Την ίδια ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας, αμέσως μετά την ορκωμοσία του για δεύτερη φορά ως πρωθυπουργός εντός επτά μηνών, αλλά σίγουρα όχι και για δεύτερη φορά επικεφαλής μιας κυβέρνησης "πρώτη φορά Αριστερά" σπεύδει να "τουιτάρει" ότι " έχει εντολή τετραετίας για μια Ελλάδα πιο ισχυρή και το λαό περήφανο και όρθιο...", ο περιπλανώμενος στους διαδρόμους του πολιτικοκοινωνικού κιτς Γιάννης Βαρουφάκης δηλώνει ότι "Ο Τσίπρας εκλέχθηκε για να αποτύχει...".
Και την ίδια ώρα που οι πολίτες "στριμώχνονται" στην πολιτική μυθοπλασία και στο ασφυκτικό θέατρο του παραλόγου και της φαντασμαγορίας, ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του συγκροτούν την "εικόνα" της πολιτικής πραγματικότητας, αρκούντως τραγελαφικής. Μια κατάσταση αμιγώς σουρεαλιστική. Και με αποφλειωμένες τις πολιτικές συνειδήσεις γενικότερα να "συνωθούνται" στην ευημερία της βλακείας με διαστάσεις ωστόσο επικίνδυνης πονηρίας.
Και η πολιτική της αναμέτρησης με τα μεγέθη των προβλημάτων της κοινωνίας, αλλά και των εθνικών ζητημάτων, να στέκεται σε λεξιθηρικά επίπεδα. Με την πολιτική να μην εναρμονίζεται στο μέτρο του δυνατού με τη λογική. Και με το λαό, μονίμως παρασυρόμενο και διαρκώς φοβισμένο, ανέγνωμο, να παγιδεύεται στις ίδιες τις πολιτικές του επιλογές, ανίκανο να παραδεχθεί την αλήθεια του!
Καταπληκτική "σύζευξη" φοβοπάθειας, εγωισμού, πολυξερίας, παραλογισμού, γελοιότητας χωρίς αμφιβολία και διαστροφής της αλήθειας. Ενας Νιαγάρας λέξεων και πολιτικών φληναφημάτων των υπομανών ερωτύλων της εξουσίας, πάντα στη διάθεση του ευαπάτητου λαού. Λέξεις κενές που πήραν τον κατήφορο και παρασύρουν στην πορεία τους κάθε έννοια σοβαρότητας...
Το προχθεσινό εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά και η όλη κατάσταση στο πολιτικό προσκήνιο, αλλά και σε επίπεδο κοινωνίας πολιτών, αποτελεί πλέον ερευνητική "χαρά" της ψυχοδιαγνωστικής και της πολιτικής ψυχολογίας. Εκτιμώ, έστω και από πανεπιστημιακή διαστροφή, ότι πολλοί ξένοι φοιτητές θα κάνουν διατριβές εμπεδωμένες στην ελληνική πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα των τελευταίων χρόνων...
Τα πράγματα έχουν ξεφύγει για τα καλά!..Οσοι τουλάχιστον το βλέπουν, ανησυχούν. Οι άλλοι "μακάριοι" περιμένουν τη σύνθεση της κυβέρνησης Τσίπρα και τον ίδιο να κυβερνά με πυγμή...Ποιο αλήθεια ηθικόμετρο και βλακόμετρο μπορούν να προσμετρήσουν την πολιτική αναισχυντία και βλακεία των "μισιονάριων" και των "σωτήρων" της χώρας, πρώην, τωρινών και δυστυχώς επίδοξων;
Πρόκειται για "πολιτική απομώρανση", με τους πάσης φύσεως ιθύνοντες να συμπεριφέρονται ως εάν φέρουν...φωτοστέφανο δημοκρατικότητας. Και είναι να απορεί κανείς, διαβάζοντας και ακούγοντας, ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο αδιαφιλονίκητος αρχηγός της δημοκρατικής παράταξης, αφού τον ψήφισαν δύο εκατομμύρια Ελληνες.
Πρόκειται για ασθένεια του πολιτικού οπορτουνισμού, ένα κόμπλεξ με επάλληλα συμπτώματα "αυτοκαταστροφής" της ατομικής ψυχής του Ελληνα.
