Τέλειωσαν τα «ταρατατζούμ» με την έλευση του Φρανσουά στην Ελλάδα που είχε ως μοναδικό της σκοπό, να μας πουλήσει η Γαλλία στρατιωτικό υλικό και το πιο σημαντικό, να στηρίξει την παραμονή μας στην ευρωφυλακή. Η εμμονή της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Πολωνίας για την παραμονή μας στην ευρωζώνη κατά τη διάρκεια των δραματικών διαπραγματεύσεων του καλοκαιριού αποκαλύφθηκαν σε αναλυτικά ρεπορτάζ και ειδικότερα σε πιο πρόσφατο της Guardian. Η παρέμβαση αυτή δε είχε τύχη χωρίς την καθοριστική παρέμβαση των ΗΠΑ για τον ίδιο σκοπό που έγινε γνωστή και από την αποκάλυψη σχετικών μυστικών τηλεγραφημάτων από την Ελληνική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον.
Γαλλία, Ιταλία, Πολωνία, με την ομπρέλα και καθοδήγηση των ΗΠΑ επιδιώκουν τη μετεξέλιξη του ευρώ σε λιγότερο ισχυρό νόμισμα, με σκοπό την αποδυνάμωση της Γερμανικής υπεροπλίας. Αν φύγει η τραγική Ελλάδα από την ευρωζώνη, τότε θα ισχυροποιηθεί το ευρώ όπως επιδιώκει η Γερμανία. Η Ελλάδα είναι τελικά θύμα δύο αντιμαχόμενων καταστάσεων. Αφ΄ ενός των φιλοδοξιών του Βερολίνου για Γερμανική υπεροπλία και αφ΄ ετέρου της αντίστασης που προβάλλουν σε μια τέτοια προοπτική, οι άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες υπό την ομπρέλα, στήριξη και παρότρυνση των ΗΠΑ.
Η Γαλλία, η Ιταλία και η Πολωνία είναι φυσικό να επιθυμούν μια λιγότερο Γερμανοποημένη Ευρώπη. Οι ΗΠΑ από τη μεριά της, θέλει τη Γερμανία αρκετά ισχυρή ως προμαχώνα απέναντι στη Ρωσία, αλλά όχι και πανίσχυρη στο βαθμό που θα αμφισβητηθεί η δική της ηγεμονία. Ο πόλεμος νομισμάτων ανάμεσα στο δολάριο, το ευρώ και το Κινέζικο γουάν αποτελεί μια ειδική παράμετρο του ίδιου θέματος.
Η Γερμανία προωθεί ένα ισχυρό υπερτιμημένο ευρώ, επιδιώκοντας, εκτός των άλλων, να καταστήσει το ευρώ αποθεματικό νόμισμα όπως το δολάριο. Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ μπορεί να οδηγήσει σε έξοδο και άλλων χωρών, έτσι ώστε το Βερολίνο να περιχαρακωθεί και να ισχυροποιηθεί σε μια απόλυτα ελεγχόμενη από το ίδιο ζώνη κρατών. Αλλά και στην περίπτωση που Γαλλία, Ιταλία και Πολωνία παραμείνουν στην ευρωζώνη, οι σκληροί κανόνες που επιβάλλει το Βερολίνο, τελικά θα τις αποδυναμώσουν και μέσα στο ευρώ.
Είναι ολοφάνερο πλέον πως, ο κύριος στόχος της σημερινής ηγεσίας της Γερμανίας με τους Μέρκελ-Σόϊμπλε επικεφαλείς, είναι η δημιουργία μιας πανίσχυρης γερμανικής ευρωζώνης με αυστηρούς κανόνες και υπερτιμημένο νόμισμα, με στόχο την απόλυτη κυριαρχία του Βερολίνου στην Ευρώπη την επεκτατική δυναμική του διεθνώς. Στα σχέδιά τους αυτά, δε χωράει σήμερα η Ελλάδα. Αν ανατραπούν οι αυστηροί κανόνες της γερμανικής ευρωζώνης για την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να γίνει το ίδιο για την Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και τις άλλες χώρες. Και τα σχέδιά της για τη γερμανική υπερκυριαρχία θα ανατραπούν.
Ο Βόλφαγκ Σόϊμπλε επεδίωξε και επιδιώκει το Grexit, για δικούς του λόγους που αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση, το τονίζουμε και πάλι, των συμφερόντων της Γερμανίας. Η Γερμανοποίηση της Ευρώπης που προωθεί είναι κάτι που σε τελευταία ανάλυση δεν είμαστε εμείς που μπορούμε να ανατρέψουμε. Εμείς οφείλουμε να στηρίξουμε το σπίτι μας, να δούμε καθαρά και να ενεργήσουμε προς όφελος της δικής μας χώρας που «ποδοπατείται από τα βουβάλια που παλεύουν μεταξύ τους».
Το τραγικό είναι ότι, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλο που είναι πλέον ολοφάνερο ότι η ευρωμνημονιακή συνταγή δε βγαίνει, επιμένει σ’ αυτή, στη χειρότερη όλων επιλογή για τη χώρα μας, υπακούοντας στις βουλές της Ουάσιγκτον, η οποία μας προσέφερε αόριστες υποσχέσεις υποστήριξης. Γι΄αυτό και το Αμερικανοκρατούμενο ΔΝΤ, πιέζει τη Γερμανία για μερική αναδιάρθρωση του χρέους, κάτι δηλ. σαν τη χορήγηση ασπιρίνης στον άρρωστο. Φτάσαμε στο σημείο όπου το ΔΝΤ,το Πρυτανείο του νεοφιλελευθερισμού, να εγκαλεί το Βερολίνο από τα αριστερά !
Η έξοδος από την ευρωζώνη, προσωρινή ή μόνιμη, με στήριξη από τους δανειστές για το νέο εθνικό νόμισμα με 50 δις, αναδιάρθρωση του χρέους και πιθανό κούρεμα, όπως προτάθηκε από το Βερολίνο, είναι αναμφίβολα πολύ καλύτερη από το τρομακτικό τρίτο μνημόνιο του «πάση θυσία στο ευρώ», που προδικάζει μια τραγική πορεία απόλυτης φτωχοποίησης και υποτέλειας της χώρας. Αναδεικνύεται δηλ. το παράδοξο γεγονός ότι, η Ουάσιγκτον με τη συνδρομή της Γαλλίας, Ιταλίας, Πολωνίας και όχι το Βερολίνο, μας οδήγησε στην παγίδα. Η άρνηση να επιλεγεί η πρόταση Σόϊμπλε με το επιχείρημα ότι είναι κακή γιατί προέρχεται από έναν «κακό» είναι τουλάχιστον παιδαριώδης.
Βέβαια, το δράμα δεν έχει τελειώσει. Σύντομα θα φανούν οι τραγικές επιπτώσεις της προσκόλλησης στο καταστροφικό ευρωμνημόνιο. Και η ιστορία θα μας χτυπήσει και πάλι την πόρτα. Ελπίζω αυτή τη φορά να μη σπάσουμε το κεφάλι μας ξανά. Γιατί τότε πια δε θα έχουμε καμιά δικαιολογία για να τελειώσουμε σαν λαός και σαν χώρα.