Δεν ξέρω καμιά φορά αν πρέπει να χαίρομαι που είμαι 35-40 και πρόλαβα να ζήσω την ομάδα μου, τον Παναθηναϊκό σε μεγάλες στιγμές ή όχι γιατί ακριβώς τις θυμάμαι και δεν αντέχω να βλέπω αυτό το μπουλούκι με τους απίθανους παίκτες.
Πραγματικά δεν αντέχω και δεν τον βλέπω. Ούτε σε playstation δεν έχω όρεξη να πάρω τον Παναθηναϊκό. Από το Σαραβάκο, το Ρότσα, το Ζάετς, το Δημόπουλο, το Γεωργακόπουλο, το Δώνη, το Μπορέλι, το Βαζέχα, τον Χένρικσεν, το Φλίπσεν, τον Ασάνοβιτς, το Βλάοβιτς, το Γκούμα, τον Καραγκούνη, το Ζιλμπέρτο, το Γκαλέτο, το Σισε, στο Λαγό, τον Κουτρουμπή, το Σάντσεζ, τον Κλωναρίδη (τον Ηλία;).
Από τη Στεάουα, τη Σπάρτα Πράγας, την Αρσεναλ, τη Σάλκε, την Ιντερ, στην Καμπάλα, την Εστορίλ κ.ο.κ.
Ήμουν βέβαιος ότι ο Παναθηναϊκός δε θα πέρναγε απόψε. Γιατί; Διότι όπως κάποτε πίστευα από πριν ότι θα κάνει διπλό στο Οπόρτο και το Αμστερνταμ, έτσι τώρα είναι πασιφανές ότι υπάρχει και πιο κάτω για να πάει. Ευτυχώς που δεν πέρασε διότι θα έκανε 6 ήττες. Ντροπιαστικές, άοσμες, άχρωμες και άγευστες. Το πολύ να έπαιρνε κανένα Χ όπως πέρυσι. Ελπίζω τουλάχιστον να έρθει κάτω από 5ος και να μην ξαναβγεί στην Ευρώπη.
Αυτά βέβαια όλα μπορεί να αλλάξουν άρδην καθώς είναι βέβαιο πως ο Αλέξης Τσίπρας μετά τις εκλογές αφήνει το ΣΥΡΙΖΑ και αναλαμβάνει τον ΠΑΟ. Πόσο πιο κάτω να τον...πάει άλλωστε; Θα μου πείτε και με την Ελλάδα τα ίδια λέγαμε, και να τώρα! Βέβαια ο νέος κόουτς του ΠΑΟ είναι ο υπεύθυνος για την κατάντια του τριφυλλιού όταν εμπόδισε να γίνει το γήπεδο στο Βοτανικό και έτσι όλοι οι επένδυτες τον εγκατέλειψαν. Ήταν και άτυχη η ομάδα. Τώρα έφυγαν οι ...κορμοράνοι και θα γίνει τζαμί.
Ο Τσίπρας μπορεί να πετύχει πολλά στον ΠΑΟ. Καταρχήν θα μας παραμυθιάσει όλους ότι όχι απλά πρωτάθλημα αλλά μπορούμε να πάρουμε το Champions League απέναντι στη Μπαρτσελόνα και μέσα στη Βαρκελώνη (εκεί που αστεία αστεία κάποτε πήγαμε να τους αποκλείσουμε με το 3-1 και το Μαρκαριάν στον πάγκο). Αλλά και τα μούτρα μας να φάμε, το πιθανότερο, ο Τσίπρας θα μας κάνει να αισθανόμαστε περήφανοι, πρωταθλητές, ηθικοί νικητές, ενώ μπορεί να έχουμε πέσει στη Γ΄εθνική.
Ο Αλέξης άλλωστε ξέρει από Ευρώπη. Την έχει φάει με το κουτάλι. Έχει παίξει σε όλα τα γήπεδα. Άσχετα αν δεν κέρδισε σε κανένα και το μόνο του όφελος ήταν μια γραβάτα από τη Ρώμη. Άλλωστε μόνο όλοι οι άλλοι το γνωρίζουν, όχι ο Τσίπρας. Κι όταν εθελοτυφλείς, περνάς πολύ όμορφα.
Μαζί με τον Τσίπρα θα έρθουν και δυνατοί παίκτες. Ο Φίλης θα παίξει κεντρικός αμυντικός και ο Τσακαλώτος με το κλαμμένο πρόσωπο (α λα Παναγιώτης Γιαννάκης κάποτε καλή του ώρα) θα είναι ο τερματοφύλακας. Η Τασία θα αναλάβει σκάουτερ ταλέντων στην Απω Ανατολή. Άλλους παίκτες δε θα φέρει. Όχι γιατί δε θέλει αλλά επειδή δεν του έμεινε κανένας.
Στον αντίποδα ο Γιάννης Αναστασίου αναλαμβάνει μετά τις εκλογές το ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γιάννης είναι ιδανικός να αναλάβει κάτι διαλυμένο και να το σουλουπώσει / διατηρήσει ζωντανό έστω και κάτω του μετρίου. Μαζί του θα πάρει και όλους σχεδόν τους παίκτες. Στο ποδόσφαιρο ούτως ή άλλως δεν τα καταφέρνουν. Στην πολιτική μπορεί να αποδειχθούν καλύτεροι.
Μόνο ένα θα ήθελα να τονίσω. Δεν είναι σωστό να μπαίνουν μέσα οι οπαδοί και να επιτίθενται στους παίκτες. Αυτό μπορούν, αυτό παίζουν. Δεν μπορείς να χτυπάς τον άλλο επειδή δεν τα κατάφερε.
Μπορείς όμως να πάρεις στο κυνήγι ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΣΕ ΔΟΥΛΕΨΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΤΑ ΑΡΠΑΞΕΙ ΟΛΑ!