Ελλάδα του 1940 τέταρτος χρόνος δκτατορίας. Η Ιταλία μας κηρύττει τον πόλεμο ενώ η κυβέρνηση δε διακόπτει μέχρι τις 6 Απριλίου του 41 τις σχέσεις με τους γερμανούς που ασκούν την προπαγάνδα τους στην Αθήνα ανενόχλητοι.
Τα μισά στελέχη της δικτατορίας ήταν γερμανόφιλα τα άλλα αγγλόφιλα. Η συμμαχος Αγγλία πρόσφερε νησιά μας στην Τουρκία για να μπεί στον πόλεμο. Συνοψίζοντας, την εξουσία στην χώρα είχε δικτάτορας δεχτήκαμε επίθεση από δυο ιμπεριαλιστικές χώρες Ιταλία, Γερμανία και η ιμπεριαλιστική Αγγλία που ήταν ήταν σύμαχος μας έδινε νησιά μας στην Τουρκία γιατί να μη φύγει ο λαός;
Ο λαός δεν έφυγε γιατί οι εχθροί απειλούσαν το σπίτι του, το παρελθόν του, τους τάφους του, το μέλλον, τα παιδιά του.
Ο λαός από την πρώτη στιγμή πήγε στο μέτωπο με το χαμόγελο στα χείλη για να συνέχισει την παράδοση που κρατάει από το μολών λαβέ.
5 Μαρτίου του 1940 μαρτυρία του Δημήτρη Μαστέλλου από τη μάχη στους Βουλιαράτες ….ήθελα να το φυλάξω αυτό το βλήμα …. ως ενθύμιον αυτής της μάχης, ως παράσημο της δικής μου συνεισφοράς αίματος για την αγαπημένη μου πατρίδα και την ελευθερία της..
Οι γιοι του λαού στο μέτωπο και οι κόρες τα ξαφνιάσματα της φύσης (όπως αποκαλεί τις γυναίκες τις Ηπείρου τραγούδι που υμνεί την γενναιότητα τους), φορτωμένες να ανεβαίνουν τα κακοτράχαλα βουνά της Ηπείρου για να μεταφέρουν προμήθειες στους γιούς, τα αδέρφια ,τους πατεράδες τους, που πάλευαν όχι για ιμπεριαλιστές, όχι για δικτάτορες για τις καλύβες και τα πεζούλια τους .Αν έφευγαν ,ποιος θα υπερασπιζόταν τα δικά τους πεζούλια που τους κληροδότησαν οι γονείς τους που είχαν χρεός να αφήσουν στα παιδιά τους;
Μου θυμίζουν αυτούς τους ήρωες η μάνα με τους τρεις γιούς μαχητές στο Κομπάνι, η Κούρδισσα φοιτήτρια ιατρικής στην Γαλλία που πήγε στην ροτζάβα για να πολεμήσει και μετά αποφάσισε να μείνει για να την ξαναχτίσει. Από πότε αλήθεια έγινε αντιιμπεριαλιαστικός αγώνας η εγκατάλειψη των πατρίδων από τους λαούς τους το χάρισμα τους σε δικτάτορες, φονταμενταλιστές, ιμπεριαλιστές.
Και αν οι λαοί φύγουν, ποιος θα υπερασπιστεί τις καλύβες τα πεζούλια τους;