Η συνταγή είναι εξάλλου γνωστή: Κρύψου πίσω από την επίφαση της δημοκρατίας και βρίσκεσαι μέσα στο ρεύμα των περιστάσεων. Και βέβαια το πελώριο εθνικό και πολιτικό λάθος: Η εσκεμμένη συγκάλυψη της αλήθειας πάντα και σχεδόν για όλα.
Ετσι συντελείται η κατεδάφιση των πάντων από τους κατεδαφιστές που κάνουν μάλιστα και τον τιμητή...Αυτό δεν βιώσαμε κατά την προεκλογική περίοδο της "φαστφουντάδικης" λογικής, όπου οι κομματικοί διαξιφισμοί περιορίστηκαν στο ποιος επί της ουσίας θα εφαρμόσει πιο αποτελεσματικά το τρίτο μνημόνιο; Πως λοιπόν να "αντικρούσει" κανείς την αναφορά στο facebook του πρωθυπουργικού εξάδελφου, που ακούει στο όνομα Γιώργος Τσίπρας, ότι με την ψήφο του ο λαός δεν έδωσε μόνο μια "μεγάλη" νίκη στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολιτικά νομιμοποίησε το μνημόνιο...
Εχουμε "θέμα" ως λαός. Ουδέποτε βλέπουμε κατάματα την οδυνηρή αλήθεια. Μας φοβίζει η αλήθεια τόσο ως κοινωνία πολιτών, όσο και ως άτομα. Δεν αντικρύζουμε την πραγματικότητα έστω με κάποια προοπτική και ευθύτητα, έξω από επιφανειακότητες, προκαταλήψεις και εθισμούς. Υπεισέρχεται και ο παράγοντας "ατομικισμός", οπότε η έλλειψη του "ρυθμιστικού ενστίκτου" γίνεται πιο έντονη.
Τι μας απομένει; Ο ορθός λόγος. Η ιστορία των κοινωνιών ωστόσο καταδείχνει με αρκετή πειστικότητα πως ο ορθός λόγος είναι μια πλάνη. Επομένως καταλήγουμε στη...φυσιολογική σχιζοφρένεια!
Εχουμε καταντήσει μια κοινωνία φρενοβλαβών, φοβισμένων και μονίμως "ικανών" να δεχθούμε κάθε πολιτική βλακεία, αρκεί να μην μας θυμίζει το θέμα της ηθικής μας αποτυχίας. Γι' αυτό μένουμε κουφοί απέναντι στη πειθώ.
Αν δεν αντιδράσουμε σύντομα στα έντονα συμπτώματα του παραλογισμού, των έξαλλων αφομοιώσεων και του στρατευμένου ενθουσιασμού, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με την απέχθεια που προκαλεί η ιδέα να υποστούμε "εγκεφαλική άμβλωση", με ηρεμιστικά, βαρβιτουρικά, αντικαταθλιπτικά και διαφόρων συνδυασμών διεγερτικά.
Και για τις πιο ακραίες περιπτώσεις του πολιτικού και κοινωνικού παραλογισμού, θα υπάρχει υποθέτω η θεραπευτική αγωγή κατά τον τρόπο που επιβάλλουν τις ψυχρολουσίες ή τα ηλεκτροσόκ σ' ένα φρενοκομείο.
Αλίμονο, θα πει ο οπαδός των "ορθόδοξων", αισιόδοξων μεθόδων...Αυτά είναι υπερβολές! Η απάντηση του γράφοντος είναι ότι όποιος έχει μάτια βλέπει και όποιος διανοείται στοιχειωδώς αντιλαμβάνεται. Τώρα, αν θέλει να αυτοπαγιδεύεται και να ηδονίζεται με την αυτοκαταστροφή του, δεν χρειάζεται να καταπειστεί....Κοντολογίς: Σωθήκανε τα ψέματα. Με το να κάνουμε απεριόριστες πιστώσεις στο μέλλον, δεν εξυπηρετούμε τίποτα. Τον εαυτό μας απλώς κοροιδεύουμε και επιτείνουμε την ουτοπία.