Της Μελίνας Κονταξή
Πάντα για όλα φταίει ο λαός, που δεν διακρίνει τους χαρισματικούς σωτήρες που βλέπουν κάποιοι και επιλέγει την μη συμμετοχή ή την συνέχιση της ίδιας πολιτικής, με το φόβο ότι το καινούριο μπορεί να είναι και χειρότερο.
Αλήθεια άδικο έχει;
Τι έδειξαν οι εκλογές του Γενάρη;
4 χρόνια στην αντιπολίτευση είχαν τα μέλη της Λαϊκής Ενότητας, δεν είχαν χρόνο να ετοιμάσουν ένα πλήρως κοστολογημένο εναλλακτικό σχέδιο, που να το παρουσιάσουν πρώτα στους συντρόφους τους και μετά, αν η ηγετική ομάδα είχε άλλα σχέδια απευθείας στον λαό;
Eννoείται ότι φταίει ο λαός που δεν εμπιστεύτηκε τον Βαρουφάκη…
Aλήθεια ποιόν Βαρουφάκη;
Αυτόν του ‘‘θα εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας εις το διηνεκές’’ ή αυτόν που στήριζε ΛΑΕ;
Ο λαός είναι μόνος του και πάντα ιστορικά όταν ήταν μόνος του, περιχαρακωνόταν και πάλευε για την ατομική του επιβίωση.
Αντιγράφω από το βιβλίο Δούρειος Ίππος του Κομνηνού Πυρομάγλου…
«Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου είχε ζωή τεσσάρων ετών. Η επιβολή της και η διατήρησις της δεν ωφείλοντο ούτε σε μεταστροφή του δημοκρατικού πνεύματος του Ελληνικού Λαού, ούτε και σε δυναμικότητα και συνοχή των ολίγων φίλων και στελεχών της. Ωφείλοντο προ παντός, στη βαθειά κρίσι που κατέτρυχε τις τάξεις όλης της πολιτικής ηγεσίας της Χώρας και στην αδυναμία της να ανανεωθεί και να παρακολουθήσει τις τάσεις και τις επιδιώξεις του Ελληνικού Λαού»
Οι δυο βασικές παρατάξεις τότε, Βενιζελικοί και Βασιλόφρονες συντέλεσαν άμεσα στην επιβολή δικτατορίας, αυτοί που ψήφιζε ο λαός τον πρόδωσαν.
Αντιδρούσε το ΚΚΕ αλλά μιλούσε και για ανεξάρτητη Μακεδονία, λογικό ήταν να μην έχει απήχηση.
Αντιδρούν και τώρα κόμματα, αλλά δεν πείθουν, γιατί τα σχέδια τους δεν είναι συγκεκριμένα και τα στελέχη τους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις έκτακτες περιστάσεις που ζούμε.
Ο πόλεμος στην Αλβανία έγινε και για διαφύλαξη της εθνικής ανεξαρτησίας αλλά αντικατόπτριζε και τον πόθο για κοινωνική αλλαγή. Ήταν η έκφραση του λαού, όταν του δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσει με έργα, ήταν πόλεμος του λαού, όπως ανέφερε και ο Βρετανός στρατάρχης Ουίλσον.
Δεν είναι τυχαίο ότι και οι τρείς βασικές αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ, ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ, είχαν ως βασικό στόχο στα προγράμματα τους και την κοινωνική αλλαγή, γι αυτό τρόμαξαν την παλιά πολιτική ηγεσία και τους δήθεν συμμάχους, που έκαναν τα πάντα για να γίνει ο εμφύλιος.
Ο λαός περιμένει την νέα ευκαιρία αντίστασης, που θα του δώσει την ευκαιρία να πει αυτό που θέλει με τον δικό του τρόπο και αυτή θα έρθει σύντομα.
Πάντα για όλα φταίει ο λαός, που δεν διακρίνει τους χαρισματικούς σωτήρες που βλέπουν κάποιοι και επιλέγει την μη συμμετοχή ή την συνέχιση της ίδιας πολιτικής, με το φόβο ότι το καινούριο μπορεί να είναι και χειρότερο.
Αλήθεια άδικο έχει;
Τι έδειξαν οι εκλογές του Γενάρη;
4 χρόνια στην αντιπολίτευση είχαν τα μέλη της Λαϊκής Ενότητας, δεν είχαν χρόνο να ετοιμάσουν ένα πλήρως κοστολογημένο εναλλακτικό σχέδιο, που να το παρουσιάσουν πρώτα στους συντρόφους τους και μετά, αν η ηγετική ομάδα είχε άλλα σχέδια απευθείας στον λαό;
Eννoείται ότι φταίει ο λαός που δεν εμπιστεύτηκε τον Βαρουφάκη…
Aλήθεια ποιόν Βαρουφάκη;
Αυτόν του ‘‘θα εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας εις το διηνεκές’’ ή αυτόν που στήριζε ΛΑΕ;
Ο λαός είναι μόνος του και πάντα ιστορικά όταν ήταν μόνος του, περιχαρακωνόταν και πάλευε για την ατομική του επιβίωση.
Αντιγράφω από το βιβλίο Δούρειος Ίππος του Κομνηνού Πυρομάγλου…
«Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου είχε ζωή τεσσάρων ετών. Η επιβολή της και η διατήρησις της δεν ωφείλοντο ούτε σε μεταστροφή του δημοκρατικού πνεύματος του Ελληνικού Λαού, ούτε και σε δυναμικότητα και συνοχή των ολίγων φίλων και στελεχών της. Ωφείλοντο προ παντός, στη βαθειά κρίσι που κατέτρυχε τις τάξεις όλης της πολιτικής ηγεσίας της Χώρας και στην αδυναμία της να ανανεωθεί και να παρακολουθήσει τις τάσεις και τις επιδιώξεις του Ελληνικού Λαού»
Οι δυο βασικές παρατάξεις τότε, Βενιζελικοί και Βασιλόφρονες συντέλεσαν άμεσα στην επιβολή δικτατορίας, αυτοί που ψήφιζε ο λαός τον πρόδωσαν.
Αντιδρούσε το ΚΚΕ αλλά μιλούσε και για ανεξάρτητη Μακεδονία, λογικό ήταν να μην έχει απήχηση.
Αντιδρούν και τώρα κόμματα, αλλά δεν πείθουν, γιατί τα σχέδια τους δεν είναι συγκεκριμένα και τα στελέχη τους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις έκτακτες περιστάσεις που ζούμε.
Ο πόλεμος στην Αλβανία έγινε και για διαφύλαξη της εθνικής ανεξαρτησίας αλλά αντικατόπτριζε και τον πόθο για κοινωνική αλλαγή. Ήταν η έκφραση του λαού, όταν του δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσει με έργα, ήταν πόλεμος του λαού, όπως ανέφερε και ο Βρετανός στρατάρχης Ουίλσον.
Δεν είναι τυχαίο ότι και οι τρείς βασικές αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ, ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ, είχαν ως βασικό στόχο στα προγράμματα τους και την κοινωνική αλλαγή, γι αυτό τρόμαξαν την παλιά πολιτική ηγεσία και τους δήθεν συμμάχους, που έκαναν τα πάντα για να γίνει ο εμφύλιος.
Ο λαός περιμένει την νέα ευκαιρία αντίστασης, που θα του δώσει την ευκαιρία να πει αυτό που θέλει με τον δικό του τρόπο και αυτή θα έρθει σύντομα.