Ο εικονιζόμενος Γιωργάκης, ο κάθε Γιωργάκης της γενιάς του, που του αρέσουν οι παραστάσεις με μαριονέτες και το θέατρο σκιών, είναι ο μόνος που έχει συλλάβει το νόημα και το περιεχόμενο της όλης "παράστασης" με τα όποια φαντασμαγορικά στοιχεία, που στήνεται για το αποψινό debate των πολιτικών αρχηγών εν όψει των εκλογών...
Οι επτά πολιτικοί αρχηγοί ιματισμένοι μεν, όχι απαραίτητα ενδυματολογικά και αισθητικά προσαρμοσμένοι στην περίσταση, με το επιτηδευμένο ή και το αυτάρεσκο ύφος του αυτοελέγχου, θα "στηθούν" απέναντι σε έξι δημοσιογράφους της "κονσερβοποιημένης" πολιτικής λογικής και της περιχαρακωμένης δημοσιογραφικής αντίληψης των Μέσων που εκπροσωπούν, για να εκδιπλώσουν τις απόψεις τους στο...φιλοθεάμον κοινό.
Για όλους τους συντελεστές της αποψινής "παράστασης". μπορεί στο προσκήνιο να κινείται "νωχελικά" η πολιτική, στο βάθος του παρασκηνίου όμως τους παραμονεύουν τα "φαντάσματα" όχι απλώς του ιστορικού παρελθόντος, αλλά και ο ηχηρός αντίκτυπος των πολιτικών τους πράξεων, που δίνει υπόσταση στον ιστορικό χρόνο.
Και μπορεί ο Γιωργάκης της φωτογραφίας που συνοδεύει τούτο το κείμενο να περιμένει την "παράσταση" με τις μαριονέτες της πολιτικής, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για debate μεταξύ "πτωμάτων" της πολιτικής...
Και η κάθε αντίδραση τους και η κάθε προσπάθεια συγκάλυψης της πραγματικότητας, που οι ίδιοι με τις πράξεις τους διεμόρφωσαν κι όχι οι ξένοι "αποικιοκράτες" όπως τους αποκαλούν, μυρίζει πτωμαίνη...
Αν οι Ελληνες δεν δρασκελίσουμε αυτά τα "πτώματα" των κομμάτων και των ψευδοσωτήρων, αν δεν απεγκλωβιστούμε από τα πολιτικά εκβιαστικά διλήμματα, από τον ηθελημένο στραβισμό του πρόσκαιρου βολέματος και τις κομματικές καιροσκοπίες, με την πανταχόθεν ερήμωση και την αδυναμία ανοίγματος ζωτικών δρόμων για ζώνες επιρροής στην Ευρώπη κι όχι μόνο, θα γίνουμε από φιλοθεάμονες των εγχώριων πολιτικών παραστάσεων και των debates των ηγετίσκων της συμφοράς, μόνιμοι πλέον θεατές του δράματος των εθνικών τετελεσμένων!..
Αν οι Ελληνες δεν επιστρέψουμε στον προβληματισμό και στην αποστασιοποίηση, αν δεν μπούμε κάτω από τη φλούδα των φαινομένων και να αντιληφθούμε τις πολλαπλές συναρτήσεις του γίγνεσθαι, αν δεν αποκτήσουμε μια ώριμη εποπτεία και καθολική θεώρηση των πραγμάτων, όπου αδογμάτιστα ερμηνεύεται το σύνθετο "φαινόμενο" της πολιτικής ζωής, θα γίνουμε θεατές της τραγωδίας της κοινωνίας. θεατές της δικής μας, δηλαδή, τραγωδίας!..
Τι μπορεί άραγε να περιμένει ένας σκεπτόμενος πολίτης, με σκέψη συγκροτημένη και αξιολογική κρίση, από το σημερινό debate των πολιτικών αρχηγών; Να διαπιστώσει την κυβερνητική τους επάρκεια; Την διοικητική τους ικανότητα; Να ενημερωθεί για το κυβερνητικό τους πρόγραμμα; Να του εμπνεύσουν εμπιστοσύνη με τον αξιόπιστο πολιτικό τους λόγο; Να "απολαύσει" την ευστροφία του πνεύματος και τη ρητορική τους δεινότητα;
Τι απ' όλα τα παραπάνω δομικά γνωρίσματα διαθέτουν οι "αρχηγίσκοι" του στημένου αποψινού debate, που όζουν ήδη "πτωμαίνης" για λόγους ευεξήγητους, ανεξάρτητα των όποιων εκλογικών αποτελεσμάτων που θα έχουν πρόσκαιρο χαρακτήρα;
Τι είναι αυτό, που με τη διασταύρωση των ξίφων τους ενώπιον των "περιορισμένης ευθύνης" και ικανότητας δημοσιογράφων, θα προκαλέσουν την...λάμψη που θα φωτίσει τους θεατές της τηλεοπτικής αποχαύνωσης;
Η Ελλάδα κατάντησε ένας τόπος, στον οποίο καλλιεργούνται ο πνευματικός και ψυχικός υποσιτισμός και το πολιτικό ψέμα. Αυτό θα αναδείξει το αποψινό debate των πολιτικών αρχηγών ή των αρχηγίσκων. Ο λεκτικά πολιτικός τους διαξιφισμός, θα καταδείξει γιατί το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής σκέψης κάμπτεται από το βάρος των αναγκών και των εφήμερων επιδιώξεων. Χωρίς βάθος προοπτικής. Χωρίς αξίες. Χωρίς προορισμό.
Το debate θα αναδείξει για μια ακόμη φορά ότι σ' αυτή τη χώρα υπάρχει εδραιωμένο ως καθεστώς κάτι το αναυθεντικό, μια καπηλεία τόσο αφομοιωμένη που να μην γίνεται αισθητή.
Ζούμε την πολιτική φρενίτιδα. Με τους πολιτικούς που συχνά χειροκροτούμε ή "στηνόμαστε" να τους δούμε στα τηλεοπτικά πάνελ της δημοσιογραφικής εν πολλοίς αθλιότητας, να μη σέβονται το πρωτείο των ελεύθερων συνειδήσεων, χωρίς να κάμπτονται από την οδύνη της εποχής. Συμβιβασμένοι με τον πολιτικό μηδενισμό.
Για τους σκεπτόμενους πολίτες το αποψινό debate δεν έχει καμία σημασία. Εχει σημασία μόνο για όσους "διασκεδάζουν" με την πολιτική γελοιότητα ή τους αρέσει από μια μαζοχιστική τάση να ζούνε την πτώχευση σ' όλα τα επίπεδα καταμεσίς στην ανερμάτιστη πολιτική αφθονία. Εχει σημασία για όσους έχουν εθιστεί να συναλλάσσονται με κάλπικες αξίες....
Και απορούμε ύστερα για τα συμβαίνοντα. και καταφεύγουμε σε λύσεις απελπισίας. Ομως οι "λύσεις απελπισίας", δεν είναι λύσεις. Είναι καταργήσεις βίαιες των προβλημάτων, περίπου ισοδύναμες με εθνική αυτοκτονία!..