Συνειδητότητα είναι η ενότητα των νοητικών μας μοντέλων, ήτοι μια ενότητα από βρόχους ή σπείρες ανάδρασης που, σε κάθε χρονική στιγμή, μας βοηθά να καθορίζουμε την θέση μας στον χώρο, τον χρόνο και σε σχέση με άλλους ανθρώπους και άλλα πράγματα. Από την αρχική, βρεφική μας κατάσταση, μέχρι και την ενηλικίωσή μας, η δομή της συνειδητότητάς μας καθορίζει την κάθε μας κίνηση, πράξη και αντίδραση στα όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Αποθηκευμένη στις εγκεφαλικές μας συνάψεις, η δομή της ενότητας των νοητικών μας μοντέλων προκαθορίζει τις πεποιθήσεις μας. Αυτές δε οι πεποιθήσεις μας μπορούν να ανελίσσονται μόνον μέσω μιας αγωγής και παιδείας, που επικεντρώνεται στην ανάπτυξη της κριτικής μας σκέψης.*
Από την άλλη πλευρά, ο πρωϊνός μας καφές συγκαταλάγεται στα ‘αθώα’ διεγερτικά, που επιδρούν άμεσα στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ) του κάθε ανθρώπου. Συνήθως αυξάνουν την διέγερση του εγκεφάλου και του σώματός μας, μέσω της παραγωγής αδρεναλίνης.
Επιφέρουν έτσι περιφερικές δράσεις, ακόμη και έξω από το ΚΝΣ. Π.χ., ο πρωϊνός μας καφές αυξάνει την ετοιμότητα και την αυτοσυγκέντρωση, μειώνει το αίσθημα της κόπωσης, συγκαλύπτοντας τις εκδηλώσεις της, αυξάνει την ανταγωνιστικότητα και την επιθετικότητα, προκαλεί βελτίωση στον συντονισμό των κινήσεών μας κ.ο.κ.
Αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους για τους οποίους το 90 τοις εκατό περίπου του πληθυσμού, καθημερινά καταναλώνουμε τον πρωϊνό μας καφέ. Όμως, η συνειδητότητα δεν έρχεται κατακέφαλα, ως διά μαγείας, μέσω του πρωϊνού μας καφέ.
Η ορθή λειτουργία της ενότητος των νοητικών μας μοντέλων απαιτεί επιθυμία, θέληση, ικανότητα και σπουδή. Δυστυχώς όμως, η πλειονότητα των καταναλωτών του πρωϊνού καφέ ευελπιστεί στην άνευ κόπου, μέσω κάποιας δήθεν τεχνικής Ζεν, μετάβαση στην συνειδητότητα.
Και ας μην υποτιμούμε και την άλλη… διάσταση, που προσφέρει ο λεγόμενος ‘ελληνικός καφές’ ―μια συνταγή από την Υεμένη― με το αναποδογύρισμα του φλυτζανιού, μετά το τέλος της κατάποσής του. Εκεί πλέον θαυμάζουμε το πώς η συνειδητότητα κάνει φτερά, ενώ την θέση της πλήρως καταλαμβάνει ο απόλυτος σκοταδισμός!
·
* http://www.freepen.gr/2015/04/blog-post_717.html