Κάπου διάβασα ότι οι Πόντιοι ξεσηκώθηκαν λέει το 1914 και οι Τούρκοι τους συνέτριψαν. Αξιοθρήνητη άγνοια και επιλεκτική ανάγνωση της ιστορίας, από ψευτοανθρωπιστές, στην προσπάθεια τους να αποδείξουν πόσο ρατσιστής ήταν ο Έλληνας.
Το Ποντιακό αντάρτικο ήταν άμυνα.
Ο Τούρκος ιστορικός Σαΐτ Τσετίνογλου αναφέρει ότι οι Νεότουρκοι μετά τους Βαλκανικούς, άρχισαν να θέτουν σε εφαρμογή το σχέδιο της εξόντωσης των άλλων εθνοτήτων, σχέδιο που είχαν ήδη καταρτίσει κατά το συνέδριο τους το 1911, στην κατεχόμενη Θεσσαλονίκη.
Οι Τούρκοι είχαν προσχεδιάσει τη γενοκτονία και με την έναρξη του Α παγκοσμίου αρχίζει η πολιτική των εκτοπίσεων. Οι χριστιανοί στρατιώτες κατά τον πρώτο παγκόσμιο στέλνονταν στα αμελέ ταμπουρού, τάγματα εργασίας, τάγματα θανάτου στην πραγματικότητα, όπου χιλιάδες εξοντώθηκαν.
Κάποιοι δραπέτευαν, οι στρατιωτικές αρχές ενημέρωναν τις διοικήσεις για τους τόπους προέλευσης των δραπετών και χωροφύλακες με αφορμή την έρευνα, άρπαζαν, ατίμαζαν, έκαιγαν σπίτια.
Έτσι, όταν αυτοί που γλίτωσαν τα τάγματα εξόντωσης γύριζαν πίσω και έβλεπαν τι έγινε, έπαιρναν τις οικογένειες τους και κατέφευγαν στα βουνά όπου κατέφευγαν επίσης και χωρικοί που δεν άντεχαν την βία των Τούρκων.
Η ιστορία του Παντελή Αναστασιάδη είναι παράδειγμα για το πόσο άξιζε η ζωή των Ελλήνων…
Ένα βράδυ, μαθητής γυμνασίου, έκανε περίπατο με άλλα τέσσερα παιδιά έξω από το δικαστήριο της Σαμψούντας, ο θόρυβος των αλόγων τους ενόχλησε τους Τούρκους δικαστές, που έδωσαν εντολή ως το πρωί τα παιδιά να εκτελεστούν. Τα τρία παιδιά, ανάμεσα τους και ο Παντελής, σώθηκαν, γιατί οι οικογένειες ειδοποιήθηκαν εγκαίρως, τα άλλα δύο εκτελέστηκαν το πρωί .
Έτσι ανέβηκε ο Παντελής Αναστασιάδης στο βουνό στα 18, έτσι ανεβαίνει ένας νεαρός Κούρδος σήμερα.
Οι Τούρκοι δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, γι αυτό και συνεχίζουν.
Ο Παντελής Αναστασιάδης ονομάστηκε Παντέλ-Αγάς, έγινε ένας από τους μεγαλύτερους Πόντιους αντάρτες, έσωσε χιλιάδες ζωές.
Το 1916 στο βουνό Αγιού Τεπέ με 47 αντάρτες και 2500 γυναικόπαιδα, αντιμετώπισε χιλιάδες τουρκικού τακτικού στρατού. Ο Παντέλ αγάς έχασε 4 αντάρτες οι Τούρκοι 119 στρατιώτες και 8 αξιωματικούς, έτσι γλίτωσαν τα γυναικόπαιδα.
Στην ίδια μάχη διακρίθηκε και η καπετάνισσα Αναστασία Ανθοπούλου.
Ούτε οι γυναίκες υστέρησαν στον αγώνα.
Σύμφωνα με τον Σαίτ Τσετίνογλου, τα Τουρκικά κρατικά αρχεία δείχνουν ότι ο Κεμάλ φοβόταν περισσότερο το Ποντιακό αντάρτικο απ ότι το Ελλαδικό κράτος. Δυστυχώς, το Ελλαδικό κράτος δεν εκμεταλλεύτηκε τους Πόντιους αντάρτες, που δεν εγκατέλειψαν την γη τους ακόμα και όταν όλα είχαν τελειώσει. Με την ανταλλαγή πληθυσμών το 1924 έφυγαν οι οπλαρχηγοί της Σάντας.
Η υποδοχή που είχαν οι Πόντιοι και Μικρασιάτες πρόσφυγες από την μητρόπολη ήταν αισχρή, όχι γιατί οι Έλληνες είναι ρατσιστές, αλλά γιατί απέναντι στο έθνος μας βγάζαμε και βγάζουμε τον χειρότερο εαυτό μας, από την αρχαιότητα ως σήμερα… και έχουμε σειρά εμφυλίων για να το αποδείξουμε και για να καταλάβουμε πως φτάσαμε ως εδώ.
Για την συμπεριφορά μας απέναντι σε ξένους, ακόμα και εχθρούς, αρκεί μια ανάμνηση από την κατεχόμενη από τους Γερμανούς Αθήνα…
Ο Τάσος Παρπαίρης ανέφερε ότι μετά την συνθηκολόγηση, όταν οι Γερμανοί αφόπλισαν τους Ιταλούς και τους πήγαιναν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Γουδί, οι περαστικοί Αθηναίοι έδιναν στους μέχρι εκείνη την στιγμή εχθρούς τους ότι είχαν επάνω τους, ακόμα και το κολατσιό τους.
Φυσικά υπάρχουν και ρατσιστές Έλληνες, δυστυχώς για τους ψευτοανθρωπιστές, πολύ λιγότεροι από όσους θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι υπάρχουν.