Ξεμυαλίστρα η ηδονή της εξουσίας μεταμορφώνει συχνά τους πολιτικούς σε δραματικά δίμορφα πρόσωπα με εκτρωματικά χαρακτηριστικά και έπαρση ισόθεη, που μπορούν να καταντήσουν μια χώρα με μεγάλο παρελθόν να είναι δίχως μέλλον!..
Και υπάρχουν αλήθειες που δεν ιστορούνται, όπως κάθε συγκεκριμένη και επιστητή πραγματικότητα. Ούτε γίνονται αντικείμενα ψυχρής γνωστικής προσέγγισης. Αναδύονται και αναβλασταίνουν παρθενικά στη λαική συνείδηση. Και η πολυπλάνητη κοινωνική απελπισία, όσο κι αν δεν μπορεί να αποτυπωθεί με γεωμετρική σαφήνεια, μετατρέπεται σε "κοινή" κοινωνική συνείδηση, που με τη σειρά της δικαιώνει τις υπερβατικές της αφετηρίες και "ποδηγετεί" τις εξελίξεις.
Προς το παρόν, οι νεοέλληνες ως αυθόρμητοι θεατές της πολιτικής φαντασμαγορίας, εν πολλοίς παραπληροφορημένοι και ανενημέρωτοι, χωρίς ωστόσο τους υπεσχημένους "παραδείσους" του παρελθόντος, αλλά σε δράση τα δούρεια σχήματα της πολιτικής κοροιδίας για να αλώσουν την κοινωνία εν όψει εκλογών, παρακολουθούν ενδεείς και καταφρονημένοι πολιτικά ευτράπελα τύπου Αλέξη Μητρόπουλου και πολλών άλλων Ταρτούφων της πολιτικής ή την αθυρογλωσσία του Αλέξη Τσίπρα, που υπερβαίνει τα όρια της πολιτικής ασχημίας...
Οι εξελίξεις και γενικότερα όσα εκδιπλώνονται κατά την προεκλογική περίοδο, μαρτυρούν την ύπαρξη ενός ομφάλιου λώρου που δένει οργανικά τις "τραγικές" πολιτικές φυσιογνωμίες του τόπου τούτου στο χώρο και το χρόνο. Οι κοινές δραματικές συνθήκες που τους περιβάλλουν και που παρέσυραν τις διαφορές του ιδεολογικού εποικοδομήματος, άφησαν γυμνό το στοιχειώδη και πρωτεύοντα ανθρώπινο πυρήνα τους, διαμορφώνοντας το δίμορφο πρόσωπο της πολιτικής ασχημίας τους.
Και στην πολιτική διπροσωπεία, η γνωστή και πάσχουσα συνείδηση αφανίζεται διαπορούσα. Κι έτσι η πολιτική υποκρισία γίνεται πραγματικότερη από πραγματική!..
Μια πολιτική διπροσωπεία και διμορφία, που ναι μεν μπορεί να αποδώσει τη χροιά του αρχαικού δράματος, μ' όλα τα στοιχεία του σατιρικού, του ειρωνικού και του γελοίου, αλλά ως "διπρόσωπη" πολιτική ασχημία και μάλιστα "νομιμοποιημένη" μπορεί να εκτραπεί στην πολιτική αυθαιρεσία.
Και στη συγκεκριμένη πολιτική διπροσωπεία του Αλέξη Τσίπρα, όπως άλλωστε και του προκατόχου του Αντώνη Σαμαρά, δεν χρειάζεται να είναι κανείς φυσιογνωμιστής, για να "διαβάσει" τα κύρια γνωρίσματά της: Την απωθητική λαγνεία της εξουσίας, το απύθμενο θράσος των αυτόκλητων "προφητών" και "σωτήρων", την πονηρία που εκτρέφει την πρόθεση για ασέλγεια στο ήδη "κακοποιημένο" σώμα της κοινωνίας, την αλαζονεία που αγνοεί όμως την απληστία της συντριβής,τη συμφιλίωση με την ενοχή,αλλά και την απροσχημάτιστη υποταγή του "δουλοπάροικου" στα όποια ξένα και εγχώρια αφεντικά των όποιων ανομολόγητων συμφερόντων...
Κι αν κάποιος "προσέξει" την απόσταση ανάμεσα των ματιών της πολιτικής διπροσωπείας και της "καρδιάς" της, θα διαπιστώσει ότι η απόσταση είναι πλέον των είκοσι αιώνων φωτός!..
Τέτοιες δίμορφες πολιτικές φυσιογνωμίες, εθισμένες στο πολιτικό παίγνιο και στον πολιτικό εμπαιγμό, εύκολα μεταλλάσσονται σε "βέβηλες" διπλόμορφες πολιτικές φιγούρες, ικανές να "αποκεφαλίσουν" ακόμη και τον Εσταυρωμένο!..