Της Μελίνας Κονταξή
Οι μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν το 1832 ότι η ανεξαρτησία που κερδήθηκε με το αίμα χιλιάδων αγωνιστών θα έμπαινε κάτω από την εγγύηση τους. Απελευθερωθήκαμε από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμε στην «ακαθαρσία της Ευρώπης», όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης.
Τρεις φορές το 19ο αιώνα οι σύμμαχοι απέκλεισαν τον Πειραιά για να επιβάλλουν τα συμφέροντα τους.
Το 1850, οι Άγγλοι για την υπόθεση Πατσίφικο και την υποτιθέμενη οικονομική ζημία που ισχυριζόταν ότι έπαθε, διέλυσαν την οικονομία μιας χώρας.
Το 1854, κατά τον κριμαϊκό πόλεμο, για να υπερασπιστούν τους Τούρκους. Τότε συγκροτήθηκε και υπουργείο κατοχής.
Το 1886 Άγγλοι, Γάλλοι ξανά απέκλεισαν ναυτικά την Ελλάδα για να σταματήσουν και πάλι την πραγμάτωση των εθνικών μας διεκδικήσεων. Το αποτέλεσμα ήταν να νεκρώσει το εμπόριο.
Ουσιαστικά, οι σύμμαχοι, μας απέκλειαν όποτε ήθελαν με ανυπολόγιστες συνέπειες στην οικονομική δραστηριότητα. Μας υποχρέωσαν παράλληλα, να πληρώσουμε ακόμα και Τούρκους για εδάφη που κατακτήσαμε με το αίμα μας και ενθάρρυναν τους Τούρκους να μπουν στον πόλεμο το 1897 για να πάρουν τα λεφτά τους οι Γερμανοί ομολογιούχοι!
Ποτέ δεν μας δόθηκε μια ευκαιρία. Έτσι ξεκινήσαμε την πορεία μας σαν, τυπικά, ανεξάρτητο κράτος, έτσι συνεχίσαμε. Πολεμούσαμε το 1940 για την ελευθερία και των Άγγλων και αυτοί έδιναν νησιά μας στην Τουρκία για να τη δελεάσουν να μπει στο πόλεμο. Ποτέ δεν μας επέστρεψαν ότι μας χρωστούσαν οι Γερμανοί και ποτέ δεν πλήρωσαν. Γιατί οι Αμερικάνοι, έκριναν ότι κατά τον ψυχρό πόλεμο η δυτική Γερμανία, έπρεπε να αναπτυχθεί, και οι Έλληνες, τα θύματα των ναζί, παραφράζοντας ένα τραγούδι του 1947, που εξέφραζε το δικαιολογημένο παράπονο των Ελλήνων που είδαν την χώρα να γίνεται συντρίμμια για την ελευθερία και την νίκη όχι μόνο του έθνους αλλά και για την επικράτηση του πολισμού απέναντι στην βαρβαρότητα τα θύματα των ναζί. Έκριναν ότι έπρεπε τα καθίσουν στο σκαμνί. επειδή νικήσαν με ξεπλυμένους δοσίλογους, που τους εξυπηρετούσαν στην ηγεσία τους και έτσι φτάσαμε στο σήμερα..
Λαός που δεν έμαθε την ιστορία του είναι καταδικασμένος να χαθεί…
Οι μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν το 1832 ότι η ανεξαρτησία που κερδήθηκε με το αίμα χιλιάδων αγωνιστών θα έμπαινε κάτω από την εγγύηση τους. Απελευθερωθήκαμε από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμε στην «ακαθαρσία της Ευρώπης», όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης.
Τρεις φορές το 19ο αιώνα οι σύμμαχοι απέκλεισαν τον Πειραιά για να επιβάλλουν τα συμφέροντα τους.
Το 1850, οι Άγγλοι για την υπόθεση Πατσίφικο και την υποτιθέμενη οικονομική ζημία που ισχυριζόταν ότι έπαθε, διέλυσαν την οικονομία μιας χώρας.
Το 1854, κατά τον κριμαϊκό πόλεμο, για να υπερασπιστούν τους Τούρκους. Τότε συγκροτήθηκε και υπουργείο κατοχής.
Το 1886 Άγγλοι, Γάλλοι ξανά απέκλεισαν ναυτικά την Ελλάδα για να σταματήσουν και πάλι την πραγμάτωση των εθνικών μας διεκδικήσεων. Το αποτέλεσμα ήταν να νεκρώσει το εμπόριο.
Ουσιαστικά, οι σύμμαχοι, μας απέκλειαν όποτε ήθελαν με ανυπολόγιστες συνέπειες στην οικονομική δραστηριότητα. Μας υποχρέωσαν παράλληλα, να πληρώσουμε ακόμα και Τούρκους για εδάφη που κατακτήσαμε με το αίμα μας και ενθάρρυναν τους Τούρκους να μπουν στον πόλεμο το 1897 για να πάρουν τα λεφτά τους οι Γερμανοί ομολογιούχοι!
Ποτέ δεν μας δόθηκε μια ευκαιρία. Έτσι ξεκινήσαμε την πορεία μας σαν, τυπικά, ανεξάρτητο κράτος, έτσι συνεχίσαμε. Πολεμούσαμε το 1940 για την ελευθερία και των Άγγλων και αυτοί έδιναν νησιά μας στην Τουρκία για να τη δελεάσουν να μπει στο πόλεμο. Ποτέ δεν μας επέστρεψαν ότι μας χρωστούσαν οι Γερμανοί και ποτέ δεν πλήρωσαν. Γιατί οι Αμερικάνοι, έκριναν ότι κατά τον ψυχρό πόλεμο η δυτική Γερμανία, έπρεπε να αναπτυχθεί, και οι Έλληνες, τα θύματα των ναζί, παραφράζοντας ένα τραγούδι του 1947, που εξέφραζε το δικαιολογημένο παράπονο των Ελλήνων που είδαν την χώρα να γίνεται συντρίμμια για την ελευθερία και την νίκη όχι μόνο του έθνους αλλά και για την επικράτηση του πολισμού απέναντι στην βαρβαρότητα τα θύματα των ναζί. Έκριναν ότι έπρεπε τα καθίσουν στο σκαμνί. επειδή νικήσαν με ξεπλυμένους δοσίλογους, που τους εξυπηρετούσαν στην ηγεσία τους και έτσι φτάσαμε στο σήμερα..
Λαός που δεν έμαθε την ιστορία του είναι καταδικασμένος να χαθεί…