Ήταν δημοτικές εκλογές του 2010 και αναλύαμε τότε με ένα φίλο το αποτέλεσμα στην πόλη μας. Πάνω στη συζήτηση και επειδή μου αρέσουν οι αριθμοί, του υπέδειξα το μέγεθος της αποχής.
«Αυτοί που απέχουν, απλά δεν υπάρχουν! Αυτό λένε οι αμερικάνοι» μου είπε. Δυστυχώς έχει και έχουν δίκιο.
Βγήκαν σήμερα ορισμένα ΜΜΕ με τίτλο «μας κυβερνά το 21%». Ε και; Αφού ένα μεγάλο μέρος προτίμησε να απέχει και να τους αφήσει να κυβερνούν.
Αν η αποχή ταυτιζόταν και με την εξαίρεση του μη ψηφίσαντος από τις προκύπτουσες υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος, να το σκεπτόμασταν σοβαρά. Ωστόσο ο ΕΝΦΙΑ, η νέα βαρύτατη φορολογία εισοδήματος, οι κρυφοί στόχοι του περιουσιολογιου θα βρέξουν επί ψηφίσαντες και μη ψηφίσαντες.
Το ότι επρόκειτο για εκλογές - πραξικόπημα και ανατροπής του 62% του Δημοψηφίσματος, δε χωρά αμφιβολία.
Υπάρχει όμως μεγάλος αντίλογος στο ότι δεν υπήρχαν επιλογές απέναντι σε ένα παιχνίδι - παγίδα.
Αν κάποιος αισθανόταν υποχρεωμένος να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Χ.Α., ΚΚΕ, ΑΝΕΛ, ΠΟΤΑΜΙ, τότε όντως δεν υπήρχε νόημα.
Εγώ όμως στα κόμματα που διεκδικούσαν την ψήφο μας είδα και άλλες προτάσεις. Είδα τη ΛΑΕ (με τα όποια λάθη της που σημειώσαμε χθες) το ΕΠΑΜ, την Κοινωνία, το ΟΑΚΚΕ, το ΜΛ-ΚΚΕ, τη Δημιουργία Ξανά, τους Δημοκρατικούς, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ.
Για ποιο λόγο οι επιλογές μας περιορίζονται όταν μας μοιράζονται τα ψηφοδέλτια; Επειδή μας έμαθαν τη θεωρία της χαμένης ψήφου;
Κι αν αυτό το 45,3% ήταν μόνο 15-20% και το κομμάτι που είχε συμμετάσχει, κατανεμόταν στα υπόλοιπα κόμματα;
Η ΛΑΕ με τη συνέπειά της δεν άξιζε να είναι στη Βουλή; Αν είχε μπει στη Βουλή, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δε θα σχημάτιζαν κυβέρνηση.
Ο Δημήτρης Καζάκης που έχει σαφή πρόταση και άξια στελέχη, δεν άξιζε να είναι στη Βουλή;
Η Κοινωνία που επιχειρεί να εισάγει νέα ήθη στην πολιτική;
Ο Θάνος Τζήμερος που έχει καινοτόμες ιδέες και σκέψεις για να μαζευτεί το κρατικό μόρφωμα;
Υπήρχαν λοιπόν επιλογές. Αλλά αυτοί που μας οδήγησαν στην κάλπη, ξέρουν πολύ καλά σε ποιους απευθύνονται. Σε φοβισμένους. Σε απογοητευμένους που τα παρατούν. Σε κόσμο που είναι μαθημένος να ζει μέσα στο μαντρί και όχι να βγαίνει στο λιβάδι.
Αύριο όμως δε θα υπάρχουν επιλογές και τις συνέπειες της επιλογής της απραξίας θα τις πληρώσουμε όλοι.