Αυτοί χαίρονται και σφιχταγκαλιάζονται για την καδμεία νίκη τους, μη έχοντας συναίσθηση της άθλιας πραγματικότητάς τους. Σ' αυτή τη μετεκλογική πραγματικότητα, χωρίς αμφότεροι να διαθέτουν την πολιτική ρώμη, την πολιτική και κυβερνητική εμπειρία, την πολιτική ευστροφία και τα πολιτικά αντανακλαστικά, τη μόνη επιλογή που έχουν είναι να σχηματίσουν μια κυβέρνηση εύθραυστης πλειοψηφίας, μια κυβέρνηση με σύντομη ημερομηνία λήξης.
Αμφότεροι χαίρονται και "χοροπηδούν", γιατί αυτοσκοπό τους ήταν η εξουσία
Διαφορετικά, λαμβάνοντας υπόψη τους την ερήμωση της κοινωνίας και τη "δυναμική" της αποχής σε συνδυασμό με τα λευκά και άκυρα ψηφοδέλτια, που καταδείχνει την απαρχή της ανατροπής του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, θα έπρεπε να περιοριστούν σε μια λιτή και "στεγνή" δήλωση, που θα προσδιόριζε και την αξιοπιστία και την υφολογία της νέας κυβερνητικής ηγεσίας...
Και αμφότεροι τόσο προεκλογικά, όσο και στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν, είχαν επιδοθεί σε μια ξέφρενη κούρσα λαικισμού και ανήθικης πολιτικής έκφρασης εν ονόματι της...σωτηρίας της χώρας, προσπαθώντας με βερμπαλιστική αοριστολογία που εκμηδενίζει την πράξη, να εκθρέψουν με χιμαιρικές ελπίδες το λαό.
Το εκλογικό αποτέλεσμα επιβεβαιώνει την πολιτική ασάφεια, που για χρόνια συνθέτει τη διαλεκτική του κωμικού, του τραγικού, του γελοίου και του σαρκαστικού. Το νέο κυβερνητικό μόρφωμα, εξάλλου, βολεύει πρόσκαιρα και τους δανειστές, για να μην υπάρξουν δυσάρεστες κοινωνικές εκπλήξεις με εκτροπές και ανατροπές, ώστε να εφαρμοσθεί το τρίτο μνημόνιο με υπογραφή Αλέξη Τσίπρα.
Αυτοί χαίρονται για την πύρρεια νίκη τους, γιατί έχουν εθιστεί να επιδίδονται σε αθροίσματα βλακείας και πρόκλησης της νοημοσύνης του λαού χωρίς αντίδραση του. Εμείς γιατί χαιρόμαστε που αυτοί χαίρονται; Γιατί μήπως, εγκλωβισμένοι σε πολιτικά εκβιαστικά διλήμματα ή από ηθελημένο στραβισμό του πρόσκαιρου βολέματος και τις κομματικές καιροσκοπίες, ως "ιδανικοί αυτόχειρες" τους ψηφίσαμε;
Δεν καταφέραμε ακόμη να δρασκελίσουμε τα "πτώματα" των κομμάτων. Γιατί περί κομματικών πτωμάτων πρόκειται, αλλά θα το συνειδητοποιήσουμε στους επόμενους μήνες, καθώς θα γινόμαστε παθητικοί θεατές του δράματος των τετελεσμένων.
Το ποσοστό της αποχής είναι ελπιδοφόρο ως "πράξη" πολιτική. Κι ετσι πρέπει να εκληφθεί. Γιατί έτσι θα βοηθήσει να επιστρέψουν οι Ελληνες στον προβληματισμό και την αποστασιοποίηση. Να μπουν κάτω από τη φλούδα των φαινομένων και να αντιληφθούν τις πολλαπλές συναρτήσεις του γίγνεσθαι. Και αποκτώντας μια ώριμη εποπτεία και καθολική θεώρηση των πραγμάτων, όπου αδογμάτιστα ερμηνεύεται το σύνθετο "φαινόμενο" της πολιτικής ζωής, θα είναι σε θέση να υποδεχθούν νέα πρόσωπα και πραγματικά νέα κομματικά σχήματα...
Η Ελλάδα κατάντησε ένας τόπος στον οποίο καλλιεργούνται ο πνευματικός και ψυχικός υποσιτισμός. Και το . Με το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας να κάμπτεται από το βάρος των αναγκών και των εφήμερων επιδιώξεων, χωρίς βάθος προοπτικής.
Σε τούτη τη χώρα υπάρχει εδραιωμένο ως καθεστώς το επιδερμικά επιπόλαιο. Ετσι αναπτύσσεται η πολιτική φρενίτιδα. Με τον πολιτικό προσανατολισμό να μην ξεκινάει από μια εσωτερική ανάγκη. Απλώς επινοείται για να εξαργυρωθεί. Γι' αυτό και ζούμε την πτώχευση καταμεσίς στην ανερμάτιστη πολιτική αφθονία.
Κι αφού έχουμε εθιστεί να συναλλασσόμαστε με κάλπικες αξίες και με τα πολιτικά προσωπεία, χαιρόμαστε που με την ψήφο μας κάναμε δυο πολιτικές φιγούρες με όλα τα χαρακτηριστικά του "χθες" να πανηγυρίζουν για την εκλογική τους νίκη. Και απορούμε ύστερα για τα συμβαίνοντα. Για το κοινωνικό αδιέξοδο που δείχνει στο μηδέν