Του Στρατή Μαζίδη
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης φαίνεται ότι χαρακτηρίζει το τμήμα εκείνο του ελληνικού λαού που όχι μόνο χάρισε τη νίκη στον Αλέξη Τσίπρα (και όχι το ΣΥΡΙΖΑ) αλλά ουσιαστικά μας επιτρέπει να μιλάμε για εκλογικό θρίαμβο.
Με όλα όσα έγιναν αυτό το επτάμηνο ο Τσίπρας όχι να θριαμβεύσει, αλλά ούτε καν να κερδίσει θα περίμενε ένας ψυχρός παρατηρητής.
Τον άνθρωπο που θα έσκιζε τα μνημόνια, θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ, θα επανέφερε το αφορολόγητο όριο των € 12.000,00, που μεταμόρφωσε το περήφανο ΟΧΙ σε ταπεινωτικό ΝΑΙ, που διέλυσε τα νησιά και υποδέχεται καθημερινά χιλιάδες λαθρομετανάστες ανάμεσα στους οποίους και ορισμένοι αληθινοί σύριοι πρόσφυγες.
1.925.904 άνθρωποι τον εμπιστεύθηκαν. Κι αναρωτιέται κανείς. Συγκαταλέγονται μέσα σε αυτούς ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες που θα κληθούν να πληρώσουν 100% προκαταβολή φόρου;
Συγκαταλέγονται υπάλληλοι αυτών που δεν πληρώνονται ή έχασαν τη δουλειά τους εξαιτίας των capital controls;
Συγκαταλέγονται καταθέτες των οποίων τα χρήματα είναι ουσιαστικά κατασχεμένα εδώ και τρεις περίπου μήνες;
Συγκαταλέγονται άνθρωποι που ήθελαν έστω μια βελτίωση του παλαιού μνημονίου και τώρα βιώνουν κάτι χειρότερο;
Συγκαταλέγονται γονείς με παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια;
Η λογική θα έλεγε όχι αλλά η πραγματικότητα φωνάζει ναι. Τρανό παράδειγμα τα νησιά. Το σημειώσαμε ήδη από χθες βράδυ στη Freepen.gr ότι Δωδεκάνησα και Λέσβος ανέδειξαν πρώτη δύναμη το ΣΥΡΙΖΑ ενώ μέχρι χθες φώναζαν για καταστροφή, πετούσαν αυγά στους πολιτικούς και προφήτευαν πως θα χυθεί αίμα.
Βέβαια ένας φίλος μου σχολίασε ωραία σε μια ανάρτηση: Στρατη 62% όχι στο δημοψήφισμα και 82% ψήφισαν κόμματα μνημονιακά χθες. Βγάζεις άκρη;
Ναι βγάζεις. Συμπεραίνεις ότι δεν είμαστε σοβαρός λαός. Δεν έχουμε καθόλου υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια. Ανεχόμαστε να μας κοροϊδεύουν και να μας εμπαίζουν.
Όπως σχολιάζαμε νωρίτερα σήμερα στο κείμενο περί ορθότητας της αποχής, οι ψηφοφόροι είχαν τη δυνατότητα πολλών εναλλακτικών πολιτικών φορέων να επιλέξουν στην κάλπη και μάλιστα αδοκίμαστων που σημαίνει ότι δικαιούνται την ευκαιρία τους.
Ωστόσο άλλοι επέλεξαν τον Τσίπρα, άλλοι βαρέθηκαν να προσέλθουν στις κάλπες, άλλοι αρνήθηκαν να ψηφίσουν.
Είναι αυτοί οι ίδιοι που μόλις παραλάβουν τα φοροραβασάκια, θα καταριούνται τον Τσίπρα και θα ρίχνουν φάσκελα στο Μαξίμου. Τα φάκελα όμως δεν έριξαν.
Είναι αυτοί οι ίδιοι που θα αρχίσουν να σκούζουν όταν σε κάθε βήμα αποτυχίας του μνημονίου, θα τους λένε "δώστε κι άλλα κι άλλα κι άλλα".
Είναι αυτοί οι ίδιοι που θα φρίξουν με τον περιουσιακό φόρο των Διοκλητιανών της ιδιοκτησίας και θα φορολογηθεί ακόμη και το εικόνισμα κειμήλιο από την Πόλη.
Ήξερε πολύ καλά με ποιους έχει να κάνει ο Τσίπρας και έδρασε όπως έδρασε. Αυτοί όμως την επαύριο όχι να φωνάξουν, όχι να σκούξουν αλλά ούτε καν να αναστενάξουν δε θα δικαιούνται για τα όσα δυσβάστακτα θα ακολουθήσουν...
