Τουλάχιστον 12 παιδιά κουρδικής καταγωγής δολοφονήθηκαν από τις τουρκικές αρχές ασφαλείας μόνο το 2015.
Ο 14χρονος Umit σκοτώθηκε όταν τεθωρακισμένα εισέβαλλαν στη γειτονιά που περνούσε για να γυρίσει στο σπίτι του και άρχισαν να ρίχνουν σφαίρες στο ψαχνό.
Ο 12χρονος Νιhat κατέληξε από τραύμα που προκλήθηκε στο κεφάλι από πλαστικές σφαίρες αστυνομικού. Ένας τούρκος αστυνομικός, που αποκάλυψε τον ένοχο, είπε ότι αυτός και οι συνάδερφοι του πίστευαν ότι δεν επρόκειτο να διωχθούν νομικά…
λογικό… οι Τούρκοι έμαθαν ότι μπορούν να σκοτώνουν χωρίς καμιά συνέπεια.
Ο 17χρονος Serhat που χτυπήθηκε από την τουρκική αστυνομία στην εξέγερση αλληλεγγύης για το Κομπάνι στις 6-8 Οκτωβρίου του 2014, έχασε την μάχη με τον θάνατο τον Απρίλιο του 2015.
Ο 11χρονος Beytullah σκοτώθηκε πέφτοντας από τον 7ο όροφο ενός κτηρίου καθώς έτρεχε για να γλιτώσει από την επίθεση της αστυνομίας.
Ο 16χρονος Orhan και ο 15χρονος Εmrah δολοφονήθηκαν από τις σφαίρες που έριχναν στα τυφλά οι τουρκικές ομάδες ειδικών επιχειρήσεων, στον φούρνο που δούλευαν.
Ο 16χρονος Firat δολοφονήθηκε από την αστυνομία καθώς διαδήλωνε.
Ο 17χρονος Hidir σκοτώθηκε όταν η αστυνομία άνοιξε πυρ σε γειτονιά.
Ο 7χρονος Baran τραυματίστηκε θανάσιμα όταν παγιδεύτηκε κάτω από ένα τοίχο κατά την διάρκεια συγκρούσεων αστυνομίας με διαδηλωτές.
Ο 10χρονος Εmin έχασε την ζωή του από τα πυρά ελεύθερων σκοπευτών.
Ο 16χρονος Adem έχασε την ζωή του από σφαίρα της αστυνομίας.
Ο 16χρονος Mazlum δολοφονήθηκε όταν η αστυνομία άνοιξε πυρ στο αυτοκίνητο που οδηγούσε. Μαζί του, όπως λέει η μητέρα του, ήταν ο μικρότερος αδερφός του και ο ξάδερφος του. Σύμφωνα με τα λεγόμενα της μητέρας, η αστυνομία πυροβόλησε τον 16χρονο όταν σταμάτησε το αυτοκίνητο.
Η 13χρονη Cemile δολοφονήθηκε από πυρά τεθωρακισμένου οχήματος της τουρκικής αστυνομίας.
Ο 18χρονος Osman που τραυματίστηκε από τα πυρά ελεύθερων σκοπευτών, πέθανε από την απώλεια αίματος αφού η τουρκική αστυνομία εμπόδισε την πρόσβαση του στο νοσοκομείο.
Αυτά τα παιδιά τα έκλαψε μόνο το έθνος τους, γιατί δεν βόλευαν καμία ιδεοληψία, γιατί οι θάνατοι τους δεν μπορούσαν να εξαργυρωθούν ούτε από τους επαγγελματίες ανθρωπιστές ούτε από τους ιδεοληπτικούς.
Και οι δύο τρέφουν μια ιδιαίτερη συμπάθεια στην τουρκία, που προέρχεται από το επαγγελματικό συμφέρον των πρώτων, καθώς για να κερδίζουν πρέπει να προπαγανδίζουν μια φαντασιακή εικόνα, και από την αρρωστημένη ανάγκη των δεύτερων να κατασκευάσουν ταξικά αδέρφια για να αυτοεπιβεβαιωθούν.
Από κοντά και οι νεοφιλελεύθεροι, που θέλουν ανοιχτά σύνορα, για να μην εμποδίζονται οι δουλειές… και κάτι λεπτομέρειες… όπως εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες που μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα τους… ενοχλούν.
Δεν είναι τυχαία η σύμπραξη εκσυγχρονιστικής αριστεράς και νεοφιλελεύθερων το 2001 για να αποσυρθεί το προεδρικό διάταγμα που επικύρωνε τον νόμο του 1998 με τον οποίο προβλεπόταν η αναγνώριση της 14ης Σεπτεμβρίου ως μέρα μνήμης των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, ώστε να αφαιρεθεί όρος γενοκτονία.
Ο Συνασπισμός (μετέπειτα Σύριζα) είχε ζητήσει να επανεξεταστεί ο όρος γενοκτονία γιατί πρόκειται για ανιστόρητη και αντιεπιστημονική άποψη. Και ο νεοφιλελεύθερος Στέφανος Μάνος το ίδιο, να μην επικυρωθεί ο νόμος.
Παρέα ήταν και είναι, που εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί το ίδιο πράγμα, που δεν ενδιαφέρεται για λαούς, αλήθεια, δίκαιο.
Απλά στον σχεδιασμό της στρατηγικής έπρεπε να πιάσουν όλες τις πλευρές.
Κάποιος πρέπει να υπερασπίζεται αιτήματα πολυτελείας, που δεν βρίσκουν καθόλου αντίθετους τους ιμπεριαλιστές… άλλωστε αυτοί χρηματοδοτούν τις ΜΚΟ, όχι τα ταξικά αδέρφια.
Την ώρα που βαδίζουμε προς τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό και την μετατροπή των ανθρώπων σε δούλους χωρίς ταυτότητα, κάποιος πρέπει να εμποδίζει την ένωση των λαών, προβαλλόμενος και στηριζόμενος από το σύστημα που δήθεν καταγγέλλει.
Η στρατηγική είναι η ταύτιση της αντίστασης με αρρωστημένες ιδεοληψίες που αφήνουν την πλειοψηφία της κοινωνίας αδιάφορη και έτσι εμποδίζεται η ενεργοποίηση της.
Δεν αγαπούν τους ξένους και μισούν τους Έλληνες οι ψευτοανθρωπιστές.
Στους ξένους (όχι αυτούς που αγωνίζονται στις πατρίδες τους… γι αυτούς αδιαφορούν) μπορούν να εφαρμόζουν την μεγαλοαστική φιλανθρωπία τους, να ικανοποιούν τον εγωισμό τους ή να πληρώνονται.