Η αυτογνωσία δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Προυποθέτει γνώσεις εκτεταμένες, κατάλληλα ερμηνευμένες. Αλλά είναι και κάτι άλλο, επίπλέον. Είναι η πικρή αλήθεια, που ειδικότερα ο νεοέλληνας την αποφεύγει, βυθιζόμενος σε αναπαυτικούς μύθους, έστω κι αν οι ψευδείς μύθοι φλερνουν την καταστροφή.
Και είναι φορές που καταλήγει στην καταστροφή του, γιατί νιώθει άβολα με την ορθολογική αλήθεια της υπάρξεως. Και στον τόπο της καταστροφής της υπάρξεως του στήνει πρόχειρα μικρά "τρόπαια εορτασμού", προσδοκώντας επί ματαίω κάποια ανάσταση...
Στη χώρα δε που ανακαλύφθηκε το "μέτρο" έχει ενθρονιστεί και ηγεμονεύει η υπερβολή. Αναζητείται η "μέση οδός". Ούτε ο στεγνός ορθός λόγος να κυριαρχεί, ούτε το απειθάρχητο συναίσθημα. Ο ορθός λόγος ας χαλιναγωγεί το συναίσθημα. Το συναίσθημα ας βρίσκει θαλπωρή στον ορθό λόγο.
Στην πραγματικότητα ωστόσο η κοινότερη εμπειρία δείχνει ότι τα μεν ανθρώπινα σύνολα της ελληνικής κοινωνίας έχουν βασικά τους κίνητρα το ένστικτο και το συναίσθημα, τα άτομα όμως που διαχειρίζονται τις τύχες της, έχουν τον ψυχρό λογισμό.
Και ο ψυχρός λογισμός των εγχώριων πολιτικών πορεύεται με την ακαμψία του ρομπότ. Ποδοπατάει και ισοπεδώνει. Πορεύεται με το πάθος της πλεονεξίας, της απληστίας και του εξουσιασμού. Πορεύεται με τον άκαρδο υπολογισμό, την αδιαφορία προς τον πλησίον, την αναλγησία, την υποκρισία και την επιτήδευση. Πορεύεται με απωθημένα και απόκρυφες μνησικακίες, με τα παρασιωπημένα πάθη, με τη λογοκοπία και τη νυθοπλασία...
Τόση μυθοπλασία που εσχάτως ανασύρθηκε από το λεξικό και έγινε "μοδάτη", η λέξη "αφήγηση", που αφειδώς χρησιμοποιείται από τους Ταρτούφους της πολιτικής, για ό,τι σχετίζεται με καταστάσεις και πολιτικές, έστω κι αν "ξεσκίζουν" το περιεχόμενό της με την ημιμάθειά τους...
Η κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα και η κοινωνία, εξάλλου, δεν είναι παρά η αποστομωτική απεικόνιση του ναυαγίου του ψυχρού λογισμού των εξουσιολάγνων. Με τη βεβαρημένη συνείδησή τους, τον αποπροσανατόλιστο βηματισμό τους. Και ευτελισμένοι στα ιδανικά τους, με δανεικές φράσεις και ιδέες, θριαμβολογούν για ανύπαρκτα επιτεύγματα, στην επίμονη προσπάθειά τους να καλύψουν την ερημία των ιδεών και των πράξεών τους...
Κι όσο παρατηρώ τις πολιτικές συμπεριφορές, τις πολιτικές δηλώσεις που συνοδεύονται από άφθονη έκκριση σιέλου, τις αντιδράσεις των ασπόνδυλων της Βουλής, τις οβιδιακές μεταμορφώσεις αρχηγών και αρχηγίσκων, με εσχάτως αυτή του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος διεκδικεί το ρόλο του "μεταρρυθμιστή" με όχημα την εφαρμογή ενός ακόμη μνημονίου, με την ελαφρότητα της πολιτικής του σκέψης να βρίσκεται στις παρυφές της γελοιότητας, τόσο νιώθω ότι ο Ιονέσκο κρύβεται μέσα στους αυτόκλητους "μεταρρυθμιστές" και "σωτήρες" μας...
Ο παραλογισμός σ' όλο το μεγαλειώδες εύρος του. Η πολιτική σχιζοφρένεια ενσαρκωμένη σε ψυχονευρωτικούς και καιροσκόπους ηγετίσκους, οι οποίοι επιμένουν με βερμπαλιστικές ακροβασίες, με αλλοπρόσαλλα πολιτικά επινοήματα και τεχνάσματα να μας...σώσουν!