Έχει επικρατήσει στους αυτοαποκαλούμενους αντιφασιστικούς κύκλους να κρίνεται ο πατριωτισμός, η εθνικότητα αλλα και ο φασισμός από την ορθογραφία. Σαν τα δεκανικία του πιο στυγνού κεφαλαίου που δεν ξέρουν ότι ο μεγαλύτερος φασισμός πηγάζει από αυτούς που αντιμετωπίζουν τον άνθρωπο ως μάζα, από τις ελιτ που είτε δείχνουν το πρόσωπο του πιο σκληρού ιμπεριαλισμού που εκφράζουν χωρίς μάσκα είτε χρησιμοποιούν σαν κάλυψη τους ανθρωπιστές των σάντουιτς και πηγάζει χωρίς ορθογραφικά λάθη κάθε λεξη σαν καταδίκη σε θάνατο για τους λαούς και τις πατρίδες τους.
Πατριωτισμός δεν είναι να ξέρεις την ορθογραφία, και την ετυμολογία της λεξης πατρίδα, είναι να αγαπάς το σπίτι σου, την ιστορία του, τους τάφους του και να είσαι έτοιμος να πεθάνεις γι αυτό.
Ανθρωπισμός είναι να αγαπάς τον άνθρωπο και τα δικό του σπίτι να πονάς που το έχασε και να παλεύετε μαζί για να το πάρει πίσω. Όχι το να ξέρεις να γράφεις τη λεξη άνθρωπος από την μία και να τον βλέπεις σαν μάζα από την άλλη χωρίς διακριτά στοιχεία και να του δίνεις μια κουβέρτα στον δρόμο της μετατροπής του σε φθηνό εργατικό δυναμικό της Ευρώπης.
Οι μετανάστες είναι ευλογία δήλωσε ο πρόεδρος των γερμανών εργοδοτών. Η ευλογία του πρόσφυγα είναι να δει τον τόπο του ελεύθερο και αν όλοι οι τόποι ελευθερωθούν και οι λαοί πάρουν στα χέρια τους τον πλούτο τους, τότε θα ερθει η αληθινή ευτυχία, όχι αν οι πολυεθνικές εξασφαλίσουν ασύνδετους σκλάβους και άδειες πατρίδες για να λεηλατούν με τη συνειδητή ή ασυνείδητη βοήθεια των μκο. Κάθε έθνος που απελευθερώνεται είναι μια μάχη κερδισμένη στον αγώνα για την απελευθέρωση της δικής σου πατρίδας έγραφε ο Τσε.
Δεν κράτησε τον Ελληνισμό στην τουρκοκρατία η ορθογραφία ζωντανό. Η λαϊκή παράδοση τον κρατησε που περνούσε από γενιά σε γενιά, που εκανε τον αγράμματο Μακρυγιάννη να ξέρει για τι πολεμούσαν γι αυτά τα αγάλματα.
Η παράδοση χωρίς την οποία η Ελλάδα θα γινόταν ένα κουφάρι χωρίς ψυχή, ένα λουλουδι χωρίς μυρωδιά όπως έλεγε ο Κόντογλου. Αλήθεια δε γίναμε μήπως;
Δεν σπάσαν οι ορθογραφικοί δεσμοί μας, οι εθνικοί παραπαίουν από τέλειους ορθογράφους.
Από την άλλη πόσο μεγάλη φτώχεια επιχερημάτων δείχνει η χρήση της ορθογραφίας σαν επιχείρημα;
Δεν μπορώ να υποστηρίξω με άλλο τρόπο αυτό που πιστεύω παρα μόνο καταφεύγοντας στους τύπους, αξιοθρήνητο περα από ρατσιστικό. Γιατί ρατσισμός είναι να κρίνεις τον άλλο για κάτι για το οποίο πολύ πιθανόν δεν ευθύνεται ο ίδιος και προσδιορίζεις με βάση αυτό την προσωπικότητά του.
Τι να περιμένει κανείς βεβαια από αυτούς που ονόμασαν αντιφασισμό την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου, που δε θέλουν σύνορα για την εργατιά όπως ακριβώς και το κεφάλαιο που δεν έχει πατρίδα.