για τους ευκαιριακούς ψευδοσωτήρες. Για όσους επιμένουν να σταθεροποιούν τις σατραπείες των γελοίων, των φαύλων και των έκδηλα ανεπαρκών της πολιτικής...
Η χτεσινή εικόνα της Βουλής, εξάλλου, υπό το πρόσχημα του "απλού" από ενδυματολογικής άποψης, του "ρεαλιστικού" από άποψης πομφολυγώδους ρητορείας και του "αγενούς" από άποψης "ηδυπαθούς" απόλαυσης του cheese cake από τον Νίκο Βούτση στα υπουργικά έδρανα, με διάφορους Ταρτούφους να υβρεολογούν στην αίθουσα, ήταν, κατά πάντα, αντιαισθητική. Κι αυτή η κυριαρχία του αντιαισθητικού στην πολιτική επεκτείνεται και ευρύτερα, με την αισθητική αξία να διέρχεται αναντιρρήτως βαθιά κρίση.
Τούτες τις ώρες τις εναγώνιες για το έθνος, όπου συνθλίβεται η ψυχή του Ελληνα ανάμεσα στις μυλόπετρες της πολιτικής ανικανότητας και της αβεβαιότητας, ανάμεσα στο χτες και στο αύριο, η συνεχιζόμενη αδράνεια των αντανακλαστικών της κοινωνίας, μπορεί να αποδειχθεί ο ευτελέστερος από τους θανάτους. Και όταν αναφέρομαι στην αδράνεια, εννοώ το Πνεύμα της κοινωνίας να διεκδικήσει την ώρα του και να αλλάξει άρδην το πολιτικό σκηνικό...
Διαφορετικά, το ταξίδι προς το Πουθενά θα συνεχιστεί. Και σε κάθε στάση μας κατά την πορεία μας, αντί να ξεκουραζόμαστε, θα ξαπλώνουμε με άπειρη θλίψη στην προκρούστεια κλίνη, προσπαθώντας περιορίσουμε την ουτοπία στα μέτρα μας...