«Θεωρία των Παιγνίων»
«Παίκτες» τραπεζίτες και άλλα «ευαγή» χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, και funds συνδεόμενα διά ομφαλίων λώρων με πολύφενους «οίκους» και πολιτικούς «προστάτες».
Ομοιότητες που παραπέμπουν στην «Θεωρία των Παιγνίων». Έναρξη από το «σωτήριο» - κατά τους εκσυγχρονιστές- έτος: 2000.
Από το 2010 το «παίγνιο» παίζεται φανερά. Υπερήφανοι αλλά εύπιστοι Έλληνες και Ελληνίδες ψηφίζουν «πιόνια». Το Δημοκρατικό τόξο μεταλλάχτηκε σε Μνημονιακό τόξο. Δεξιοί και αριστεροί έγιναν ένα; Και «επαναστάτες» κατ’ επίφαση μόνον; Και το πρόσφατο «Δημοψήφισμα» μέρος της πρακτικής του Σοκ και Δέος;
Και το άδειασμα κάθε διαθέσιμου δημόσιου ευρώ από την αρχή του έτους προς τους δανειστές, μέρος του «παιγνίου»; Η να ελπίσουμε πως από «πιόνια» γίναμε παίκτες και παίζουμε και εμείς το ίδιο έξυπνα με αυτούς;
Και αυτό το περιβόητο πολυνομοσχέδιο, δεν οδηγεί το πραγματικό χρήμα στις «τρύπιες» τσέπες των Τραπεζών;
Πολυνομοσχέδιο το οποίο καλούνται να ψηφίσουν ευπειθείς «επαναστάτες» κατ’ εντολή των «πιονίων».
Στην «Θεωρία των Παιγνίων» κάθε «παίκτης» ξεκινά από ένα κίνητρο το οποίο προσαρμόζει στο σύστημα. Τα «πιόνια» εκμεταλλεύονται το σύστημα και τα «υποκίνητρα» που δίνει στους ευπειθείς «επαναστάτες». Γι’ αυτό και το σύστημα ενώ μειώνει εκ νέου τον οικογενειακό προϋπολογισμό κατά 20% (με περικοπές και φόρους) υποσχέθηκε να μειώσει μόνον κατά 10% την αποζημίωση των ευπειθών «επαναστατών».
Όταν ο Περικλής θεσμοθετούσε μια μικρή αμοιβή για τους Αθηναίους βουλευτές σίγουρα δεν είχε κατά νου ότι στο μέλλον θα διογκούτο τόσο που θα εκτόπιζε τον πατριωτισμό και την κοινωνική ευαισθησία, αλλά και πως θα γίνονταν κίνητρο στα πλαίσια της «Θεωρίας των Παιγνίων».
Οι «παίκτες» έκρυψαν προσωρινά το φάντασμα του GREXIT πίσω στην ντουλάπα. Είπε ο καθηγητής Robert Aumann, (Νόμπελ Οικονομίας 2005) για την περίπτωση πτώχευσης μέσα στην Ευροζώνη).
«-Τι θα συνέβαινε τότε; Η Καλιφόρνια χρεοκόπησε, η πολιτεία της Καλιφόρνια χρεοκόπησε! (σ.σ: πληθυσμός, 33.000.000) .Με άλλα λόγια, δεν πλήρωσαν τα χρέη τους. Τίποτα δεν συνέβη, η πολιτεία της Καλιφόρνια υπάρχει ακόμα. Και μάλιστα τα πάνε σχετικά καλά.»
Η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να αναδείξει πιονέρους. Πατριώτες, πρωτοπόρους στις ιδέες, στην πολιτική, στην οικονομία, στην κοινωνία. Επαρκείς Έλληνες «παίχτες» με κίνητρο το Εθνικό Συμφέρον και την ευημερία των Ελληνίδων και των Ελλήνων.
Επαρκής γνώστης της «Θεωρίας των Παιγνίων» και ο Γιάνης Βαρουφάκης. (εξ ου και το ομώνυμο βιβλίο του). Ίσως, «έπαιξε» και έχασε;
Η ίσως οι 1101 είναι ο πυρήνας ενός νέου κινήτρου και μεταφορά του «παιγνίου» σε μία ψηφιακή πλατφόρμα «διαβίωσης»; Αρκεί «το πάτημα ενός κουμπιού»;
Άραγε, το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ελλάδα, μπορεί να προκαλέσει τυφώνα ή έστω τριγμούς στο «Σύστημα»;
Ι. Δέμος
«Παίκτες» τραπεζίτες και άλλα «ευαγή» χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, και funds συνδεόμενα διά ομφαλίων λώρων με πολύφενους «οίκους» και πολιτικούς «προστάτες».
