Της Μελίνας Κονταξή
Οι πραγματικοί εχθροί των προσφύγων είναι οι δήθεν προστάτες τους. Αυτοί που τους ταυτίζουν με τους παράνομους μετανάστες υποτιμώντας την τραγωδία τους και στερώντας από τον κόσμο την δυνάτητα να μάθει τους λόγους που τους εξανάγκασαν να φύγουν από την πατρίδα τους ώστε να αγωνιστούν όλοι μαζί για την επιστροφή τους για την απελευθέρωση κάθε έθνους όπως αγωνιζόταν ο Τσέ.
Αυτοί που τους αφήνουν έρμαια στα χέρια ισλαμιστών σαν αυτών που έγιναν αιτία να φύγουν με αποτέλεσμα να δέχονται επιθέσεις ενδεικτικό το παράδειγμα των κούρδων στην Κω που δέχτηκαν επίθεση από άραβες ισλαμιστές. Αυτές οι επιθέσεις δεν συγκινούν τους δήθεν προστάτες.
Αυτοί που δεν αγαπάνε τον άνθρωπο μόνο τον εαυτό τους. Αν αγαπούσαν τον άνθρωπο δε θα αναρτούσαν πανό βρίζοντας τους τουρίστες και αδιαφορόντας για τους ανθρώπους που ζούν από τον τουρισμό επικαλούμενοι τα κακά του.
Θα αγαπούσαν και τον ντόπιο και τον ξένο άνθρωπο.
Θα χώριζαν αυτους που ήρθαν κυνηγημένοι από τον ισλαμοφασισμό από τους ισλαμιστές που αναζητούν μια καλύτερη τύχη στην Ευρώπη.
Θα πάλευαν για να μέινουν όσοι δεν κινδυνεύουν στις πατρίδες τους για να πάρουν τον πλούτο τους στα χέρια τους.
Θα κατάγγελναν ονομαστικά το κεφάλαιο που τους κλέβει τον πλούτο αλλα πως να το κάνουν οι Μκο δεν πληρώνονται από το προλεταριάτο.
Αυτοί που μεγάλωσαν σε πατρίδα και δε έμαθαν ποτέ τι σημάινει να αγωνίζεσαι για την απελευθέρωση της. Αυτοί που δεν στερήθηκαν πότε το δικαίωμα στον πολτισμό τους.
Πως να καταλάβουν λοιπόν ότι οι καταπιεστές θέλουν μάζες όπως και αυτοί κεφάλια χώρις πολιτισμό χωρίς εθνικούς δεσμούς ώστε να απομυζούν τον πλούτο των εθνών χωρίς αντίσταση ώστε να κρατάνε υπόδουλα εδάφη που δεν τους ανήκουν όπως η Τουρκία όπου η ομιλία της κουρδικής γλώσσας σε δημόσιο χώρο ήταν αρκετή για να μπεί κάποιος στην φυλακή μέχρι πριν από λίγα χρόνια.
Αυτοί που έιναι τα καλύτερα δεκανίκια των ολιγαρχών των φασιστκών κρατών φροντίζοντας να μη δημιουργηθούν ποτέ εθνικά μέτωπα αντίστασης γιατι οι λαοί έχουν πατρίδες σε αντίθεση με αυτούς και δεν θα συγκινηθούν ποτέ από τα συνθήματα τους και το κεφάλαιο το ξέρει.
Οι πραγματικοί εχθροί των προσφύγων είναι οι δήθεν προστάτες τους. Αυτοί που τους ταυτίζουν με τους παράνομους μετανάστες υποτιμώντας την τραγωδία τους και στερώντας από τον κόσμο την δυνάτητα να μάθει τους λόγους που τους εξανάγκασαν να φύγουν από την πατρίδα τους ώστε να αγωνιστούν όλοι μαζί για την επιστροφή τους για την απελευθέρωση κάθε έθνους όπως αγωνιζόταν ο Τσέ.
Αυτοί που τους αφήνουν έρμαια στα χέρια ισλαμιστών σαν αυτών που έγιναν αιτία να φύγουν με αποτέλεσμα να δέχονται επιθέσεις ενδεικτικό το παράδειγμα των κούρδων στην Κω που δέχτηκαν επίθεση από άραβες ισλαμιστές. Αυτές οι επιθέσεις δεν συγκινούν τους δήθεν προστάτες.
Αυτοί που δεν αγαπάνε τον άνθρωπο μόνο τον εαυτό τους. Αν αγαπούσαν τον άνθρωπο δε θα αναρτούσαν πανό βρίζοντας τους τουρίστες και αδιαφορόντας για τους ανθρώπους που ζούν από τον τουρισμό επικαλούμενοι τα κακά του.
Θα αγαπούσαν και τον ντόπιο και τον ξένο άνθρωπο.
Θα χώριζαν αυτους που ήρθαν κυνηγημένοι από τον ισλαμοφασισμό από τους ισλαμιστές που αναζητούν μια καλύτερη τύχη στην Ευρώπη.
Θα πάλευαν για να μέινουν όσοι δεν κινδυνεύουν στις πατρίδες τους για να πάρουν τον πλούτο τους στα χέρια τους.
Θα κατάγγελναν ονομαστικά το κεφάλαιο που τους κλέβει τον πλούτο αλλα πως να το κάνουν οι Μκο δεν πληρώνονται από το προλεταριάτο.
Αυτοί που μεγάλωσαν σε πατρίδα και δε έμαθαν ποτέ τι σημάινει να αγωνίζεσαι για την απελευθέρωση της. Αυτοί που δεν στερήθηκαν πότε το δικαίωμα στον πολτισμό τους.
Πως να καταλάβουν λοιπόν ότι οι καταπιεστές θέλουν μάζες όπως και αυτοί κεφάλια χώρις πολιτισμό χωρίς εθνικούς δεσμούς ώστε να απομυζούν τον πλούτο των εθνών χωρίς αντίσταση ώστε να κρατάνε υπόδουλα εδάφη που δεν τους ανήκουν όπως η Τουρκία όπου η ομιλία της κουρδικής γλώσσας σε δημόσιο χώρο ήταν αρκετή για να μπεί κάποιος στην φυλακή μέχρι πριν από λίγα χρόνια.
Αυτοί που έιναι τα καλύτερα δεκανίκια των ολιγαρχών των φασιστκών κρατών φροντίζοντας να μη δημιουργηθούν ποτέ εθνικά μέτωπα αντίστασης γιατι οι λαοί έχουν πατρίδες σε αντίθεση με αυτούς και δεν θα συγκινηθούν ποτέ από τα συνθήματα τους και το κεφάλαιο το ξέρει.