Θυμάμαι μια ψυχή που μου σχολίαζε ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πως γέμισε ειδικούς, καθηγητάδες κι επιτροπές. Αναρωτιέμαι αν ζούσε σήμερα τι θα έλεγε.
Από πότε η μείωση, το τσεκούρι και η αδικία μεταφράζεται σε σοφία;
Πόση σοφία κρύβεται στην πρόταση να ξαναυπολογίσουμε από την αρχή τις συντάξεις ώστε αντί για 0,70 να πάμε στο 0,55; Τι θα γίνει με τις υποχρεώσεις των ανθρώπων αυτών όταν πολλοί από αυτούς πράγματι πλήρωναν αντίστοιχες εισφορές;
Πόση σοφία φανερώνει το να μη γίνεται συζήτηση για τους 40ρηδες και τις 40αρες συνταξιούχους τους οποίους θα εξακολουθούμε να πληρώνουμε;
Πόση σοφία υπάρχει στην πρόταση ενσωμάτωσης - εξαφάνισης της επικουρικής που όμως πληρώνουμε εισφορές;
Πόση σοφία αναδεικνύεται μέσα από την πρόταση να επιβληθεί νέος φόρος είτε στους πλούσιους (αλλά πλούσιοι σήμερα θεωρούνται όσοι κερδίζουν πάνω από € 1.000,00 το μήνα) είτε στις τραπεζικές συναλλαγές;
Λυπάμαι αλλά δε διαπιστώνω καμία σοφία σε όσα διάβασα. Αν είναι έτσι οι σόφοι...