Το πολύ χαμηλό ποσοστό ψήφων του 2,86% που συγκέντρωσε η Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη και ο αποκλεισμός από την είσοδό της στη Βουλή, αποτέλεσε μια δυσάρεστη έκπληξη. Η ΛΑ.Ε. είναι η βασική δημοκρατική δύναμη με πολιτικό πρόσημο την απαλλαγή από το μνημόνιο, με προσφυγή στο εθνικό νόμισμα. Οι υποστηρικτές της μετάβασης στη δραχμή, σύμφωνα με τους καθεστωτικούς δημοσκόπους ανέρχονται σε επίπεδα της τάξης του 30%. Με δεδομένο ότι το ΚΚΕ αλλά και η Χρυσή Αυγή ιδιαίτερα στις τελευταίες εκλογές, απαξίωσαν τη δραχμή, προκύπτει το εύλογο ερώτημα, που πήγαν τελικά αυτοί οι ψήφοι. Γιατί η ΛΑ.Ε. δεν κατάφερε να αποσπάσει ένα μέρος τους τουλάχιστον;
Οι δικαιολογίες ότι είχαν λίγο χρόνο είναι ελάχιστα πειστικές. Η κατάσταση είχε δρομολογηθεί από τις αρχές καλοκαιριού και με βάση την Αριστερή Πλατφόρμα και την ΙΣΚΡΑ θα έπρεπε να είχαν προβλέφθεί οι αναπόφευκτες εξελίξεις και να προετοιμαστούν έγκαιρα. Άργησαν ανεπίτρεπτα να οργανωθούν, αφού, μεταξύ πολλών άλλων, τα γραφεία της ΛΑ.Ε. στην οδό Βερανζέρου στην Ομόνοια, τα νοίκιασαν μόλις 15-20 μέρες πριν τις εκλογές. Η καταψήφιση των μνημονιακών νόμων στη Βουλή και η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, ελάχιστα βοήθησε στην εμπέδωση ισχυρού αντιμνημομιακού ρεύματος και εμπιστοσύνης στην κυοφορούμενη κίνηση. Ο εμμονικός εγκλωβισμός των στελεχών της στον μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την τελευταία στιγμή, αποδείχτηκε καταστροφικός.
Ανέτοιμα και απροετοίμαστα τα περισσότερα στελέχη της, στις δημόσιες παρεμβάσεις τους, φάνηκαν αδύναμα να υποστηρίξουν το πολύπλοκο εγχείρημα της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα. Η άποψη πως η λύση της δραχμής είναι απλή και ότι εκείνο που χρειάζεται είναι απλώς η έκδοση εθνικού νομίσματος, φυσικά κάθε άλλο παρά έπεισε. Προγραμματική φτώχεια υπήρχε και σε επιμέρους θέματα. Αλλά το κυριότερο, το υπεράνω όλων ολίσθημα της ΛΑ.Ε ήταν, η εξώφθαλμη ερωτοτροπία της με εθνομηδενιστικές θέσεις. Το απίστευτο κείμενο ικετευτικής πρόσκλησης προς όλους τους μετανάστες απανταχού γης που εξέδωσε ως επίσημη ανακοίνωση, ξεπέρασε σε πολυπολιτισμικό παραλήρημα ακόμα και αυτό της κυρίας Τασίας. Ευτυχώς κάποιοι νουνεχείς το κατάλαβαν και το απέσυραν από τη δημοσιότητα γρήγορα,. Η ζημιά όμως είχε γίνει.
Τα στελέχη της ΛΑ.Ε και ειδικότερα ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, διαθέτουν μεγάλη πολιτική εμπειρία, ήθος και εντιμότητα. Όμως, δεν μπόρεσαν να δουν μακριά. Αντί να αποτελέσουν τη βάση για ένα Ενιαίο Αντιμνημονιακό Μέτωπο, ένα νέο ΕΑΜ, με συσπείρωση των δυνάμεων του 62% του όχι, ακολούθησαν ένα μοναχικό δρόμο αριστερών ιδεοληψιών. Κοίταζαν μονόπλευρα και παλαιομοδίτικα αριστερά, όταν τα ιδεολογικά σύνορα έχουν διαφοροποιηθεί. Πλαισιώθηκαν από πολλά στελέχη της εθνομηδενιστικής αριστεράς και με ανακοινώσεις και ενέργειές τους αντέγραψαν τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολλά θέματα όπως στο μεταναστευτικό και την εξωτερικό πολιτική. Δημιούργησαν έναν ΣΥΡΙΖΑ Νο2.
Η Λαϊκή Ενότητα και όχι το νέο ΕΑΜ όπως είχε συζητηθεί ότι θα λεγόταν η κίνηση αρχικά, παρέμεινε εγωιστικά κλειστή στο καβούκι της αριστερής έως ακροαριστερής μονολιθικότητας. Οι εκτός της μήτρας του ΣΥΡΙΖΑ, οι ολίγον έως πολύ δραχμηστές πατριώτες-δημοκράτες, θεωρήθηκαν ξένο σώμα και δεν έγιναν αποδεκτοί για να συμπράξουν μαζί της, παρ’ όλες τις προηγούμενες σχετικές συζητήσεις, ζυμώσεις και συμφωνίες. Και ενώ τουλάχιστον εμείς, δε θέταμε προαπαιτούμενα ή εκλόγιμες θέσεις σε ψηφοδέλτια. Ενάντια στην κοινή λογική και με αυτοκτονικό σεχταρισμό, η ΛΑ.Ε. απευθύνθηκε αποκλειστικά στους ψηφοφόρους της ανανεωτικής αριστεράς που κυμαίνονται ιστορικά στο 3-5% και έστρεψε την πλάτη της στις μεγάλες μάζες των αντιμνημονιακών ψηφοφόρων του ευρύτερου δημοκρατικού τόξου πέρα από την αριστερά.
Έτσι η Λαϊκή Ενότητα μετατράπηκε σε Λαϊκή Στενότητα. Δεν συνέλαβε το κάλεσμα της ιστορίας και οδηγήθηκε σε αυτοχειριασμό. Αντί να διεκδικήσει την κυριαρχία της μνημονιακής αντιπολίτευσης παρέμεινε μια αριστερίστικη μονολιθική παρέα, αποτυγχάνοντας να εισέλθει στη Βουλή. Και κάνοντας πολύ κακό έτσι στα έντιμα στελέχη της, στον ευρύτερο πολιτικό χώρο που υποστηρίζει την ανάγκη απαλλαγής του μνημονίου με επιστροφή στη δραχμή και πάνω απ’ όλα στη χώρα.
Οι επικεφαλείς της ΛΑ.Ε., παρ’ όλη την ευγένεια του χαρακτήρα και την πολιτική τους εμπειρία, παρέμεναν κολλημένοι σε ιδεοληψίες. Δεν αντιλήφθηκαν ότι δύο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ Νο1 και ο ΣΥΡΙΖΑ Νο2, δε χωράνε στη σημερινή πολιτική αρένα, αφού η ιστορική πραγματική εκλογική τους πελατεία αθροιστικά, είναι πολύ περιορισμένη. Και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ Νο 1 , έχοντας μαζί του τον αέρα της εξουσίας και της νίκης, θα συνέθλιβε τον ΣΥΡΙΖΑ Νο2. Χάρισαν τις ψήφους του Όχι στον ΣΥΡΙΖΑ Νο 1 και στην αποχή. Έκαναν λάθος και πρέπει να το καταλάβουν άμεσα. Αν όχι θα κλείσουν οριστικά τον κύκλο τους.