Για όσους θέλουν να παραμένουν εγκλωβισμένοι στον "βολικό" μικρόκοσμο της αυταπάτης τους και των ψευδαισθήσεων τους, ίσως δεν το βλέπουν. Για όσους "ολισθαίνουν" στις πρόσκαιρες προσδοκίες και τρέφονται με την πολιτική μυθοπλασία ή αιωρούνται μεταξύ φοβοπάθειας και απελπισίας, ίσως πάλι να μη το βλέπουν.
Για όσους στις επιλογές τους υπεισέρχεται ο παράγοντας εντυπωσιασμός με "ό,τι γυαλίζει στο μάτι" τους ή ο "ατομικισμός" προσδιορίζει την εθελοτυφλία τους, σίγουρα δεν το βλέπουν. Για όσους είναι ευεπίδεκτοι στην πολιτική βλακεία και "συνωστίζονται" στο θέατρο του παραλόγου, που κακότεχνα παίζουν οι διάφοροι επιτήδειοι της πολιτικής, οι οποίοι τελικά από "πρωταγωνιστές" στην ίδια τους την παραγωγή, γίνονται "κομπάρσοι" λόγω παροιμιώδους ανικανότητας, αναντίρρητα δεν το βλέπουν...
Για όσους όμως βλέπουν την ανάγλυφη πολιτική πραγματικότητα, βλέπουν το "νέο" κυβερνητικό σχήμα του αριστερόστροφου ΣΥΡΙΖΑ με νεοφιλελεύθερες ωστόσο αποφύσεις, να συγκροτείται από από πολιτικούς που διαγκωνίζονται στους κομματικούς διαδρόμους της παλαιοκομματικής νοοτροπίας, επιρρεπείς στις οβιδιακές μεταμορφώσεις, τη γελοιότητα και τη μεταπήδησή τους με δρασκελισμό καμηλοπάρδαλης από κόμμα σε κόμμα, με μόνο κοινό τους γνώρισμα την πολιτική θρασυδειλία...
Ετσι, με τον ιστορικό χρόνο να διαρρέει, με τις γενιές να φεύγουν και τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας να μένουν και να στοιχειώνουν, η εποχή ηθικά συρρικνώνεται και οι άνθρωποι που την εκφράζουν βυθίζονται στην ασημαντολογία και να παραμένουν στην επιφάνεια των πολιτικών πραγμάτων.
Κι όσο περνούν τα χρόνια, οι απροσμέτρητες "συστροφές της ελληνικής ψυχής" επιστρέφουν καταιγιστικά στη γυμνή συνείδηση, για να την πληροφορήσουν και να την αποπληροφορήσουν. Ο ούριος άνεμος της αισιοδοξίας και της αίθριας προοπτικής ατονεί συνέχεια, για να αφήσει τον ιστορικό λόγο να πτερωθεί ιδιότυπα. Και στο ενθάδε της γυμνής κοινωνικής συνείδησης βλασταίνουν τα "άνθη του κακού" με τη σαγηνευτική τους ευωδιά.
Για δεκαετίες, με αποκορύφωση τα χρόνια των μνημονίων, η ελληνική κοινωνία αδυνατεί να αφουγκραστεί τα μηνύματα των νέων καιρών. Ο ετεροφωτισμός των κοινωνικών ομάδων λειτουργεί ως λυδία λίθος που αχρηστεύει ή βραβεύει τα μέταλλα των ιδεών τους και των προσανατολισμών τους. Η αντιδραστική τους ορμή περιορίστηκε σε χιμαιρικά επίπεδα.
Οι γενιές έρχονται και φεύγουν, με τα προβλήματα να μένουν και να φτερώνουν την αγωνία της ελληνικής ψυχής. Η αφύπνιση φαίνεται πως αργεί. Και η οικονομική κρίση συνοδεύεται απόμιαπνευματική πενία. Τα προβλήματα μένουν και τα αίτια παρουσιάζονται με τη μορφή της Λερναίας Υδρας. Αποκόπτεται η μια κεφαλή και την ίδια στιγμή στη θέση της ξεπετιέται μια άλλη.
Η πορεία της κοινωνίας πραγματοποιείται χωρίς προορισμό.Επηρεάζεται από το θυμικόν κατά κύριο λόγο. Η λογική σεπολιτικό και κοινωνικόεπίπεδο, εν πολλοίς αποκρούεται. Η δε διαμόρφωση της πορείας αυτής συγκρούεται με τόσες άλλες απόψεις και τάσεις, ώστε δίνει την εντύπωση πορείας τυφλών ανθρώπων που σκοντάφτουν σε κάθε βήμα τους, σε απειρία εμποδίων!..
Τα προβλήματα μένουν, γιατί η ελληνική κοινωνία δεν μπόρεσε να ανακαλύψει τα στοιχεία που την ισορροπούν. Δεν έχουν προσδιοριστεί με πληρότητα οι έννοιες του "σοβαρού" , του "ικανού" και του "υπεύθυνου", ενώ οι συνειδήσεις πολλών Ελλήνων με την παραλλακτικότητα που τις χαρακτηρίζει, κυμαίνονται και οι κυμάνσεις δίνουν τη γένεση σε δυσαρμονίες.
Τα στοιχεία, δηλαδή οι μεταβλητές που δεν είναι καθόλου ομόρροπες φτάχνουν ένα παράδοξο σύστημα, γεμάτο από αρνητικές και αντιαισθητικές δυνάμεις προσώπων στο χώρο της πολιτικής, που η μια ανέκαθεν τείνει να εξουδετερώσει την άλλη.
Μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα της πνιγηρής κοινωνικής κατάστασης, οι πολιτικοί ως ένα σημείο μπορούν να θεωρηθούν αντικείμενο ζωολογικής περιγραφής...
Κατά τα άλλα ο Αλέξης Τσίπρας θα ζητήσει σήμερα από τους υπουργούς του, στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο, της αναπαλαιωμένης κυβέρνησής του, λιγότερες δηλώσεις και περισσότερη δουλειά, για να εφαρμοσθούν επακριβώς οι όροι του τρίτου μνημονίου. Με τον ίδιο και τον "εσμό" των "κολλητών" του υπουργών και των παρατρεχάμενων συμβούλων του να ετοιμάζουν ήδη τις βαλίτσες τους για την Νέα Υόρκη, όπου ως "φτωχοί συγγενείς" και βαρύφορτοι με τη αισθητική τους μιζέρια, θα κάνουν αισθητή με την παρουσία τους τη μικροαστική εικόνα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας...
Και τα χειρότερα έπονται...