Η Κομισιόν ενέκρινε 474 εκατομμύρια ευρώ για την Ελλάδα για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης.
Η Ελλάδα ως η νοτιοδυτικότερη και κοντινότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ασία, και την Μέση Ανατολή, και το κοντινότερο ανατολικό σύνορο στην Αφρική, είναι η ακριτική χώρα της ΕΕ. Μετά τη Σένγκεν, η Ελλάδα αποτελεί και το μόνο σύνορο που πρέπει κάποιος να περάσει, για να μπει στην Ευρώπη.
Ως τέτοια, η χώρα μας είναι αποδέκτης μεταναστευτικών ροών προς το σύνολο της Ευρώπης, πέραν και πάνω από τις δυνατότητές μας ως κοινωνία και ως χώρα να διαχειριστούμε και πόσω μάλλον να απορροφήσουμε.
Με τουλάχιστον 1 εκατομμύριο και μέγιστο 2 εκατομμύρια νέους μετανάστες (10%-20% του συνολικού πληθυσμού) που δεν μιλούν τη γλώσσα μας να διαμένουν στη χώρα μας, ενώ η συνολική Ευρώπη διαχειρίζεται πολύ λιγότερους του 10% του πληθυσμού τους, τόσο οι υποδομές μας τεντώνονται στα όρια της σύνθλιψης, όσο και απαιτείται εξειδικευμένο προσωπικό για την διαχείριση αυτής της κρίσης.
Αυτά έχουν ένα κόστος. Πιθανόν 10%-20% του συνολικού χρόνου των δημοσίων υπαλλήλων απασχολούνται αποκλειστικά με την φροντίδα και διαχείριση των μεταναστών, για να τους παρέχουν όσα μπορεί η φτωχή πλέον χώρα μας να τους παρέχει.
Όμως το σύνολο του κόστους αυτού το επωμίζεται ο Έλληνας φορολογούμενος, και όχι ο Ευρωπαίος.
Για τις μεταναστευτικές ροές αυτές οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δίνουν 474 εκατομμύρια ευρώ, ή 237 ευρώ για κάθε μετανάστη που πρέπει να διαχειριστούμε εκ μέρους και για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλωστε, και οι ίδιοι οι μετανάστες ομολογούν ότι στόχος τους δεν είναι η παραμονή στη χώρα μας, αλλά η είσοδος στην Ευρώπη.
Η κατάσταση είναι όπως αν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής να άφηναν στην τύχη του την Πολιτεία του Νέου Μεξικού για να διαχειριστεί τις μεταναστευτικές ροές προς το σύνολο των ΗΠΑ, χωρίς ομοσπονδιακούς πράκτορες του Immigration Service, χωρίς κονδύλια για την υγειονομική τους περίθαλψη, τον επαναπατρισμό τους, την διαμονή τους, την σίτισή τους, την ένδυση και την υπόδησή τους.
Αντί αυτού φανταστείτε οι ΗΠΑ να έλεγαν στο Νέο Μεξικό: "κόφτε το λαιμό σας, και πάρτε 250 δολάρια για κάθε μετανάστη, και βγάλτε τα πέρα μόνοι σας!"
Το κόστος αυτό της διαχείρισης σε πόρους που διατίθενται στην Ελλάδα από τους Έλληνες φορολογούμενους και μόνον φτάνει το 10%-20% του αριθμού των συνολικών δημοσίων υπαλλήλων που εργάζονται σε τομείς που έρχονται σε επαφή με τις μεταναστευτικές ροές.
Ειδικότερα στον τομέα της υγείας, και της δημόσιας τάξης, της δικαιοσύνης, και της εκπαίδευσης, το ποσοστό του χρόνου των δημοσίων υπαλλήλων που απασχολείται με τους μετανάστες ξεπερνάει το 20% μεσοσταθμικά, άρα και το 20% αυτών έχουν κόστος αποκλειστικά για να διαχειριστούν την μεταναστευτική ροή προς το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πέραν αυτού, οι ισχυροί μας ευρωπαϊκοί εταίροι, σφυράνε κλέφτικα αναφορικά με την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία για μη επαναπροώθηση των μεταναστών που εισέρχονται από τα τουρκικά σύνορα, και μας αφήνουν να τα βάλουμε μόνοι μας με μια επιθετική προς εμάς γείτονα που διαθέτει 7πλάσιο πληθυσμό από εμάς, και ενδημική αδιαφορία για το διεθνές δίκαιο και τις συνθήκες που η ίδια έχει υπογράψει.
Είμαστε αυτή τη στιγμή σε ένα σταυροδρόμι, όπου το κόστος του κράτους είτε θα πρέπει να πέσει αντίστοιχα για να επιτύχουμε τους στόχους που θέτουν οι δανειστές μας, είτε το μερίδιο του κόστους που αναλογεί στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να πάψουμε να το πληρώνουμε εμείς, και να ξεκινήσουν να το πληρώνουν εκείνοι.