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης φαίνεται ότι χαρακτηρίζει το τμήμα εκείνο του ελληνικού λαού που όχι μόνο χάρισε τη νίκη στον Αλέξη Τσίπρα (και όχι το ΣΥΡΙΖΑ) αλλά ουσιαστικά μας επιτρέπει να μιλάμε για εκλογικό θρίαμβο.
Με όλα όσα έγιναν αυτό το επτάμηνο ο Τσίπρας όχι να θριαμβεύσει, αλλά ούτε καν να κερδίσει θα περίμενε ένας ψυχρός παρατηρητής.
Τον άνθρωπο που θα έσκιζε τα μνημόνια, θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ, θα επανέφερε το αφορολόγητο όριο των € 12.000,00, που μεταμόρφωσε το περήφανο ΟΧΙ σε ταπεινωτικό ΝΑΙ, που διέλυσε τα νησιά και υποδέχεται καθημερινά χιλιάδες λαθρομετανάστες ανάμεσα στους οποίους και ορισμένοι αληθινοί σύριοι πρόσφυγες.
1.925.904 άνθρωποι τον εμπιστεύθηκαν. Κι αναρωτιέται κανείς. Συγκαταλέγονται μέσα σε αυτούς ελεύθεροι επαγγελματίες και επιχειρηματίες που θα κληθούν να πληρώσουν 100% προκαταβολή φόρου;
Συγκαταλέγονται υπάλληλοι αυτών που δεν πληρώνονται ή έχασαν τη δουλειά τους εξαιτίας των capital controls;
Συγκαταλέγονται καταθέτες των οποίων τα χρήματα είναι ουσιαστικά κατασχεμένα εδώ και τρεις περίπου μήνες;
Συγκαταλέγονται άνθρωποι που ήθελαν έστω μια βελτίωση του παλαιού μνημονίου και τώρα βιώνουν κάτι χειρότερο;
Συγκαταλέγονται γονείς με παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια;
Η λογική θα έλεγε όχι αλλά η πραγματικότητα φωνάζει ναι. Τρανό παράδειγμα τα νησιά. Το σημειώσαμε ήδη από χθες βράδυ στη Freepen.gr ότι Δωδεκάνησα και Λέσβος ανέδειξαν πρώτη δύναμη το ΣΥΡΙΖΑ ενώ μέχρι χθες φώναζαν για καταστροφή, πετούσαν αυγά στους πολιτικούς και προφήτευαν πως θα χυθεί αίμα.
Βέβαια ένας φίλος μου σχολίασε ωραία σε μια ανάρτηση: Στρατη 62% όχι στο δημοψήφισμα και 82% ψήφισαν κόμματα μνημονιακά χθες. Βγάζεις άκρη;
Ναι βγάζεις. Συμπεραίνεις ότι δεν είμαστε σοβαρός λαός. Δεν έχουμε καθόλου υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια. Ανεχόμαστε να μας κοροϊδεύουν και να μας εμπαίζουν.
Όπως σχολιάζαμε νωρίτερα σήμερα στο κείμενο περί ορθότητας της αποχής, οι ψηφοφόροι είχαν τη δυνατότητα πολλών εναλλακτικών πολιτικών φορέων να επιλέξουν στην κάλπη και μάλιστα αδοκίμαστων που σημαίνει ότι δικαιούνται την ευκαιρία τους.
Ωστόσο άλλοι επέλεξαν τον Τσίπρα, άλλοι βαρέθηκαν να προσέλθουν στις κάλπες, άλλοι αρνήθηκαν να ψηφίσουν.
Είναι αυτοί οι ίδιοι που μόλις παραλάβουν τα φοροραβασάκια, θα καταριούνται τον Τσίπρα και θα ρίχνουν φάσκελα στο Μαξίμου. Τα φάκελα όμως δεν έριξαν.
Είναι αυτοί οι ίδιοι που θα αρχίσουν να σκούζουν όταν σε κάθε βήμα αποτυχίας του μνημονίου, θα τους λένε "δώστε κι άλλα κι άλλα κι άλλα".
Είναι αυτοί οι ίδιοι που θα φρίξουν με τον περιουσιακό φόρο των Διοκλητιανών της ιδιοκτησίας και θα φορολογηθεί ακόμη και το εικόνισμα κειμήλιο από την Πόλη.
Ήξερε πολύ καλά με ποιους έχει να κάνει ο Τσίπρας και έδρασε όπως έδρασε. Αυτοί όμως την επαύριο όχι να φωνάξουν, όχι να σκούξουν αλλά ούτε καν να αναστενάξουν δε θα δικαιούνται για τα όσα δυσβάστακτα θα ακολουθήσουν...