Συνταγματάρχης ε.α.
Η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο, έκανε το κύκλο της στο διαδίκτυο. Είτε ως πραγματική είτε ως προϊόν φωτομοντάζ, παρουσιάζει:
Τον ένα, καθόλα έντιμο πολιτικό, που ολικά ή κατά ένα μέρος είναι τυφλός, να σκύβει για να ακούσει.
Τον άλλο, επίσης έντιμο καθόλα πολιτικό, με τη δύναμη της συνήθειας, δείχνει το έγγραφο στον τυφλό.
Μια φωτογραφία που συνοδεύτηκε από αρκετούς σχολιασμούς, αφού προσφέρθηκε ως ιδανική, για σάτιρα.
Μια φωτογραφία όμως …που αν μπορούσαμε, να διευρύνουμε το «οπτικό μας πεδίο», μας δίνει μια άλλη διάσταση, που μας μεταφέρει με τις δύο λέξεις «τυφλός», «συνήθεια», σε μια κατηγοριοποίηση του εκλογικού σώματος, που καλείται να αποφασίζει, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Η μια κατηγορία, είναι το Εκλογικό Σώμα των «τυφλών». Δηλαδή «τυφλοί» ψηφοφόροι, ενδεχομένως εγώ που γράφω και εσύ που διαβάζεις. Η κατηγορία αυτή, μετά από 40 χρόνια, ακόμα και ΣΗΜΕΡΑ, ΔΕΝ βλέπει ή ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να δεί, αυτό που έρχεται και αποτελεί, έρμαιο και υποχείριο για μακρόπνοα σχέδια εις βάρος του. Ίσως η έλλειψη παιδείας (μετά από 40 χρόνια αλλοίωσης), η έλλειψη πολιτικής αγωγής (που σκόπιμα καλλιεργήθηκε επί 40 χρόνια) και η ιδιοτέλεια, να είναι μερικοί από τους παράγοντες που συντελούν, στο να μη βλέπει ή να μην θέλει να δει.
Η άλλη κατηγορία, είναι το Εκλογικό Σώμα της «συνήθειας». Δηλαδή «συνήθεις» ψηφοφόροι, και πάλι ενδεχομένως, εγώ που γράφω και εσύ που διαβάζεις, να ανήκουμε. Η κατηγορία αυτή, επίσης ΔΕΝ βλέπει ή ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να δει, γιατί της είναι αδιάφορο το πολιτικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο έζησε και ζεί. Αιτία ίσως και εδώ, οι προαναφερόμενοι παράγοντες της κατηγορίας των «τυφλών», μερικοί ή όλοι, αλλά και άλλοι. Η συγκεκριμένη κατηγορία, ίσως αποτελεί και το κορμό του συστήματος, αφού η αδιαφορία, οδηγεί τους ανήκοντες σε αυτή, είτε στην αποχή, είτε σε ένα, από τα άλλοτε κυρίαρχα κόμματα της πολιτικής σκηνής των 40 χρόνων, είτε επιλέγουν νεκραναστημένους (αυτούς που προωθεί το πολιτικό σύστημα), είτε προσέρχονται για «πλάκα». Και αυτή όμως, αποτελεί έρμαιο και υποχείριο για μακρόπνοα σχέδια εις βάρος της.
ΣΗΜΕΡΑ οι εξελίξεις, αλλά και η αποκάλυψη των μακρόπνοων σχεδίων, των επί 40 χρόνων πολιτικών ηγεσιών, καθορίζουν, σε αυτές τις δύο κατηγορίες, το ΚΟΙΝΟ τους ΣΗΜΕΙΟ. Σημείο, που θα μπορούσε να περιγραφεί, ως η ΑΡΕΝΑ της ρωμαϊκής εποχής, στην οποία, έστεκαν οι «εγκληματίες» της τότε εποχής, συγκεντρωμένοι και εγκλωβισμένοι στο κέντρο της, περιμένοντας να βγούν τα λιοντάρια και οι τίγρεις, να τους κατασπαράξουν. Όπλα τους τότε, η προσευχή και η ελπίδα, για ένα ανώδυνο θάνατο. Αλλά ΘΑΝΑΤΟ!!! Ανήμποροι, ανίκανοι, βουβοί, τυφλοί και συνηθισμένοι. Έτσι αυτές οι δύο κατηγορίες, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, προσέρχονται και «πράττουν» το «τυφλό» και «σύνηθες», καθήκον. Στο κέντρο της «πολιτικής αρένας», περιμένουν να γίνουν τροφή, για τα «πολιτικά λιοντάρια» και ουσιαστικά το ΘΑΝΑΤΟ.
Σαφώς και το Εκλογικό Σώμα, δεν περιέχει μόνο αυτές τις δύο κατηγορίες. Είναι και άλλες, όπως οι «αντιδραστικοί» ή τα αποκαλούμενα από νεκραναστημένους, ως «λυσσασμένα σκυλιά». Ενδεχομένως και εδώ, να ανήκουμε, εγώ που γράφω και εσύ που διαβάζεις. Αποτελείται από εκείνους, που ανεξάρτητα από την ιδεολογική προσέγγιση αντιδρούν. Γνωρίζουν, ότι έστω και λανθασμένα να αντιδρούν, το αποτέλεσμα θα είναι σωστό. Γιατί το αποτέλεσμα είναι η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ σε αυτό που έρχεται. Γνωρίζουν, ότι αυτό που διακυβεύεται πλέον, δεν έχει να κάνει με Ιδεολογικές προσεγγίσεις. Γνωρίζουν επίσης, ότι τους έχουν «μετρήσει» και κάθε μέρα τους «μετράνε». Και αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Συνεχίζεται…