Οι λέξεις ‘μάντρα’ και ‘μαντρί’ προέρχονται από την αρχαία ελληνική λέξη ‘μάνδρα’, ήτοι τον περιφραγμένο χώρο, που χρησιμοποιείται για τη φύλαξη των κοπαδιών, κυρίως αιγοπροβάτων, το βράδυ. Συναφές είναι και το ουσιαστικό ‘ποίμνιο’, που πάλι σημαίνει κοπάδι, ιδίως αιγοπροβάτων ή προβάτων, που το φροντίζει ένας γιδοβοσκός.
Συνώνυμα της μάντρας είναι το ‘ποιμνιοστάσιο’, η ‘στάνη’ και η ‘στρούγκα’, όμως οι λέξεις ‘στάνη’ και ‘στρούγκα’ δεν είναι ελληνικές. Η ‘στάνη’ προέρχεται από την σλαβική λέξη ‘stan’, ενώ η ‘στρούγκα’, από την κουτσοβλαχική λέξη ‘strunga’.
Οι έννοιες αυτές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το δεσποτικό καθεστώς εξουσίας, της τυραννικής αριστερο-κεντρο-δεξιάς κομματοκρατίας, του έξωθεν επιβεβλημένου στην Ελλάδα αγγλοσαξονικού κοινοβουλευτισμού. Την άρρηκτη δε, μεταφορική σύνδεση των ειδυλλιακά βουκολικών αυτών εννοιών με το καθεστώς της κομματοκρατίας, την πέτυχε ο Ευάγγελος του Αναστασίου Αβέρωφ-Τοσίτσας (1910–1990), ένας Έλλην διπλωμάτης και ιστορικός, βλαχικής ή αρουμανικής καταγωγής.
Ο Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας βίωσε το καθεστώς εκ των έσω, υπηρετώντας πιστά μέσα σε δεξιές κομματικές μάντρες: Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις, Νέα Δημοκρατία, Κόμμα Φιλελευθέρων και Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων. Έτσι έγινε γνωστή και η ‘φιλολογική’ συμβολή του αείμνηστου Ευαγγέλου Αβέρωφ στα καθεστωτικά ποιμνιοστάσια της κομματοκρατίας.
Μπορεί βέβαια η συμβολή αυτή του Αβέρωφ να μην είναι τιμητική για τα καθεστωτικά δόγματα, κινήματα και κόμματα, και για τους καθεστωτικούς φορείς, όμως είναι επιτυχής. Διότι, στην πραγματικότητα του προτεκτοράτου ‘Greece’: «όποιος φεύγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος»!
Όπου «λύκος» μπορεί να είναι:
α΄) ο εκάστοτε γιδοβοσκός,
β΄) τα ομέστια αιγοπρόβατα, που απαρτίζουν την κάθε στάνη,
γ΄) οι ανεύθυνοι και ευθυνόφοβοι οπαδοί των κομμάτων, οι οποίοι δεν συγχωρούν τις ανεξάρτητες κινήσεις των καθεστωτικών αιγοπροβάτων ή γιδοβοσκών και
δ΄) τα μαντρόσκυλα που φυλάνε το μαντρί από εξωτερικούς εχθρούς, αλλά και από κάθε εσωτερική κίνηση ανταρσίας.
Βέβαια, οι ίδιοι οι οπαδοί είναι, που σαν αιγοπρόβατα με παράπονο βελάζουν, για την τυραννική κομματοκρατία και την εύκαμπτη σπονδυλική στήλη των καθεστωτικών γιδοβοσκών. Αυτό είναι ένα ακόμη δείγμα της σχιζοφρενικής στάσης των λάγνων της εξουσίας απέναντι στον αγγλοσαξονικό κοινοβουλευτισμό.
Είναι και η στάση που καλλιεργούν όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Όπου θεωρείται σοφή κίνηση για ένα καθεστωτικό αιγοπρόβατο ή γιδοβοσκό, να μην αφήνει την κομματική στρούγκα, ακόμη κι αν η συνείδησή του επιτάσσει άλλα ή ακόμη και τα απολύτως αντίθετα.
Το ερώτημα λοιπόν που θέτει το κάθε καθεστωτικό ΜΜΕ είναι: «τι γίνεται εντός;» Ήτοι, στις συντεταγμένες στρούγκες των δογμάτων, κινημάτων, κομμάτων και φορέων, τουλάχιστον παράγεται μια ψευδαίσθηση προνοίας, ακούγονται φωνές και διατυπώνονται απόψεις για τα τεκταινόμενα;
Δυστυχώς όμως, και σ’ αυτό ακόμη το επίπεδο, τα πράγματα χειροτερεύουν. Άκρα του τάφου σιωπή στα μαντριά των κομμάτων ή «Μούγκα στην στρούγκα»!
Χωρίς καμμία απολύτως εξαίρεση, ο καθεστωτικός συγκεντρωτισμός εξουσίας έχει γίνει το κυρίαρχο δόγμα στη λειτουργία όλων των καθεστωτικών κινημάτων, κομμάτων και φορέων. Και όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ, επίσης φαίνεται πως έχουν υιοθετήσει πλήρως τούτη την άρδην καθεστωτική «θεωρία της στρούγκας».
Σύμφωνα με την εφαρμογή της θεωρίας αυτής στην πράξη, ακόμη και τα αιγοπρόβατα–βουλευτές πρέπει να υποτάσσονται, ως κοπάδι, στα σαλαγήματα του αρχηγού-τσέλιγκα. Εάν δεν υπακούουν, τότε αυτό σημαίνει ότι θέλουν να τον ανατρέψουν.
Επομένως κινδυνεύουν να αποβληθούν από τη στρούγκα και να τα φάει ο λύκος. Κάπως έτσι θα το έθετε και ο εγκυρότερος εκφραστής της καθεστωτική θεωρίας της στρούγκας, ο μακαρίτης Ευάγγελος Αβέρωφ.