Ενότητα με βάση τι; Την πείνα; Ποτέ δεν έγινε.
Την δεκαετία του 30, οι φυλακές είχαν γεμίσει από οφειλέτες του δημοσίου.
Ο δημοσιογράφος Γ. Λυδιάς σημειώνει πως είχαν γεμίσει οι φυλακές από άτομα που χρωστούσαν ένα ποσό τόσο ασήμαντο, που ένας φτωχός βιοπαλαιστής στην θέση του κράτους, δεν θα κατέφευγε ούτε στο δικαστήριο των μικροδιαφορών.
Η εφημερίδα Ακρόπολις γράφει, ότι ακόμα και δωδεκαμελείς ομάδες χωροφυλάκων σχηματίζονταν για να συλλάβουν κάποιον που χρωστούσε στο δημόσιο ακόμα και 50 δρχ. 200% ανέβηκαν οι τιμές καταναλωτή μέχρι το 1934 -1935 σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία.
Έγινε καμιά επανάσταση την δεκαετία του 30;
Συσπειρώθηκε ο λαός, ο ίδιος που λίγα χρόνια αργότερα κατατρόπωνε τους Ιταλούς στα βουνά της Βορείου Ηπείρου; Άρα… κάθε άλλο παρά δειλό τον λες.
Όχι… Ποτέ η πείνα από μόνη της δεν ενώνει.
Το αίτημα και για κοινωνική αλλαγή ήρθε μέσα απ τον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία, πρώτα για την υπεράσπιση της, και μετά για την επανάκτηση της.
Πόση νομιμοποίηση θα είχαν ο Βελουχιώτης και ο Ζέρβας αν έκαναν λεκτική αντιπολίτευση στον Τσολάκογλου; Ποιον θα συγκινούσαν;
Πρώτα πρέπει οι συνειδητοποιημένοι -κατ αυτούς- αγωνιστές, να ξεκαθαρίσουν οι ίδιοι μέσα τους, αν έχουμε κατοχή ή όχι.
Δεύτερον να ξεκαθαρίσουμε ποιος φταίει… οι κακοί σε εισαγωγικά δημόσιοι υπάλληλοι ή οι τραπεζίτες, που τους πληρώνουμε από το 2008 και οι ξένοι νταβατζήδες;
Και όχι… αυτό δεν κάνει τέλειο το δημόσιο αλλά δώσαμε πάνω από 200 δις σε ρευστό και εγγυήσεις σε ιδιώτες τραπεζίτες και είμαστε από τις ελάχιστες χώρες που δεν λογοδότησε κανένας.
Μετά, πρέπει να καταρτιστεί ένα σχέδιο αγώνα που δεν χρειάζεται όπλα, αλλά πρέπει να είναι αγώνας, όχι φτηνές λεκτικές φανφάρες.
Αυτός ο φουκαράς ο λαός βγήκε μαζικά στους δρόμους το 2011 και 2012, ανέδειξε καινούρια σχήματα, τα στήριξε αδιαφορώντας για τις απειλές της Ευρώπης, χτυπήθηκε, πουλήθηκε, προδόθηκε.
Η αδιαφορία, η περιχαράκωση και η απαξίωση είναι απολύτως λογικά επακόλουθα.
Ναι αυτός [ο λαός] θα πληρώσει το τίμημα. Αυτός θα το πλήρωνε σε κάθε περίπτωση και όχι οι βολεμένοι μεγαλοαστοί κοινοβουλευτικοί ‘‘επαναστάτες’’ που δεν ενδιαφέρθηκαν ούτε να καταρτίσουν ένα πειστικό εναλλακτικό σχέδιο.
Αυτός θα πληρώσει το τίμημα μέχρι να βγουν οι ηγέτες που θα μπουν μπροστά και θα του ζητήσουν να έρθει μαζί τους.
Ηγέτες έτοιμοι να θυσιαστούν πρώτοι, πριν απαιτήσουν θυσίες από τον λαό.
Ζούμε την εποχή των τεράτων όπως έγραφε ο Γκράμσι.
Το παλιό πέθανε αλλά το νέο δεν έχει ακόμα γεννηθεί.
Όμως το νέο, σε πείσμα όλων, θα γεννηθεί!
Κάτω τα χέρια από τον λαό μέχρι τότε. Ξέρει τι τον περιμένει.