Ομοιότητες που παραπέμπουν στην «Θεωρία των Παιγνίων». Έναρξη από το «σωτήριο» - κατά τους εκσυγχρονιστές- έτος: 2000.
Από το 2010 το «παίγνιο» παίζεται φανερά. Υπερήφανοι αλλά εύπιστοι Έλληνες και Ελληνίδες ψηφίζουν «πιόνια». Το Δημοκρατικό τόξο μεταλλάχτηκε σε Μνημονιακό τόξο. Δεξιοί και αριστεροί έγιναν ένα; Και «επαναστάτες» κατ’ επίφαση μόνον; Και το πρόσφατο «Δημοψήφισμα» μέρος της πρακτικής του Σοκ και Δέος;
Και το άδειασμα κάθε διαθέσιμου δημόσιου ευρώ από την αρχή του έτους προς τους δανειστές, μέρος του «παιγνίου»; Η να ελπίσουμε πως από «πιόνια» γίναμε παίκτες και παίζουμε και εμείς το ίδιο έξυπνα με αυτούς;
Και αυτό το περιβόητο πολυνομοσχέδιο, δεν οδηγεί το πραγματικό χρήμα στις «τρύπιες» τσέπες των Τραπεζών;
Πολυνομοσχέδιο το οποίο καλούνται να ψηφίσουν ευπειθείς «επαναστάτες» κατ’ εντολή των «πιονίων».
Στην «Θεωρία των Παιγνίων» κάθε «παίκτης» ξεκινά από ένα κίνητρο το οποίο προσαρμόζει στο σύστημα. Τα «πιόνια» εκμεταλλεύονται το σύστημα και τα «υποκίνητρα» που δίνει στους ευπειθείς «επαναστάτες». Γι’ αυτό και το σύστημα ενώ μειώνει εκ νέου τον οικογενειακό προϋπολογισμό κατά 20% (με περικοπές και φόρους) υποσχέθηκε να μειώσει μόνον κατά 10% την αποζημίωση των ευπειθών «επαναστατών».
Όταν ο Περικλής θεσμοθετούσε μια μικρή αμοιβή για τους Αθηναίους βουλευτές σίγουρα δεν είχε κατά νου ότι στο μέλλον θα διογκούτο τόσο που θα εκτόπιζε τον πατριωτισμό και την κοινωνική ευαισθησία, αλλά και πως θα γίνονταν κίνητρο στα πλαίσια της «Θεωρίας των Παιγνίων».
Οι «παίκτες» έκρυψαν προσωρινά το φάντασμα του GREXIT πίσω στην ντουλάπα. Είπε ο καθηγητής Robert Aumann, (Νόμπελ Οικονομίας 2005) για την περίπτωση πτώχευσης μέσα στην Ευροζώνη).
«-Τι θα συνέβαινε τότε; Η Καλιφόρνια χρεοκόπησε, η πολιτεία της Καλιφόρνια χρεοκόπησε! (σ.σ: πληθυσμός, 33.000.000) .Με άλλα λόγια, δεν πλήρωσαν τα χρέη τους. Τίποτα δεν συνέβη, η πολιτεία της Καλιφόρνια υπάρχει ακόμα. Και μάλιστα τα πάνε σχετικά καλά.»
Η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να αναδείξει πιονέρους. Πατριώτες, πρωτοπόρους στις ιδέες, στην πολιτική, στην οικονομία, στην κοινωνία. Επαρκείς Έλληνες «παίχτες» με κίνητρο το Εθνικό Συμφέρον και την ευημερία των Ελληνίδων και των Ελλήνων.
Επαρκής γνώστης της «Θεωρίας των Παιγνίων» και ο Γιάνης Βαρουφάκης. (εξ ου και το ομώνυμο βιβλίο του). Ίσως, «έπαιξε» και έχασε;
Η ίσως οι 1101 είναι ο πυρήνας ενός νέου κινήτρου και μεταφορά του «παιγνίου» σε μία ψηφιακή πλατφόρμα «διαβίωσης»; Αρκεί «το πάτημα ενός κουμπιού»;
Άραγε, το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ελλάδα, μπορεί να προκαλέσει τυφώνα ή έστω τριγμούς στο «Σύστημα»;
Ι. Δέμος