Μας λένε καχύποπτους, μας εγκαλούν ντόπιοι και ξένοι γιατί σύμφωνα με αυτούς, κατηγορούμε διαρκώς τους άλλους. Κι όμως το ένστικτο του λαού είναι αλάνθαστο και περνάει από γενιά σε γενιά.
Το 1101, οι Σταυροφόροι που είχαν ήδη προδώσει τον αυτοκράτορα Αλέξιο με την μη τήρηση της υπόσχεσης να του δώσουν την Αντιόχεια, συμφωνούν μαζί του να ξανανοίξουν δρόμους στη Μικρά Ασία.
Στη διάρκεια της διαδρομής όμως, αποφάσισαν να επιδιώξουν πρώτα την απελευθέρωση του Βοημούνδου του Τάραντα, ενός από τους αρχηγούς της πρώτης Σταυροφορίας, που βρισκόταν αιχμάλωτος στο κάστρο του Δανισμένδη εμίρη, υπαναχωρώντας για μια ακόμα φορά από λόγο που είχαν δώσει στον αυτοκράτορα. Αποτυγχάνουν, συντρίβονται από τους Τούρκους, λεηλατούν ένα χριστιανικό χωριό και αντί να αναλάβουν την ευθύνη, τη φόρτωσαν στους Βυζαντινούς.
Είπαν ότι η αλλαγή πορείας ήταν ιδέα του αυτοκράτορα. Δεν είχαν καμιά αξιοπιστία.
Όταν αντιμετώπιζαν προβλήματα από τους Τούρκους ικέτευαν για βοήθεια, όταν ένιωθαν ασφαλείς, παραβίαζαν τους όρκους τους και έφτασαν στο σημείο να κηρύξουν μέχρι και ιερό πόλεμο στους Βυζαντινούς.
Το μίσος του λαού για τους δυτικούς δεν ήταν τυχαίο και διαχρονικά αποδείχτηκε δικαιολογημένο, από την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 ως τα αγγλικά δάνεια του 1824 -1825 που χρεωθήκαμε 2.800.000 λίρες και στα ταμεία της χώρας μπήκαν μόλις 530.000 λίρες και από τους τρείς ναυτικούς αποκλεισμούς της Ελλάδας πριν το 1900, ως την υποδαύλιση του εμφυλίου έμειναν στην συλλογική μνήμη για τις συμφορές που προκάλεσαν οι ίδιοι και γι αυτές που ευθύνονταν.
Ο σερ Έντουιν Πήαρς αναφέρει… Το έγκλημα της τέταρτης σταυροφορίας παρέδωσε την Κωνσταντινούπολη και την Βαλκανική Χερσόννησο σε έξι αιώνες βαρβαρότητας…
Τα ληστρικά δάνεια του 1824 -1825 διασφάλισαν τη μόνιμη υποταγή μας στην ακαθαρσία της Ευρώπης, όπως χαρακτήριζε ο Μακρυγιάννης τους δήθεν συμμάχους μας, πριν ακόμα ελευθερωθούμε, ενώ οι τρείς ναυτικοί αποκλεισμοί προκάλεσαν μεγάλες οικονομικές καταστροφές και εμπόδισαν την πραγμάτωση εθνικών δικαίων κατά τον Κριμαϊκό πόλεμο.
Οι σύμμαχοι, με στρατιωτική κατοχή επέβαλαν κυβέρνηση της αρεσκείας τους και την τήρηση ουδετερότητας έναντι των εμπολέμων Ρωσίας - Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δεν ήθελαν τον εμφύλιο οι Έλληνες, το πάλεψαν, αλλά οι ‘‘φίλοι’’ είχαν άλλη άποψη.
Ο Κομνηνός Πυρομάγλου υπαρχηγός του Εδές γράφει ότι η επέμβαση του Ρούσβελτ και του Τσώρτσιλ στα εσωτερικά θέματα της Ελλάδας διέσπασαν την εθνική συνοχή. Αναφέρει επίσης ότι το Κάιρο δεν ήθελε την συνεννόηση των τριών αντάρτικων οργανώσεων ΕΑΜ, ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ. Λογικό, εκπροσωπούσαν το νέο και οι Άγγλοι και η προηγούμενη πολιτική ηγεσία ήθελαν το παλιό, το υποταγμένο.
Δεν κάνει λάθος το ένστικτο του λαού, ποτέ δεν έκανε.
Τίποτα δεν άλλαξε από τις σταυροφορίες του 1101.
Για να σώσουν τις τράπεζες τους, συκοφάντησαν έναν λαό με την βοήθεια ντόπιων συνεργών που υπήρχαν διαχρονικά.