Και δεν μιλώ για 237 ευρώ ανά μετανάστη, αλλά 3.000-5.000 ευρώ ανά άτομο, για να μπορεί η χώρα μας να τους αποδώσει την φροντίδα που δικαιούνται αυτοδικαίως ώς ανθρώπινα όντα. Μιλώ για 3-10 δισεκατομμύρια ετήσιο κόστος στη χώρα, αναλόγως αν συμφωνήσουμε να στηρίζονται από την ΕΕ με 3.000 ευρώ ετησίως ή 5.000, και αν συνολικά οι παράνομοι μετανάστες (illegal immigrants) είναι 1.000.000 ψυχές ή 2.000.000.
Πρέπει η Ελλάδα να πάψει να παριστάνει ότι μπορεί να διαχειριστεί το ζήτημα, και να απαιτήσει εγκαίρως τόσο οικονομικούς πόρους για φάρμακα και υποδομές και σίτιση και εκπαίδευση, και επαναπροώθηση, όσον και ανθρώπινο δυναμικό, ώστε να μπορέσει να μειώσει το δικό της δημόσιο τομέα, ή την πληρωμή πλέον του ποσοστού που θα συμφωνηθεί από τους δημοσίους υπαλλήλους που απασχολούνται με το μεταναστευτικό, απευθείας από τα κοινοτικά ταμεία.
Είναι καθήκον της εκάστοτε κυβέρνησης να τεκμηριώσει τις ανάγκες αυτών των ψυχών, και να διασφαλίσει ότι η υπόλοιπη ΕΕ κουβαλάει το βάρος που της αναλογεί, και ότι δεν πέφτει όλο το βάρος στις πλάτες του Έλληνα κακοποιημένου φορολογούμενου.
Οτιδήποτε άλλο συνιστά σε λάθρα επιβάρυνση του Έλληνα φορολογούμενου υπέρ των υπόλοιπων Ευρωπαίων.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θρέφει την εχθρότητα προς τους μετανάστες και τον Εθνικισμό στην Ελλάδα.
Στην πραγματικότητα η χώρα μας είναι αλληλέγγυα προς τους μετανάστες.
[πηγή: http://www.bbc.com/news/world-europe-24583286] Όμως όταν έχει να διαχειριστεί το 45%-50% της συνολικής μεταναστευτικής ροής προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, και η ίδια η Ευρώπη παριστάνει ότι το πρόβλημα είναι τοπικό και δικό μας, και τσιγκουνεύεται να συμμετέχει με το μερίδιο που της αναλογεί, τότε το πρόβλημα παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις.
Από την σύσταση της Σένγκεν, η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκό σύνορο. Η ΕΕ όμως δίνει σχεδόν 300.000.000 ευρώ το χρόνο, για 2 εκατομμύρια μετανάστες. Δηλαδή περί τα 150 ευρώ το χρόνο ανά άνθρωπο.
Μόνο η επιδότηση ενοικίου των φτάνει στα 2.500 ευρώ ετησίως.
Η κατάσταση αυτή είναι γελοία, και πρέπει να λήξει.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση διαπράττει ανθρωπιστικό έγκλημα, αφήνοντας τις συνοριακές περιοχές της να διαχειριστούν το κόστος των μεταναστών, και μη απορροφώντας τις ποσοστώσεις που έχουν υποχρέωση, ώς μελη της Ένωσης, κατά παράβαση των σχετικών Ευρωπαϊκών Συνθηκών. Αντίθετα, ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση απορροφά ετησίως λιγότερους πρόσφυγες από όσοι βρίσκονται στην Ελλάδα, και με την εξαίρεση της Γερμανίας και της Φινλανδίας, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες επαναπροωθούν τους μετανάστες/πρόσφυγες που πιάνουν πίσω στην Ελλάδα.
Το έλειμμα των 5-10 δισ. ετησίως που απορροφά ως κόστος η χώρα μας, για να κάνει τον συνοριοφύλακα της Ευρώπης, αμισθί, εξαθλιώνει την ελληνική κοινωνία, και δημιουργεί τις συνθήκες ξενοφοβίας, παραβατικότητας και εθνικισμού που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Αυτό πρέπει να πάψει.
Ειδικά εφόσον επίτροπος της Κομισιόν για το μεταναστευτικό είναι ο Έλληνας Δημήτρης Αβραμόπουλος.
Άμεσα!
Σκεφτείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή στην Ελλάδα αν το 20% των συνολικών κρατικών δαπανών που ξοδεύονται από το ελληνικό κράτος για την εξυπηρέτηση των μεταναστευτικών ροών, καλυπτόταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως όφειλε.
Σκεφτείτε πόσες θέσεις εγασίας θα δημιουργούσε η ΣΩΣΤΗ διαχείριση του θέματος, με συνοριοφύλακες, κοινωνικούς λειτουργούς, εκπαιδευτικούς, γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό, και ούτω καθεξής.
Η εντύπωση του μέσου Έλληνα ότι οι μεταναστευτικές ροές είναι βάρος θα εξέλειπε. Εξάλλου, με το πρόσφατο μεταναστευτικό νόμο, 100.000 μετανάστες δεύτερης γενιάς έλαβαν την Ελληνική Ιθαγένεια, και θα συμβάλουν στην καταπολέμηση του δημογραφικού προβλήματος, ενσωματωμένοι πλέον στην Ελληνική Κοινωνία.
Το μεταναστευτικό είναι θέμα πόρων, ευρωπαϊκών πόρων, και ως τέτοιο πρέπει να επιλυθεί.
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @Agissilaos