Πάντα αναρωτιόμουν για την απουσία ενδιάφεροντος των ψευτοπροοδευτικών για τους Κούρδους. Ίσως γιατί επέλεξαν να παλέψουν όπως τους προέτρεψε κούρδος ηγέτης στο Ιράν χωρίς να βάζουν βόμβες σε πόλεις χωρίς να κάνουν αεροπειρατείες χωίς να παίρνουν ομήρους και να τα ρίχνουν στον ιμπεριαλισμό.
Από την άλλη οι Κούρδοι στην Τουρκία αγωνίζονται εναντίον των ταξικών αδερφών των Ελλήνων αντιεθνικιστών για το δικαίωμα στην γλώσσα στον πολιτισμό στο έθνος. Οι απεργίες πείνας εκεί δεν γίνονται μετά από παραβίαση ποινικών νόμων για να αποδείξουν ότι μπορούν.
10.000 άνθρωποι έκαναν απεργία πείνας το 2012 για το δικαίωμα της εκπαίδευσης και της υπεράσπισης στην μητρική τους γλώσσα. Οι Τούρκοι καταστρέφουν χωριά Κούρδων, καίνε, σκοτώνουν αμάχους, στερούν από πραγματικούς πρόσφυγες σε στρατόπεδο ακόμα και το φαγητό αλλα οι αντιεθνικιστές είναι απασχολημένοι άλλωστε οι Κούρδοι και σε πατρίδα πιστεύουν (αντε να μπούν στον κόπο οι προλετάριοι χωρίς πατρίδα να ασχολήθουν), και δε μισούν την Ελλάδα και αναγνώρισαν τις γενοκτονίες του Ελληνισμού ζητώντας συγνώμη για την συμμετοχή Κούρδων σε αυτές, όλα τα κακά μαζι για τους οπαδούς του συνωστισμού.
Βελούχοι. Το 1948 το Πακιστάν κατέλαβε το Βελουχιστάν. 18.000 Βελούχοι έχουν απαχθεί από κρατικές υπηρεσίες σύμφωνα με την διεθνη αμνηστία χιλιάδες ακρωτηριασμένα σώματα έχουν βρεθεί αλλα αφού δεν μπορεί να κατηγορηθεί η Ελλάδα και θα πρέπει να εξηγηθεί γιατί μουσουλμάνοι Πακιστανοί γίνονται δεκτοί ως πρόσφυγες ποιος να ασχοληθεί.
Άλλωστε και αυτοί για εθνική απελευθέρωση αγωνίζονται εντελώς άχρηστοι για τους επαγγελματιές ανθρωπιστές και για τους ιμπεριαλιστές που στηρίζουν την Τουρκία και το Πακιστάν (το δεύτερο μη κατηγορώντας το).
Οι επαγγελματίες ανθρωπιστές εξαιτίας της ιδεοληψίας τους και των ΜΚΟ που μετράνε κεφάλια όχι αλήθειες, οι ιμπεριαλιστές για τα συμφέροντα τους στην ουσία δουλεύουν μαζί. Αλίμονο στα έθνη που αγωνίζονται για το δίκαιο για τις καλύβες τους και τα πεζούλια τους.