Πρόσφατα επανακυκλοφόρησαν κάποιες παλαιότερες έρευνες, στο πλαίσιο της προσπάθειας των “ανθρωπιστών” να αποδείξουν ότι όλοι είναι το ίδιο αλλά και το πόσο κακοί είναι οι Έλληνες, σχετικά με την εγκληματικότητα των Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα.
Για την απόδειξη του μισανθρωπισμού και όχι απλά μισελληνισμού τους, θα αρκούσε η επισήμανση της ανικανότητας τους να διακρίνουν τη διαφορά ενός ανθρώπου που έφυγε κυνηγημένος από ισλαμοφασίστες από έναν ισλαμιστή, φτωχό η μη που για διάφορους λόγους θέλει να πάει στην Ευρώπη. “Χρυσό και μετρητά είχαν μαζί τους Άραβες στην Κω” ανέφερε Αγγλίδα εθελόντρια που πήγε στην Κω για να βοηθήσει. Την ανικανότητα τους την πληρώνουν ήδη τα πραγματικά θύματα, όπως Κούρδοι από το Κομπάνι, που στο ίδιο νησί βρέθηκαν δίπλα σε Άραβες υπέρ της Ισις, πάλι σύμφωνα με την ίδια εθελόντρια.
Aλλά… αφού δεν είναι ανακατεμένοι Έλληνες γιατί να ασχοληθούν οι ανθρωπιστές; Ας συνεχίσουμε όμως με τις δήθεν συγκλονιστικές αποκαλύψεις του 1998, είναι τόσο τραγικοί που μόνο να επαναλαμβάνονται μπορούν..
Η έρευνα του ιού της Ελευθεροτυπίας του 1998 -μόνο αυτή είχαν- βασίστηκε σε στοιχεία των καθηγητών Μπίτζες και Σέλιν. Ο καθηγητής Μπίτζες στέλνει από το 1998 μια επιστολή με τίτλο “Γράμμα ενός Αμερικανού Ελληνικής καταγωγής στον Ελληνικό λαό” όπου καταγγέλλει την χρησιμοποίηση της έρευνας του για την δυσφήμιση των Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική.
Αναφέρει συγκεκριμένα ότι το άρθρο ήταν αρκετά ακριβές αλλά ψεύδονται μέσω παραλείψεων. Τι ξέχασαν να αναφέρουν; Ότι οι Έλληνες που υπέστησαν το πογκρόμ στην Ομάχα δεν ήταν παράνομοι μετανάστες, ότι η εγκληματικότητα τους δεν ήταν μεγαλύτερη από τις άλλες εθνικές ομάδες μεταναστών στην Νεμπράσκα, ότι ήταν εξαιρετικά σεβαστοί και ότι η εξέγερση εναντίον πρωταρχικά οφειλόταν σε κοινωνικούς, οικονομικούς και πιθανόν θρησκευτικούς λόγους.. λεπτομέρειες ξέχασαν δηλαδή. Ο καθηγητής αναφέρει επίσης ότι σε ένα άρθρο στην Ελευθεροτυπία με τίτλο “Οι Έλληνες σκορπούν τρόμο στην Νέα Υόρκη” χρησιμοποιήθηκαν στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα στην Νέα Υόρκη εκτός ιστορικού πλαισίου και πολύ πιθανόν ψευδή. Όταν αυτά γράφει ο καθηγητής στην έρευνα του οποίου βάσισαν τα άρθρα τους, την αξιοπιστία τους την αφήνω στην κρίση του καθένα, το ίδιο και όταν χρησιμοποιούνται στοιχεία μόνο δυο χρόνων, των χρόνων του οικονομικού κράχ (1929-1930) στην Αμερική, για να χαρακτηριστεί η συμπεριφορά μιας εθνικής ομάδας, που ξεκίνησε την μετανάστευση πριν το 1900, όπως έγινε με την έρευνα του Σέλιν που αφορούσε την διετία 1929-1930.
Ντροπή μας! Ταυτίσαμε τον ανθρωπισμό με τον μισελληνισμό. Δώσαμε το ηθικό πλεονέκτημα του ανθρωπιστή, σε αυτούς που απεχθάνονται τον Έλληνα άνθρωπο, λες και αν δεν αγαπάς τον δικό σου τόπο, το δικό σου λαό, μπορείς να αγαπάς ξένους τόπους, ξένους λαούς. Για 20 και πλέον χρόνια δεχόμαστε την επιβράβευση αυτών που θα αμφισβητήσουν περισσότερο την ιστορία μας, που θα σπάσουν περισσότερο τους συνεκτικούς δεσμούς της παράδοσης μας, που κράτησαν τους Έλληνες ακόμα και στην Τουρκοκρατία. Απορούμε αλήθεια που φθάσαμε εδώ; Το κεφάλαιο που δεν έχει πατρίδα, όπως έλεγε ο Άρης Βελουχιώτης, φρόντισε να μας κάνει να ξεχάσουμε τι σημαίνουν οι καλύβες και τα πεζούλια μας, για να μην τα υπερασπίσουμε όταν θα ερχόταν η ώρα. Ντροπή σε μας που το δεχτήκαμε, πρέπει να ζητήσουμε συγνώμη από την μνήμη των συκοφαντημένων προγόνων μας, μα περισσότερη ντροπή σε κείνους που το έκαναν και το κάνουν και ακόμα, εκείνους που τους περιβάλλουμε με τον τίτλο του “ανθρωπιστή”.