Δεν υπήρξε ποτέ, πιο κοινό και πιο σαφές ερώτημα: «Και τώρα τι Κόμμα θα ψηφίσουμε»;... που να έχει, μια τόσο μοναδική και σαφή απάντηση: «Ότι και να ψηφίσεις, το ίδιο πρόγραμμα θα εφαρμοστεί»!
Αυτή τη φορά, δεν υπάρχει «κάτι» που να είναι κρυφό ή άγνωστο, αυτή τη φορά δεν υπάρχουν υποσχέσεις και παροχές. Υπάρχει μια και μόνη, «προδιαγεγραμμένη»πορεία, που ΟΛΟΙ αποδεχτήκαμε και που πρέπει να ακολουθηθεί, για να επιχειρήσουμε και να επιτύχουμε…τη μεγάλη «ΕΞΟΔΟ» του Ελληνισμού, σε ένα καινούργιο μέλλον!
Άρα, αυτή τη φορά ΟΛΟΙ ξέρουμε τι συμβαίνει και γνωρίζουμε πολύ καλά την πραγματικότητα και τις επιπτώσεις της. Δεν υπάρχουν λοιπόν δικαιολογίες ότι…«μας ξεγέλασαν», «μας είπαν ψέματα», «είχαμε λάθος στοιχεία και νούμερα» κλπ!! Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, «η γνώση μας, είναι και η ευθύνη μας»!
Σήμερα λοιπόν, το μόνο ζητούμενο μπορεί να είναι: «ΠΟΙΟΣ είναι ο πιο αξιόπιστος Καπετάνιος, να μας οδηγήσει σταθερά, σίγουρα και αποφασιστικά, να περάσουμε...ΜΕΣΑ από τη φουρτούνα (του Μνημονίου) και επιτέλους να βρούμε λιμάνι»!
Προϋπόθεση όμως είναι…να έχουμε πειστεί και να θέλουμε να ακολουθήσουμε, ΟΛΟΙ μαζί συντεταγμένα και πειθαρχημένα, τις χαραγμένες πορείες του Χάρτη (του Μνημονίου), που είναι δύσκολες μεν, αλλά αναγκαίες, διότι είναι και οι ΜΟΝΕΣ…που έχουν προορισμό σε λιμάνι. Άλλους «Χάρτες» δεν έχουμε, δεν διαθέτουμε, δεν υπάρχουν!
Εναλλακτικά, αν δεν έχουμε πειστεί (από την αξιοπιστία του Χάρτη), μπορούμε να σηκώσουμε... «Πειρατική Σημαία» και να πλέουμε, όπου θέλουμε, όπως θέλουμε και όποτε θέλουμε, έτσι αενάως …μεθυσμένοι και χωρίς προορισμό, αλλά μόνοι και «ανεξάρτητοι»…σε αχαρτογράφητα νερά!
Σε μας λοιπόν, που δεν θέλουμε να παίξουμε τους μεθυσμένους «Πειρατές», πέφτει το βάρος …να επιλέξουμε τον Κυβερνήτη. Και απ’ εδώ και πέρα, αρχίζει το πρόβλημα και μετρά …η ναυτοσύνη μας: «Με ποια κριτήρια επιλέγεις έναν Κυβερνήτη» !?
Και για να μην υπεκφεύγω, σας μεταφέρω την εμπειρία μου, 40 ετών, με Κυβερνήτες και Κυβερνητικά καθήκοντα:
Ποτέ δεν με απασχόλησε, πόσο σκληρός, πόσο απαιτητικός, πόσο αυστηρός και ποσό απρόσιτος ήταν ο Κυβερνήτης. Αυτό που με ενδιέφερε πάντοτε, ήταν…«αν ήξερε τι ήθελε και αν ήξερε τι έκανε»!
Δηλαδή, να είναι σαφής στις απαιτήσεις και στις εντολές του και σίγουρος στις κινήσεις και στις αποφάσεις του!
Δηλαδή, να έχει στόχους και όραμα και να εμπνέει σιγουριά και ασφάλεια!
Και εδώ υπεισέρχεται η «υποκειμενικότητα» του καθενός (ανάλογα με τον χαρακτήρα, τη γνώση και τις εμπειρίες του): Θες Κυβερνήτη για να δουλέψεις, να προσφέρεις και να υπηρετήσεις…ή για να καλοπερνάς, να πίνεις ούζα και να φιλοσοφείς «έχει ο Θεός» και…«Άγιε Νικόλα βοήθα μας»!?
Από τους υποψήφιους (πολιτικούς) Καπεταναίους, ΚΑΝΕΝΑΣ «δεν μου γεμίζει το μάτι»! Ελπίζω να καταλάβουν μόνοι τους, «πόσα απίδια βάζει ο σάκος τους» και να μας εμφανίσουν κάποιον άλλον, ικανό, αποφασισμένο και ψημένο σε φουρτούνες! Κάποιον που να καταλαβαίνει τη διαφορά, μεταξύ του «δουλεύω» και του…«υπηρετώ»!
Αλλιώς, η επιλογή -και πάλι- θα είναι μοιραία: «το μη χείρον, βέλτιστον»!